Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο
Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ. Ο Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος γεννήθηκε στην Καππαδοκία από ευσεβείς γονείς. Σε ηλικία δέκα ετών έμεινε ορφανός από πατέρα και η μητέρα του τον πήρε μαζί της στην πατρίδα της την Παλαιστίνη. Ο Γεώργιος σε μικρή ηλικία κατετάγη στον στρατό και προήχθη γρήγορα σε μεγάλα αξιώματα. Ο Δοκλητιανός όμως ο οποίος ανέβηκε στον θρόνο το 283 μ.Χ. στράφηκε κατά της χριστιανικής θρησκείας και υπέρ της ειδωλολατρίας. Γι΄ αυτό τον λόγο, λοιπόν, το 303 μ.Χ. κάλεσε τους βοηθούς του στην πρωτεύουσα του ανατολικού ρωμαϊκού κράτους σε τρεις γενικές συγκεντρώσεις. Ανάμεσά τους ήταν και ο Γεώργιος, που είχε διακριθεί πολλές φορές στους πολέμους.
Η ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ. Συγκεντρώθηκαν λοιπόν όλοι για να πάρουν αποφάσεις για την εξάλειψη της χριστιανικής θρησκείας από το ρωμαϊκό κράτος. Τότε ο γενναίος Γεώργιος με θάρρος αλλά και παρρησία σηκώθηκε και είπε: «Γιατί, βασιλιά, θέλετε να χυθεί αίμα δίκαιο και άγιο και να εξαναγκάσετε τους χριστιανούς να προσκυνούν και να λατρεύουν τα είδωλα;». Και διακήρυξε την αλήθεια για τη θεότητα του Χριστού. Μόλις τελείωσε επικράτησε μεγάλη σύγχυση και προσπάθησαν να τον πείσουν να μετανοήσει για όσα είπε, καταπραΰνοντας έτσι και τον Δοκλητιανό. Αλλά ο Γεώργιος ήταν σταθερός και με θάρρος διακήρυσσε τη χριστιανική πίστη.
ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ. Ο Δοκλητιανός οργίστηκε και διέταξε να τον κλείσουν στη φυλακή, βάζοντάς τον στο στήθος μεγάλη και βαριά πέτρα αφού τον ξάπλωσαν πρώτα ανάσκελα. Το άλλο πρωί θέλησε να δει τον Γεώργιο, αλλά και πάλι αυτός έμεινε ακλόνητος στην ομολογία του και παρόλες τις κολακείες και τις υποσχέσεις του αυτοκράτορα διακήρυττε την πίστη του διαρκώς. Ο Δοκλητιανός εξοργίστηκε από τα λόγια του και διέταξε τους δήμιους να τον δέσουν σε ένα μεγάλο τροχό για να κομματιαστεί το σώμα του. Μάλιστα, ειρωνεύτηκε την ανδρεία του Αγίου και τον κάλεσε να προσκυνήσει τα είδωλα. Ο Γεώργιος ευχαρίστησε τον Θεό που τον αξίωνε να δοκιμαστεί και δέχτηκε να υποστεί το φοβερό αυτό μαρτύριο... δηλαδή να τεμαχιστεί το σώμα του σε πολύ μικρά καμματάκια, όπως κι έγινε. Τότε ακούστηκε μια ουράνια φωνή που έλεγε: «Μη φοβάσαι, Γεώργιε, γιατί εγώ είμαι μαζί σου» και αμέσως ένας άγγελος ελευθέρωσε τον Αγιο, λύνοντάς τον από τον τροχό και θεραπεύτηκε όλο το καταπληγωμένο σώμα του. Ο Γεώργιος, αφού απέκτησε το θαυμάσιο παράστημά του, με όψη αγγελική παρουσιάστηκε στον Δοκλητιανό. Μόλις τον είδαν έμειναν όλοι έκθαμβοι και απορημένοι. Καθώς, όμως, σχολίαζαν το γεγονός, δύο από τους αξιωματικούς του αυτοκράτορα, ο Πρωτολέοντας και ο Ανατόλιος, ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Ο Δοκλητιανός θύμωσε τόσο που έγινε έξαλλος και διέταξε να τους σκοτώσουν, πράγμα που έγινε αμέσως. Ομως η «οδύσσεια» του μαρτυρίου του συνεχίστηκε με διάφορες άλλες μορφές όπως: πετάζοντας τον Αγιο μέσα σε έναν λάκκο με τον ασβέστη, να του φορέσουν πυρακτωμένα παπούτσια με καρφιά, να τον πάνε σέρνοντάς τον στον μάγο Αθανάσιο, για να του λύσει τα μάγια του Γεωργίου καθώς πίστευε ότι διέθετε μαγικές ικανότητες. Σε όλα αυτά τα φρικτά κατά είδος βασανιστήρια ο Αγιος προσευχόταν αδιάλειπτα στον Θεό, για να του δίνει μέγιστη δύναμη και καρτερία απ΄ όπου τελικά τα κατάφερε. Ο Δοκλητιανός βλέποντας τις αντοχές και τη λάμψη του Γεωργίου στο πρόσωπό του, ουσιαστικά παραιτήθηκε. Η πίστη του Αγίου, κατανίκησε τα σκοτεινά ειδωλολατρικά σχέδια του αυτοκράτορα. Ακόμη και η γυναίκα του, η Αλεξάνδρα, ομολόγησε την πίστη της στον αληθινό Θεό. Κι ας υπέστη στη συνέχεια από τον σκληρό κι άκαρδο Δοκλητιανό, άνδρα της, ακόμη και την αποκεφάλισή της. Η Αλεξάνδρα ενώ προσευχόταν στη φυλακή, παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού.
ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ. Ο Αγιος Γεώργιος κλείστηκε στη φυλακή και τη νύχτα είδε στο όνειρό του τον Χριστό που του ανήγγειλε ότι θα πάρει το στεφάνι του μαρτυρίου και θα αξιωθεί της αιωνίου ζωής. Τα ξημερώματα οι στρατιώτες παρουσιάστηκαν μπροστά στον Αγιο και τον οδήγησαν στον αυτοκράτορα. Μόλις τον αντίκρυσε ο Δοκλητιανός του πρότεινε να πάνε στον ναό του Απόλλωνα για να θυσιάσει στο είδωλό του. Οταν μπήκε ο Αγιος στον ναό σήκωσε το χέρι και αφού έκανε το σημείο του σταυρού διέταξε το είδωλο να πέσει. Αμέσως τούτο έπεσε και έγινε κομμάτια. Ο ιερέας των ειδώλων και ο λαός τόσο πολύ θύμωσαν που φώναζαν να θανατώσει τον Γεώργιο. Ο Δοκλητιανός έβγαλε διαταγή και του έκοψε το κεφάλι. Η μνήμη του Αγίου γιορτάζεται στις 23 Απριλίου.
