Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ στον χθεσινό αθηναϊκό Τύπο, συμπυκνωμένη σε δεκαοκτώ μόλις λέξεις:
Απολύσεις στο Δημόσιο,
η ΑΕΚ στη Β’ Εθνική,
ο Σκορπιός σε Ρώσους –
μήπως ζούμε σε άλλη χώρα;
ΠΡΑΓΜΑΤΙ. Οι «σταθερές» της μεταπολιτευτικής Ελλάδας ανατρέπονται με ρυθμούς πολυβόλου. Το ποδοσφαιρικό κατεστημένο κινείται μεταξύ Β’ Εθνικής (ΑΕΚ) και περιθωρίου (ΠΑΟ εκτός Ευρώπης)...Η ασφάλεια του Δημοσίου που άντεξε ακόμη και στην «πίεση» της χούντας (η άρση της μονιμότητας ήταν από τις πρώτες της εξαγγελίες) πνέει τα λοίσθια... Και το άλλοτε σύμβολο του μυθικού πλούτου πέρασε από τα χέρια της οικογένειας του μεγαλύτερου Ελληνα κροίσου, στα χέρια ενός άλλοτε... κομσομόλου που μεγάλωσε σε κρατικό διαμέρισμα! Δεν είναι καθόλου τυχαίο μάλιστα, που ο ρωσικός Τύπος εστιάζει στο γεγονός ότι στον Σκορπιό έγινε ο γάμος του Ωνάση με την άλλοτε πρώτη κυρία των Ηνωμένων Πολιτειών Τζάκι Κέννεντυ...Προφανής η έμφαση στη σημειολογία των ανατροπών!...
ΑΝ ΕΛΕΓΕΣ δημοσίως, πριν από καμιά εικοσιπενταριά χρόνια, ότι ο Σκορπιός θα είχε κάποτε Ρώσο ιδιοκτήτη, θα σε περνούσαν για τρελό...Μετά το 1989 όμως, δεν χρειάστηκαν παρά ελάχιστα χρόνια για να έρθουν τα πάνω, κάτω...Τόσο που να μην προκαλεί καμιά έκπληξη πλέον, το γεγονός ότι οι Ωνάσηδες «σκοτώνουν» τα ακίνητα «κοψοχρονιά» (100 εκ. δολάρια) και οι Ρώσοι τα αγοράζουν...
ΔΕΝ συμβαίνει όμως το ίδιο με τις απολύσεις στο Δημόσιο και τον υποβιβασμό της ΑΕΚ...Αν μη τι άλλο, γιατί στο ελληνικό συλλογικό υποσυνείδητο έχει εγγραφεί ως βεβαιότητα το ότι δεν υποβιβάζεται ποτέ το ποδοσφαιρικό κατεστημένο (ακόμη και χθες, ένας φίλος μου μονολογούσε «μωρέ θα βρουν έναν τρόπο αυτοί, θ’ αυξήσουν τις ομάδες, θ’ αναδιαρθρώσουν τις κατηγορίες, κάτι θα σκαρφιστούν»...) και δεν απολύεται ποτέ δημόσιος υπάλληλος...Το «εδώ είναι Ελλάδα» εννοείται ότι αποτελούσε απαξιωτικά το γενικό συμπέρασμα...Τουτέστιν: ο υπόλοιπος κόσμος ανάποδα να γυρίσει, η ελληνική ακινησία δεν απειλείται...
ΧΡΕΙΑΣΘΗΚΑΝ δεκαετίες ολόκληρες για να διαμορφωθεί αυτή η αντίληψη...Ο υποβιβασμός μιας μεγάλης δύναμης του ελληνικού ποδοσφαίρου κινητοποιούσε ανέκαθεν τους πολυάριθμους οπαδούς του...Οι οπαδοί διαδήλωναν κι οι πολιτικοί βλέποντας με δέος το πολιτικό κόστος που είχε η εφαρμογή των κανονισμών έβρισκε έναν τρόπο να τους «ακυρώσει»...Το ίδιο πολιτικό κόστος άλλωστε, διαμορφώνει την κοινή πεποίθηση ότι ελληνικό δημόσιο και απολύσεις είναι έννοιες ασύμβατες...Όταν η απόπειρα καταγραφής (και μόνο!) των υπεράριθμων υπαλλήλων των Δημοτικών Οργανισμών συνεπάγεται απεργία πολλών εβδομάδων τον περασμένο Δεκέμβριο, ποιος να τολμήσει να σκεφθεί απολύσεις έστω και επιόρκων; Γι’ αυτό και ανακοινώθηκε την περασμένη Κυριακή (δύο χρόνια μετά την αρχική απαίτηση των δανειστών) ότι θα απολυθούν 14.000 υπάλληλοι, αλλά το... 2014! Ως τότε βέβαια, οι απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα θα έχουν ξεπεράσει τα 2.000.000 με τους ρυθμούς που αυξάνεται η ανεργία και στα τηλεοπτικά πάνελ οι βουλευτές θα τσακώνονται ακόμη για το αν πρέπει να εισπράττει τον μισό του μισθό, μέχρι να κριθεί από το πειθαρχικό συμβούλιο, ο καταδικασμένος για παιδεραστία δάσκαλος...
ΔΕΝ συνεπάγεται πολιτικό κόστος η απόλυση από τον ιδιωτικό τομέα; Όχι βέβαια...Γιατί υπόλογος για αυτή δεν είναι το δημόσιο (οι πολιτικοί κατ’ επέκτασιν) αλλά ο «κακός εργοδότης» ακόμη κι αν το δημόσιο (αντί να τον βοηθήσει να πραγματοποιήσει την πολυπόθητη ανάπτυξη) τον εξωθεί να απολύσει...Οι απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα είναι περίπου σαν να υποβιβάζεται στην Β’ Εθνική η Παναχαϊκή...Κανένας δεν της υποσχέθηκε μονιμότητα στην Α’ Εθνική. Άρα δεν υπάρχει λόγος ν’ αντιδράσει (αυτή ή οι οπαδοί της) για κάτι που έχει μάθει να περιμένει ότι κάποια στιγμή θα της συμβεί...
