Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Μπορεί στο πρωθυπουργικό περιβάλλον να υπογραμμίζουν ότι αυτό που απασχολεί τον Αντώνη Σαμαρά είναι το πώς θα πετύχει το «πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής» και το πώς θα προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις που «έχει ανάγκη ο τόπος», μπορεί επίσης ο πρωθυπουργός να δέχεται εισηγήσεις για ανασχηματισμό (ο οποίος ήδη προαναγγέλθηκε, αφού ερήμην των κυβερνητικών εταίρων ο Α. Σαμαράς αποφάσισε τη σύσταση θέσεων αναπληρωτών υπουργών σε 6 υπουργεία) ή ακόμη και για επίσπευση των εκλογών, αλλά είναι βέβαιο ότι ενοχλούνται από τις διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη στον χώρο της ευρύτερης Κεντροδεξιάς, αλλά και από το διαφαινόμενο φλερτ του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα με το «καραμανλικό» μπλοκ της ΝΔ και κατ’ επέκταση με τα μεσαία στρώματα και τους «νοικοκυραίους», ένα φλερτ το οποίο, με τη σειρά του προκαλεί αναταράξεις στο κόμμα της μείζονος αντιπολιτεύσεως.
Κυβερνητικοί παράγοντες παραδέχονται ότι τα όσα συμβαίνουν στη χώρα δημιουργούν συνθήκες «πολιτικής σχιζοφρένειας», με την κοινωνία να έχει φθάσει στα όριά της (σ.σ. ο αριθμός των ανέργων κινδυνεύει να φτάσει τον αριθμό των εργαζομένων) και το τρικομματικό κυβερνητικό σχήμα να προσπαθεί μεν να βαδίσει «στις ράγες του Μνημονίου» και να μην παρεκκλίνει της πορείας του, αλλά ταυτόχρονα να σπαράσσεται από εσωτερικές αντιφάσεις και διαφωνίες και να επιχειρεί με άτεχνους αντιπερισπασμούς, όπως με τη ρητορική έγερση του θέματος των πολεμικών αποζημιώσεων (και την πόρτα που έκλεισε ο Β. Σόιμπλε) να δείξει στους πολίτες ότι όντως διαπραγματεύεται με τους δανειστές και ότι, αν μη τι άλλο, έχει την πρόθεση (;) ακόμη και να συγκρουστεί μαζί τους...
Παρά ταύτα, οι ανωτέρω προαναφερθείσες διεργασίες στην ευρύτερη Κεντροδεξιά, σχετίζονται φυσικά και με την προσπάθεια του Αντώνη Σαμαρά να προχωρήσει, όταν το κρίνει σκόπιμο, στη συγκρότηση αυτού που αποκαλεί «μεγάλη κεντροδεξιά φιλοευρωπαϊκή παράταξη», η οποία θα ξεκινά από την ακροδεξιά (και με στόχο την απορρόφησή της) και θα φτάνει στον χώρο, ο οποίος παλαιότερα, αποκαλούνταν Κέντρο, μια προσπάθεια που έχει προβληματίσει τους «καραμανλικούς» και τους «μητσοτακικούς», οι οποίοι αντιλαμβάνονται πως αν αυτή ευοδωθεί θα σημάνει το τέλος της σημερινής ΝΔ και πιθανότατα να τους θέσει εκτός αυτού του σχήματος.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, σύμφωνα με σχετικά ρεπορτάζ, φαίνεται ότι υπάρχουν υπόγειες διεργασίες και συγκλίσεις (όχι κατ’ ανάγκη με τον ίδιο στόχο) μεταξύ των «καραμανλικών» και των «μητσοτακικών», μια άτυπη «συνεννόηση» Καραμανλή – Τσίπρα (όχι, όμως, τουλάχιστον με βάση τα όσα έχουν γίνει γνωστά, με απευθείας μεταξύ τους διάλογο, αλλά μέσω «μηνυμάτων», τα οποία, κατά καιρούς, εκπέμπονται εκατέρωθεν δημοσίως - ενδεχομένως και όχι μόνο) αλλά και μια κοινή παραδοχή ότι η σημερινή, υπό τον Αντώνη Σαμαρά, «γαλάζια» παράταξη, ρέπει προς την ακροδεξιά, παραδοχή η οποία, άλλωστε, τεκμαίρεται αβίαστα από την καθημερινή πολιτική της πρακτική, την οποία (πρακτική) επιδιώκει να καλύψει και με ιδεολογικά επιχειρήματα.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι αναλυτές, προερχόμενοι από τον «γαλάζιο» χώρο (και με καραμανλική αναφορά) που ισχυρίζονται ότι υπάρχει ρήγμα «σαμαρικών» και «καραμανλικών» (είναι, εξάλλου, γνωστό ότι το ρήγμα «σαμαρικών» και «μητσοτακικών» ποτέ δεν έκλεισε ουσιαστικά, παρά την ένταξη της Ντόρας Μπακογιάννη στη σημερινή ΝΔ και τη θετική γνώμη που φέρεται να έχει ο Α. Σαμαράς για τον Κυριάκο Μητσοτάκη) και οι οποίοι παράλληλα επισημαίνουν το ρίσκο του Αλέξη Τσίπρα να επιδιώξει να εκμεταλλευθεί αυτό το ρήγμα, ένα ρίσκο το οποίο προκαλεί πονοκεφάλους στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, εξαιτίας της αρνητικής στάσεως της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ στα «προεδρικά ανοίγματα» προς τον «καραμανλισμό» και κυρίως προς τους «Ανεξάρτητους Έλληνες» του Πάνου Καμμένου.
