* Του Κων/νου Ι. Παπακωνσταντίνου
Το μαχαίρι στο κόκαλο! Χρόνια τώρα το ακούμε να ψελλίζουν οι αρχές και οι υπεύθυνοι. Μοιάζει όμως, με φοβέρα παιδική, που αιωρείται για λίγο, ώσπου να την καταπιεί η λήθη. Το κράτος ακόμα κι όταν αγριεύει και απειλεί, τελικά σαν να τρομάζει το τσουνάμι της διαφθοράς τσινάει. Διστάζει, ξεχνά και συγχωρεί. Μια στάση μεσοβέζικη, άτολμη, ίσως και υποκριτική. Και φυσικά, οι επίορκοι και καταχραστές, βλέποντας το κράτος διστακτικό, παραβλέποντας ή κουκουλώνοντας, αδύνατο να βάλει το μαχαίρι ως το κόκαλο, επιδίδονται με ζήλο και βουλιμία, στο όργιο αξιόποινων πράξεων. Αλλά έτσι η ατιμωρησία ενθαρρύνει τα κοινωνικά περιτρίμματα και πολλαπλασιάζει τους εγκληματίες.
Τελευταία όμως το μαχαίρι φαίνεται, πως μπαίνει βαθιά. Ας ασχοληθούμε λίγο, με τα εγκλήματα λεηλασίας στον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οι Τ.Α. στο στόχαστρο. Με την εντυπωσιακή καταδίκη σε ισόβια του Δημάρχου Θεσσαλονίκης, αλλά και άλλες βρόμικες υποθέσεις, φαίνεται πως η Δικαιοσύνη έχει πολλή δουλειά. Και ήδη πολλών δημάρχων και κοινοταρχών οι καρδιές πάλλονται άρρυθμα από φόβο. – Πώς γινόταν ρεμούλα από πολλούς δημάρχους και αντιδημάρχους, δεν είναι κάτι το νέο. Γνωστόν από παλιά. Πότε, πότε έπιαναν κανέναν επίορκο (έτσι τους λέμε τώρα, όχι κλέφτες και απατεώνες) με στημένες Ε.Δ.Ε. με χαϊδευτικές ποινές, με αναστολές και κουκουλώματα ή αναβολές, έπαιρναν τον δρόμο της λησμονιάς.
Άσε, που να ήταν και καμία οφθαλμοφανής, με τη βραδύνουσα Δικαιοσύνη ή τις αργές διαδικασίες τραβούσε σε μάκρος πολλών χρόνων. Εκεί παραμόνευε η παραγραφή κι έστελνε την υπόθεση στο χρονοντούλαπο της αφάνειας.
Οπότε ήλθε μια μέρα και θες πως το κακό σκορπούσε δυσωδία, θες πως η Τρόικα μυρίστηκε την κόπρο του Αυγείου και πάτησε πόδι για κάθαρση, τα σκάνδαλα των ΟΤΑ βγήκαν στη φόρα και κατέπληξαν κόσμο και κοσμάκη. Να τραβάς τα μαλλιά σου και να λες «μα είναι δυνατόν;».
Δυστυχώς είναι. Κι ακόμα αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου. Το ΣΔΟΕ όπως μαθαίνουμε από την τηλεόραση, σήκωσε το καπάκι από τον βόθρο, αποκαλύπτοντας ένα βόρβορο από κλοπές και καταχρήσεις των Δημοτικών μας αρχόντων. Άνθρωποι αιρετοί της διπλανής πόρτας, γνωστοί «έντιμοι» πολίτες, έγιναν ήρωες μεγάλων σκανδάλων. Στις περασμένες εκλογές, όπως άλλωστε και κάθε φορά, έγιναν ίντριγκες, διαπλοκές, συναλλαγές, καρφώματα για μια δημαρχία ή αντιδημαρχία. Τόσος ζήλος να δουλέψουν για το καλό του τόπου μας; Έτσι αφιλοκερδώς; Όχι δα!
Μέσα στις χιλιάδες των τοπικών Αρχόντων, που διακρίνονται για το γόνιμο και δημιουργικό κοινωνικό τους έργο, επόμενο ήταν να υπάρχουν και τα λαμόγια.
Μας τους αποκαλύπτει το ΣΔΟΕ. Δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι, κατασκευαστές και εργολάβοι, στο χορό της λούφας. Ελάτε να δείτε αυτοκίνητα καγιέν, ρουσφέτια σε ημετέρους, προσλήψεις στη λούφα, χρηματοδοτήσεις έργων μαϊμού, πλαστά τιμολόγια, φουσκωμένοι λογαριασμοί, χαριστικές, αλλά επαίσχυντες πράξεις. Αναθέσεις έργων σε ημετέρους, με απ’ ευθείας ανάθεση, δίχως διαγωνισμούς και νομικές διασφαλίσεις. Το γνωστό σπάσιμο των 45 του Ψωμιάδη. Παράλληλα έργα υποδομής, απαραίτητα για τους δημότες, προνοιακά και κοινωνικής ανάγκης έμειναν στα σχέδια.
Παράλληλα ανεδείχθησαν σε μανιτάρια δηλητηριώδη, δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι και συνακόλουθοι, με μυθώδεις βίλες, καταθέσεις, εξαγωγές χρημάτων στο εξωτερικό, χλιδάτη ζωή... Κάποιο συναίσθημα ενοχής ή μερικοί νυγμοί αναστολής, στους θρασείς αυτούς άρχοντες των Ο.Τ.Α. έμειναν ανύπαρκτοι. Και ιδού μερικά άνθη του βορβόρου:
Ο ΟΠΑΠ χορήγησε στον Δήμο 400.000 ευρώ για αθλητικές εγκαταστάσεις, στη μνήμη των 21 παιδιών, που χάθηκαν άδικα σε τροχαίο στα Τέμπη. Τα χρήματα καρπώθηκε ο τοπικός άρχοντας. Ούτε τη μνήμη των αδικοχαμένων παιδιών δεν σεβάστηκαν. Ανάλγητοι ψυχικά. – Σε άλλο Δήμο αντιδήμαρχος Εργων, ήταν συνάμα και εργολάβος του Δήμου. Δηλ. Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει! Ο διπλής λοιπόν ιδιότητος αντιδήμαρχος τσέπωσε 190.000 ευρώ, από ασφαλιστικές εισφορές των εργατών. Συγχρόνως αμειβόταν και με παχυλό μισθό αντιδημάρχου. Ωρε ραβαΐσια. Διευθύντρια Δημοτικού Βρεφονηπιακού Σταθμού, τσέπωσε 720.000 ευρώ και προορίζονταν για τη σίτιση των νηπίων. Και ήταν και Δασκάλα. Ω! το μεγαλείο της ευαισθησίας της. Μάλλον ύαινα έπρεπε να ήταν αφού άρπαξε την μπουκιά από το στόμα των παιδιών. – Στο χορό λοιπόν της διαφθοράς και της κατάχρησης και μερικοί από τους τοπικούς μας άρχοντες. Ένας λοιπόν ο δρόμος τους. Η αποκάλυψη, η παραδειγματική τιμωρία και η διαπόμπευσή τους στις μικρές κοινωνίες. Η κατασπίλωση του αίσχους. Όλα στο φως.
