Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Οι Μονάδες Χρόνιων Παθήσεων είναι ιδρύματα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα τα οποία δημιουργήθηκαν χάρη στην πρωτοβουλία και στους πόρους κοινωνικών φορέων και της Εκκλησίας, που δεν λαμβάνουν κρατικές επιχορηγήσεις. Τα ιδρύματα αυτά βρίσκονται σε μεγάλο κίνδυνο αναφορικά με τη συνέχιση της λειτουργίας τους.
Το εν λόγω θέμα φέρνει στην επιφάνεια επιστολή με πρωτοβουλία του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Π. Κουρουμπλή, των υπευθύνων ΕΕΚΕ Υγείας και Εργασίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Α. Ξανθού και Δ. Στρατούλη και την ακόλουθη συνυπογραφή 17 βουλευτών από τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ τους Ανεξάρτητους Έλληνες και τη ΔΗΜΑΡ που κατατέθηκε προς τον πρόεδρο της Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής με την οποία ζητείται να συζητηθεί στην Επιτροπή το σοβαρό ζήτημα που σχετίζεται με τη λειτουργία των Μονάδων Χρόνιων Παθήσεων.
Όπως αναφέρεται στην επιστολή, η αναστολή της λειτουργίας των εν λόγω μονάδων θα επιφέρει σημαντικά προβλήματα για τους χρόνια πάσχοντες από αναπηρίες. Οι Μονάδες Χρόνιων Παθήσεων περιθάλπουν 2.000 περίπου χρόνια πάσχοντες (περιπτώσεις βαριά αναπήρων, παραπληγικούς, τετραπληγικούς, κατάκοιτους), από άτομα νεαρής ηλικίας έως και ηλικιωμένους. Ωστόσο η κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα εν λόγω ιδρύματα είναι ιδιαιτέρως ανησυχητική έως απελπιστική, με ορατό τον κίνδυνο το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα χιλιάδες ασθενείς με σοβαρότατα χρόνια νοσήματα να μείνουν χωρίς περίθαλψη και ουσιαστικά χωρίς στέγη.
Στην επιστολή τονίζεται ότι από τα τέλη 30 Ιουνίου 2013 αναμένεται να διακοπούν οι συμβάσεις νοσηλείας με τον ΕΟΠΥΥ, ενώ λόγω ανυπαρξίας νομοθετικού πλαισίου οι μονάδες αυτές δεν θα μπορούν να συμβληθούν και πάλι με τον φορέα. Είναι βέβαιο ότι χωρίς τη συνέχιση του νοσηλίου από τα Ασφαλιστικά Ταμεία τα ιδρύματα αυτά είναι πλέον μοιραίο να κλείσουν. Επιπροσθέτως παρατηρείται έντονο πρόβλημα στην προμήθεια φαρμάκων και ιατρικών αναλωσίμων, πλήρως αναγκαίων για την περίθαλψη των ασθενών, ενώ το προσωπικό πολλών εκ των εν λόγω δομών παραμένει απλήρωτο επί σειρά μηνών.
Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι άμεσος ο κίνδυνος, αναφέρεται, αναστολής λειτουργίας των Μονάδων, με συνέπεια χιλιάδες ασθενείς να βρεθούν στο δρόμο καθόσον δεν υπάρχουν εναλλακτικές δομές περίθαλψής τους. Και διερωτάται κανείς: τι κάνει γι’ αυτό το υπουργείο Υγείας; Πώς αντιμετωπίζει τον κίνδυνο αναστολής της λειτουργίας των σημαντικών αυτών μονάδων θεραπείας και αποκατάστασης; Σε κάθε περίπτωση, η επιστολή υπενθυμίζει ότι τα άτομα αυτά που χρήζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης δεν είναι και λίγα. Τη στιγμή μάλιστα που τα προβλήματά τους έχουν αυξηθεί και από την οικονομική κρίση, υπάρχει ένας λόγος παραπάνω για τη μέριμνά τους. Οι περίπου δύο χιλιάδες χρόνια πάσχοντες που περιθάλπονται από τις μονάδες χρόνιων παθήσεων μπορεί να μην αντανακλούν τον πραγματικό αριθμό όσων έχουν ανάγκη που είναι σαφώς πολύ περισσότεροι, όμως επιτελούν σημαντικό έργο. Λέτε να πέσουν και αυτές θύματα των όποιων πολιτικών εν μέσω της οικονομικής κρίσης; Αναμένεται επίσημη απάντηση από το Υπουργείο Υγείας, που κατά τα άλλα διαφημίζει πομπωδώς τις δράσεις του. Ένα Υπουργείο που αντιμετωπίζει σωρεία προβλημάτων τα οποία πρέπει να επιλύσει. Ειδικά για τα άτομα με αναπηρίες και χρόνια πάσχοντες δεν θα έπρεπε καν να γίνεται λόγος όχι μόνο για κίνδυνο παύσης παροχής υπηρεσιών αλλά ούτε κατά διάνοια για περικοπές. Σε μια χώρα όμως όπου όλα γίνονται και κανείς δεν υπολογίζει κανέναν, τα φαινόμενα αυτά θα έκαναν κάποτε την εμφάνισή τους. Μήπως, λέω, χρειάζεται η τρόικα να επιληφθεί του συγκεκριμένου θέματος; Αναμένουμε απάντηση από τον υπουργό Υγείας, που θα πρέπει επιεικώς να αποκλείει κατηγορηματικά το κλείσιμο των μονάδων αυτών. Γιατί την επιστολή αυτή δεν συνυπογράφουν μόνο οι 17 βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου αλλά η πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