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΡΟΠΗ ΤΗΣ ΝΔ
Προ καιρού, ο έμπειρος αναλυτής Κώστας Ιορδανίδης έγραφε στην «Καθημερινή» ότι (ακόμη κι) «αν ο ΣΥΡΙΖΑ κινείται στα όρια του εξτρεμισμού, τα τρία κόμματα της συμπολιτεύσεως δεν έχουν λόγο να τον αντιμετωπίσουν μόνον με απωθητική οξύτητα», σημείωνε πως «οι ανακοινώσεις των κομμάτων που εκδίδονται καθημερινά ενσπείρουν φανατισμό, ανάλογο με εκείνον που οδήγησε στην κατάρρευση του παλαιού καθεστώτος και στην επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών», τόνιζε δε τον κίνδυνο να υπάρξει εκτροπή στη χώρα, έναν κίνδυνο, τον οποίο έχουμε επισημάνει πολλάκις από τις στήλες της «Ε».
Υπό το πρίσμα αυτό, δεν είναι τυχαίο πως, σύμφωνα με σχετικό ρεπορτάζ στο «Βήμα», σε συζητήσεις που γίνονται στον χώρο της Κεντροδεξιάς, μεταξύ «καραμανλικών» και «μητσοτακικών», καταγράφεται έντονος προβληματισμός και ανησυχία και για την ιδεολογική μετάλλαξη της ΝΔ, θεωρούν δε ότι σταδιακά «μετατοπίζεται ιδεολογικά προς τα δεξιότερα της Δεξιάς».
Κι αυτή η ιδεολογική μετατόπιση της σημερινής ηγεσίας της ΝΔ φαίνεται πως ενοχλεί τον Κώστα Καραμανλή, αλλά και το «μητσοτακικό» μπλοκ, τονίζεται σε σχετικά ρεπορτάζ, στη δε «Καθημερινή» ανεγράφη ότι «σήμερα, μετά μια μακρά πορεία, η προσωπική σχέση των δύο ανδρών είναι από τυπική έως ανύπαρκτη και η απευθείας επικοινωνία «κομμένη», παρ’ ότι οι κ. Σαμαράς και Καραμανλής γνωρίζονται από τα φοιτητικά τους χρόνια».
Στο ίδιο ρεπορτάζ επισημαίνεται ότι «η σημερινή, επίμονη σιωπή του Κώστα Καραμανλή στις εκφράσεις οργής των συνομιλητών του για τις πρόσφατες βολές Στουρνάρα κατά της γαλάζιας διακυβέρνησης 2004 - 09, κατά γενική εκτίμηση δεν αποτελεί επανάληψη της πάγιας στάσης, που τηρεί μετά την αλλαγή φρουράς στη ΝΔ, αλλά ένδειξη έντονης ενόχλησης».
