Του Δημήτριου Δημηνά Δικηγόρου
Η εβδομάδα των παθών του Κυρίου που καταλήγει στην Ανάσταση, έχει ένα βαθύτερο ψυχολογικό νόημα: Το πέρασμα, από τα πάθη στη λύτρωση, από τη φθορά και τον φόβο του θανάτου στην αθανασία. Πάσχα από την εβραϊκή λέξη «πισάχ» σημαίνει διάβαση και γιορταζόταν από τους Εβραίους σε ανάμνηση του γεγονότος του περάσματός τους από την κατάσταση της δουλείας τους στην Αίγυπτο στη χώρα της ελευθερίας με το θαύμα της διάνοιξης της Ερυθράς θαλάσσης από τον Μωυσή που τους οδήγησε στη γη της επαγγελίας.
Ο όρος «Πάσχα» υιοθετήθηκε από την πρώτη χριστιανική εκκλησία για τον εορτασμό του υπερφυούς γεγονότος της Αναστάσεως του Χριστού συμβολίζοντας τη διάβαση των πιστών από τον χώρο της θνητότητας και φθοράς στον χώρο της αιωνιότητας και αφθαρσίας.
Τη θλίψη, τον πόνο και τον θάνατο τον βιώνουμε καθημερινά με την ανέχεια, τις αρρώστιες, την απώλεια αγαπημένων μας προσώπων. Στην καθημερινότητά μας υπάρχουν απόπνοιες θανάτου, που τις απαντούμε ως αδικία, φθόνο, μίσος, συκοφαντίες απανθρωπιά και εγκληματικότητα. Το άγχος, η κατάθλιψη, ο φόβος, οι απογοητεύσεις και η αβεβαιότητα αποτελούν το ψυχολογικό πεδίο μέσα στο οποίο ζει ο σημερινός άνθρωπος και το οποίο ζει μέσα μας.
Η Ανάσταση του Χριστού, το κορυφαίο αυτό γεγονός της θείας οικονομίας, μας δίνει τη δυνατότητα κάθε χρόνο να εμβαθύνουμε σε αυτό το γεγονός και να μετάσχουμε του μυστηρίου με τη δική μας εξανάσταση. Το Πάσχα μας καλεί σε έξοδο από τον χώρο του άγχους και της απογοήτευσης στην περιοχή της ελπίδας και της λύτρωσης. Εγκωμιάζοντας το Πάσχα, ο υμνωδός των αναστάσιμων τροπαρίων το αποκαλεί μεταξύ των άλλων ως «λύτρον λύπης» και όπως διαβεβαιώνει ο Αναστάς Κύριος στους οπαδούς τους «εν τω κόσμω τούτω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον». (Ιω. 16,33)
Το φετινό Πάσχα μας καλεί να εγκαταλείψουμε την αυτολύπηση και το αυτομαστίγωμά μας και να ξεπεράσουμε τα προσωπικά μας όρια, τις δυσκολίες και την ψυχολογική μας αποτελμάτωση. Βέβαια μόνο με τις δικές μας δυνάμεις οι διαβάσεις που αναφέρουμε είναι ανέφικτες. Μέσα όμως στην Εκκλησία, το μυστικό σώμα του Χριστού, με τη δύναμη της προσευχής και της χάριτος των μυστηρίων οικειοποιούμεθα τη μεταμορφωτική δύναμη της Αναστάσεως του Κυρίου και αποκτούμε νέες δυνάμεις για τη λυτρωτική μας έξοδο.
