Το εμπόριο του πατριωτισμού καλά κρατεί. Το κύμα λαϊκισμού και πατριδοκαπηλίας που χτύπησε την κ. Ρεπούση αυτή την εβδομάδα καθιστά επικίνδυνη την έκφραση της διαφορετικής ιστορικής άποψης. Οι ιστορικοί, οι πολίτες που διαβάζουν και κανένα βιβλίο επιπλέον των σχολικών και οι εκπαιδευτικοί, φαντάζομαι, πως πήραν ήδη το βιβλικό μήνυμα «πίστευε και μη ερεύνα γιατί αλλιώς την έβαψες». Οι θεράποντες του εκφασισμού της κοινωνίας, αφενός δημιουργούν ένα κλίμα τρομοκρατίας- σκάστε γιατί είδατε τι τραβά η Ρεπούση- αφετέρου προσπαθούν να εκμηδενίσουν τα πρόσωπα που στοχοποιούν με την απόκρυψη ή τη διαστρέβλωση των απόψεών τους. Πόσοι άραγε λάβροι σχολιαστές των απόψεων της κ. Ρεπούση είχαν την εντιμότητα να αναπαράγουν πιστά τα λεγόμενα της; Για την αποκατάσταση της αλήθειας και μόνο αντιγράφω το κειμενάκι της συνέντευξής της που αφορά στον «χορό του Ζαλόγγου».
Ο δημοσιογράφος του ALPHA 98.9 FM Σπύρος Χαριτάτος ρωτά την κ. Ρεπούση αν ο χορός του Ζαλόγγου είναι αληθινό γεγονός.
Η κ. Ρεπούση απαντά ως εξής: Υπάρχει ένα πολύ καλό βιβλίο και πολλές μελέτες. Δεν θέλω να μιλήσω για θέματα, για τα οποία δεν είμαι ειδική. Εγώ μπορώ να σας πως ότι μέσα στην ιστορία και στη διαδρομή του κάθε λαός δημιουργεί - αυτό που λέμε- τους εθνικούς μύθους για συγκεκριμένους λόγους. Για παράδειγμα, όταν είχαμε ζήτημα συνόρων τον 19ο αιώνα με χιλιάδες αλύτρωτους Έλληνες, καταλαβαίνετε ότι η ιστορία είχε και μια τέτοια χρήση εθνικοπατριωτική, προκειμένου να εμφυσήσει αυτό το εθνικό κοινό αίσθημα. Εμείς σήμερα λέμε, ότι στόχος της ιστορίας είναι να δημιουργήσει ιστορική σκέψη και κρίση στους αυριανούς πολίτες. Και με αυτό τον στόχο είμαστε περισσότερο πατριώτες, από άλλους που λένε ότι η ιστορία πρέπει να διδάσκει αυτά που διδάχθηκαν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας.
Το τι σχέση έχει το παραπάνω κείμενο με όσα έχουν αναπαράγει τα πατριδοκάπηλα «παπαγαλάκια» ένας Θεός το ξέρει.
Για το τι έγινε στο Ζάλογγο έχουν καταγραφεί δύο απόψεις από τα τέλη του 19ου αιώνα. Η μια που θέλει τους Σουλιώτες και τις Σουλιώτισσες να πετάν τα παιδιά τους στο βάραθρο και να δίνουν μάχη με τους Οθωμανούς και η άλλη, αυτή που καταγράφεται στα σχολικά βιβλία και έχει παγιωθεί στο υποσυνείδητο των Ελλήνων. Άραγε κάποιος αποκτά πατριωτικό προβάδισμα αν ενστερνίζεται τη μια ή την άλλη άποψη; Όσο για το «συνωστισμό» και τις «γενοκτονίες» πολλά ειπώθηκαν. Οι καλόπιστοι, όταν ανατρέξουν στα κείμενα της συγγραφέα και όχι σε όσα αναπαράγονται διαστρεβλωμένα, θα βγάλουν και για αυτά αντίστοιχα συμπεράσματά με όσα έβγαλαν πριν από λίγο διαβάζοντας το παραπάνω απόσπασμα της συνέντευξης. Οι υπόλοιποι δεν χρειάζεται γιατί έχουν βρει ήδη τον εσωτερικό εχθρό της χώρας που κάποια φωτιά της κολάσεως ή του φασισμού μια μέρα θα τον κάψει. Ο κίνδυνος στη χώρα δεν είναι η κ. Ρεπούση ή οι απόψεις της αλλά η φασίζουσα ιδεολογία που έχει δηλητηριάσει την κοινωνία μας. Οι υπηρέτες της δυστυχώς δεν περιορίζονται στη Χρυσή Αυγή.
Αντώνης Σούρμπης, εκπαιδευτικός, μέλος της Ν.Ε. της ΔΗΜ.ΑΡ.