«Πιθανότατα γιατί, πέραν των άλλων, αυτή τη φορά, η εμφανής απροθυμία του Μεγάρου Μαξίμου να «ξορκίσει» τις απόψεις του προερχόμενου από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ υπουργού Οικονομικών, εκλαμβάνεται από το περιβάλλον Καραμανλή ως ισχυρή ένδειξη της βούλησης Σαμαρά να κλείσει τον πρώτο ιστορικό κύκλο της παράταξης που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μετεξελίσσοντας τη ΝΔ σε ένα κόμμα με τελείως άλλα χαρακτηριστικά από εκείνα που της προσδόθηκαν τις προηγούμενες δεκαετίες», σημειώνεται στο ίδιο ρεπορτάζ, το οποίο πιθανώς έχει ως πηγή του το «καραμανλικό» περιβάλλον.
Σύμφωνα δε με πληροφορίες, ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός διεμήνυσε τη δυσφορία του το περασμένο φθινόπωρο, όταν ξεκίνησε η συζήτηση για τη δημιουργία μεγάλου ευρωπαϊκού μετώπου, το οποίο, όμως, προϋποθέτει τη διάλυση της ΝΔ και, όπως λένε «γαλάζια» στελέχη, ο Κ. Καραμανλής φέρεται να σχολίασε: «Αφήστε τα αυτά, θα χάσουμε όλον τον κόσμο από τα δεξιά μας προς τη Χρυσή Αυγή»...
ΣΥΓΚΛΙΣΕΙΣ...
Ως εξ αυτών, δεν είναι τυχαίο πως οι «καραμανλικοί» (με σαφή αναφορά στον «ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό» του Κωνσταντίνου Καραμανλή και με τα ανοίγματα του Κώστα Καραμανλή στον «μεσαίο χώρο») και οι από παράδοση κεντρώοι (κεντροδεξιοί) «μητσοτακικοί» (παρά τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό της Ντόρας Μπακογιάννη και του Κυριάκου Μητσοτάκη) έχουν, το τελευταίο διάστημα, «βρεθεί πιο κοντά» και, όπως σημειώνει το «Βήμα», «το (μεταξύ τους) ψυχρό κλίμα ανήκει στο παρελθόν και εσχάτως λαμβάνουν χώρα περιστατικά που έχουν ιδιαίτερη πολιτική σημειολογία για τα μελλούμενα στον χώρο της ευρύτερης Κεντροδεξιάς, ενώ καταγράφεται έντονη κινητικότητα με τις διάφορες συνιστώσες και τα κομματίδια που κυοφορούνται».
Είναι εμφανές ότι σε μια χρονική συγκυρία, κατά την οποία ο Αντώνης Σαμαράς προετοιμάζει (παράλληλα με την εφαρμογή του προγράμματος λιτότητας ) τη μετάλλαξη της ΝΔ, στην οποία θέλει να βάλει τη δική του σφραγίδα, οι οικογένειες Καραμανλή και Μητσοτάκη δήλωσαν «παρών» (για διαφορετικούς λόγους η καθεμία) μέσα από δύο πολιτικές εκδηλώσεις, στη μία εκ των οποίων «ενεπλάκη» για τις δικές του πολιτικές στοχεύσεις και ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας.
Η πρώτη εκδήλωση, η οποία έστειλε σαφές μήνυμα ότι η οικογένεια Μητσοτάκη, παρά τις πολιτικές ήττες που υπέστη, δεν παραδίδεται εύκολα, έγινε στην προ καιρού παρουσίαση του βιβλίου του πρώην πρωθυπουργού, παρουσίαση στην οποία συγκεντρώθηκαν ετερόκλητες δυνάμεις από τον χώρο της Κεντροδεξιάς, που έχουν διαφορές με τη σημερινή ηγετική ομάδα της ΝΔ σε θέματα στρατηγικής, ιδεολογίας και φυσιογνωμίας του κόμματος, παρουσίαση από την οποία απουσίαζαν ο Α. Σαμαράς και (δικαιολογημένα) ο Κώστας Καραμανλής.
Σημειώνεται ότι ο Κώστας Καραμανλής δεν έχει διακόψει την επικοινωνία του με την Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία εμφανίζεται να ακολουθεί άλλη ρότα από τη σημερινή ηγεσία της ΝΔ, κινούμενη ακόμη και με αιχμές έναντι της Τρόικας.
