Του Χρήστου Τσαντήλα
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ με τα ολόμαυρα ρούχα μπήκε από τη σκαλιστή βαριά ξύλινη πόρτα στην είσοδο της τεράστιας μακρόστενης και ασυνήθιστης αίθουσας, με δόξα και τιμές! Μου θύμισε τον πρόεδρο των ΗΠΑ και το σκηνικό που διαγραφόταν τότε περνώντας από μπρος μας, δευτερόλεπτα πριν εμφανιστεί στον κήπο του Λευκού Οίκου για τις δηλώσεις. Ίδια «αναστάτωση» με εκείνη που γίνεται, όταν ανεβαίνει στην έδρα ο πρόεδρος του δικαστηρίου, όπου τον θόρυβο από το ταυτόχρονο εγερτήριο (απονομής σεβασμού) του ακροατηρίου που προκαλεί το σύρσιμο των πάγκων και των καθισμάτων, ακολουθεί βαθιά υποτακτική σιωπή! Ευλογείτε γέροντα!!! Ο Κύριος!!!
Εφραίμ! Ο παρεξηγημένος και πολυσυζητημένος ηγούμενος της μονής Βατοπεδίου, έχει διαβεί το κατώφλι. Όρθιοι, σκυφτοί στο πέρασμά του, περισσότεροι από 100, λαμπεροί, μορφωμένοι πεντακάθαροι και επιστήμονες οι περισσότεροι, νεαροί μοναχοί. Όρθιος κι εγώ, μου κάνει νεύμα ευγενίας, ωσάν καλωσόρισμα στο πέρασμά του, αποτυπώνω ανάμεσα σε άλλους λαϊκούς, τη μυσταγωγία των στιγμών. Δεύτερη φορά στο Άγιο Όρος, ύστερα από 12 χρόνια, αν «πιάσω» που λέμε τα βασικά...
ΤΟ ΓΕΥΜΑ στην τράπεζα, αξιοπρεπές. Στο μαρμάρινο τραπέζι ατελείωτη σιωπή... Φρούτα, όσπρια και λαχανικά. Αλλά εδώ, δεν ήρθαμε για φαγητό. Αρχίζει ο ψαλμός. Απίστευτη ατμόσφαιρα. Κήρυγμα και μαχαιροπίρουνα, μια μίξη θορύβου που δεν βρίσκεις πουθενά. Λες και τον συνέθεσε ο ίδιος ο Θεός! Και ανάμεσα στον κλακατό των μεταλλικών πιάτων και στην απαλή θεϊκή γλυκοσίγανη φωνή του μοναχού στο ψαλτήρι, άξαφνη παύση... Ο γέροντας κάτι λέει, οι μοναχοί συνεχίζουν το φαγητό...
«Χθες βράδυ γλιτώσαμε από τα χειρότερα. Ξεχάστηκε ένα κερί αναμμένο και άρπαξε φωτιά στο σημείο εκείνο ο ναός... Ευτυχώς ο Κύριος φρόντισε να περνάει την κατάλληλη στιγμή ο αδελφός μας Πορφύριος απ' έξω, το αντιλήφθηκε, σήμανε συναγερμό και με τον πυροσβεστήρα την έσβησε τη φωτιά... Γι΄ αυτό παιδιά μου να προσέχετε».
ΣΤΟ τραπέζι των λαϊκών, αδύνατο να μην έχει εισχωρήσει ο ...διάβολος: «Ποιος ξέρει πόσες φορές θα γράψει το... «ήμαρτον κύριε δεν θα το ξανακάνω» ο απρόσεκτος μοναχός, που είχε τη συγκεκριμένη διακονία να σβήνει τα κεριά» - αναρωτήθηκε με πνεύμα εξυπνάδας κάποιος από μας...
ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ του πολυσυζητημένου ηγουμένου (που η δοκιμασία του ήταν να μπλέξει με τους ίδιους πολιτικούς που τον χρησιμοποίησαν), κανείς δεν ξεχνά την εικόνα, να οδηγείται στις φυλακές, ωσάν λήσταρχος, με ...χειροπέδες! Ήταν το δεύτερο σημάδι «εξ ουρανού» στη ζωή του. Το πρώτο, όπως μας έλεγε, ήταν εκεί στην πατρίδα του. Στην Κύπρο, το 74, όταν τον κατέβασε από το αυτοκίνητο ο πατέρας του πριν συλλάβουν αυτόν και τον αδελφό του και τους «εξαφανίσουν» οι εισβολείς. Ο Εφραίμ γλίτωσε τότε. Το δεύτερο ήταν όλος αυτός ο διασυρμός. Και μάλιστα ο τηλεοπτικός. Αγιορείτης ηγούμενος με χειροπέδες; Πάει πολύ...
«Όσο πιο πολύ σε αδικούν τόσο πιο κοντά στον Θεό βρίσκεσαι!». Στη μεγάλη σάλα ο ταλαιπωρημένος ηγούμενος μιλάει για όλα στην ομάδα των προσκυνητών και εκείνοι εντυπωσιάζονται από αυτά που ακούν.
ΑΛΛΑ αυτά είναι προσωπικές συζητήσεις, τα αξιολογεί κανείς με δικά του κριτήρια. Εκείνο όμως που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, είναι το γεγονός ότι οι τραπεζικοί λογαριασμοί του μοναστηριού, έχουν «δεσμευτεί» μέχρι να βγουν οι αποφάσεις των δικαστηρίων για την πολύκροτη υπόθεση «Μονή Βατοπεδίου». (Μέχρι τότε κρατώ κι εγώ τις ενδιαφέρουσες εξομολογήσεις...)
ΕΤΣΙ, μια κοινωνία 120 ανθρώπων (που φιλοξενεί και χιλιάδες προσκυνητές), συνεχίζει να ζει δίχως λεφτά, αλλά και δίχως... δανεικά! Αλλά με τη βοήθεια και τη στήριξη των πιστών. Οι δωρητές πολλοί, οι υποστηρικτές της Μονής αμέτρητοι. Κάτι που δεν συμβαίνει στη δική μας μεγάλη κοινωνία, των λαϊκών... Η χώρα χωρίς δανεικά δεν έχει ζωή. Οι κάτοικοί της δεν ελπίζουν σε δωρητές. Και τους πολιτικούς τους ταγούς, δεν τους περιποιούν τιμές πλέον. Κι ας λένε πως προσπαθούν...