Η δεύτερη εκδήλωση ήταν εκείνη για τη συμπλήρωση 15 ετών από τον θάνατο του «Πατριάρχη της Δεξιάς», στην οποία είχαν προσκληθεί όλοι οι θεσμικοί παράγοντες, ο δε στόχος ήταν να δοθεί το μήνυμα για το από πού ξεκίνησε η ΝΔ και πώς πορεύτηκε, με βάση την ιδεολογία του «κοινωνικού φιλελευθερισμού», εκδήλωση στην οποία ήταν παρούσα η οικογένεια Μητσοτάκη, εκδήλωση στην οποία «μπήκε σφήνα» ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως Αλέξης Τσίπρας.
Βεβαίως ακόμη και όσοι μιλούν για την προσέγγιση «καραμανλικών» και «μητσοτακικών» παραδέχονται ότι δεν υπάρχει ενιαία στρατηγική και κοινός σχεδιασμός, ότι έχουν μεταξύ τους διαφορετικά συμφέροντα και επιδιώξεις, αλλά οι στρατηγικές τους συγκλίνουν στον ίδιο στόχο, που είναι η διατήρηση δυνάμεων για την επόμενη φάση.
Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ
Αξιοσημείωτο, επίσης, είναι το γεγονός ότι εσχάτως η Δικαιοσύνη αποφάσισε ότι συνδέονται δύο σοβαρές (και με πολλά αναπάντητα ερωτηματικά) υποθέσεις: αυτές των τηλεφωνικών υποκλοπών (επί διακυβερνήσεως Καραμανλή) και η σχετική με την αποκληθείσα «απόπειρα δολοφονίας» κατά του τότε πρωθυπουργού, υπόθεση στην οποία φέρεται να εμπλέκεται και κάποια άγνωστη εγκληματική οργάνωση.
Υπό το πρίσμα αυτό, ορισμένοι αναλυτές ισχυρίζονται ότι έχει ξεκινήσει μια επίπονη διαδικασία «καθάρσεως» του Κώστα Καραμανλή, η οποία σε συνδυασμό με την αιδήμονα και μακροχρόνια σιωπή του για τα πεπραγμένα και τις ευθύνες της διακυβερνήσεώς του, η οποία μπορεί (σε επικοινωνιακό επίπεδο, αλλά όχι ουσίας) να τον θέτει εκτός του κάδρου των υπευθύνων για τα Μνημόνια και το σημερινό αδιέξοδο του τόπου, πιθανώς να προετοιμάζει το έδαφος για μια πολιτική επανεμφάνιση του πρώην πρωθυπουργού.
Μια επανεμφάνιση η οποία μπορεί να σχετιστεί είτε με την ηγεσία της Κεντροδεξιάς (και την επανένωσή της) είτε ακόμη και με άλλο υψηλότερο αξίωμα, με δεδομένο ότι (σύμφωνα με δημοσιευθείσες πληροφορίες) ο Κώστας Καραμανλής φέρεται να ευνοεί (και λέγεται πως θα το προτείνει το φθινόπωρο) την απευθείας από τον λαό εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Μια τέτοια πρόταση, αν φυσικά ευοδωθεί, είναι πιθανόν να δημιουργήσει δύο ισχυρούς πόλους εξουσίας, τον ανώτατο άρχοντα και τον πρωθυπουργό και συνεπώς μια (έστω και με τις αναπόφευκτες μεταξύ τους τριβές ή και συγκρούσεις) ισορροπία στην κορυφή της πολιτικής πυραμίδας, αυτοί δε οι δύο πόλοι θα έχουν τη νομιμοποιητική βάση να καταπολεμήσουν κυρίως τη διαφθορά και τη διαπλοκή στη χώρα.
Σύμφωνα με πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας και δεν διαψεύσθηκαν ο Κώστας Καραμανλής εκτιμά ότι οι αντοχές της τρικομματικής κυβερνήσεως μειώνονται διαρκώς και ότι ο ίδιος δεν είναι διατεθειμένος να επανέλθει («ούτε με σφαίρες», συνηθίζει να λέει) σε ρόλο ηγέτη στην παράταξή του ή «σε οποιονδήποτε άλλον ηγετικό» ρόλο, καθώς, σύμφωνα με την εφημερίδα «6 μέρες» φέρεται να πιστεύει ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για παραγωγική πολιτική δουλειά, ούτε και άνεση για μεγάλες στρατηγικές κινήσεις, τις οποίες ο ίδιος θεωρεί απαραίτητες.
(Το δεύτερο μέρος του άρθρου στην Επιφυλλίδα της Δευτέρας 22.04.2013)
