Του Θεόδωρου Κοτρώνα , πολιτευτή Ν. Τρικάλων με τους Ανεξάρτητους Έλληνες
Λίγες μέρες πριν, ένιωσα τόσο υπερήφανος όσο δεν είχα νιώσει άλλη φορά στη ζωή μου. Αυτό το όχι που ύψωσε ένα μικρό κράτος , μια μικρή χώρα, ήταν τόσο τεράστιο που ακούστηκε σε όλη την υφήλιο. Αυτό το όχι, μου έδειξε πως τελικά μέσα μας υπάρχει ακόμα το γονίδιο της αντίστασης, έστω κι αν αυτό εμείς ακόμα δεν το δείχνουμε για λόγους που πλέον ίσως χρήζουν γνωμάτευσης.
Βέβαια αυτό το όχι από ότι είδη βλέπουμε δε θα το αφήσουν να κρατήσει, αν κι ο κυπριακός λαός σε ό,τι είδους δημοσκοπήσεις και να γίνουν, δείχνει ότι θέλει να φύγει από το ευρώ. Δυστυχώς όμως, γι’ αυτόν, η «παπανδρεϊκή» κυβέρνηση Αναστασιάδη, δύσκολα θα τους αφήσει, μια που τέτοιου είδους κυβερνήσεις δεν ειδικεύονται στους συνταγματικά δημοκρατικούς θεσμούς, αλλά στην υποτέλεια.
Για την Ελλάδα δε χρειάζεται να πω και πολλά. Εμείς έχουμε μείνει ακόμα στην ευρωμανία, άσχετα αν θα μας φτάσουν να μην έχουμε ούτε ευρώ στην τσέπη. Όσο κι αν κάνουμε ένα μικρό απολογισμό για το τί μας έχει προσφέρει το ευρώ και οι εταίροι μας και κατ’ επέκταση η ευρωπαϊκή ένωση. Στην οικονομία, μας έχουν καταστρέψει με τα συνεχή μνημόνια (το παραμύθι εδώ, είναι ότι εμείς φταίμε, σε ένα μικρό μέρος δεν έχουν κι άδικο), στην εργασία, μας έχουν φτάσει πλέον να κατέχουμε ευρωπαϊκά το μεγαλύτερο μέσο όρο ανεργίας, την υγεία την έχουν διαλύσει, στα ελληνοτουρκικά μόνο δεν έχουν φτάσει να είναι υπέρ της Τουρκίας, όσο για την αλληλεγγύη, αυτό δεν υπάρχει σε κανένα επίπεδο. Αυτός βέβαια ο μικρός απολογισμός γίνεται τώρα, αν συνεχίσουμε να ενεργούμε έτσι, σε μερικά χρόνια θα έχουμε χάσει ορυχεία, αέρια, πετρέλαια, ρεύμα, νερό και πολλά άλλα που θα τα έχουν μετονομάσει από ξεπούλημα σε επένδυση και τότε θα δούμε αν άξιζε να ανεχτούμε όλο αυτό από τα κοράκια του συστήματος. Μην ξεχνάμε βέβαια και εδώ το μυθιστόρημα που μας πασάρουν «πως αυτός ο δρόμος είναι μονόδρομος και πάνω από όλα είναι για το καλό μας»
Ένα πάντως είναι το σίγουρο. Πως με δουλοπρεπείς συμπεριφορές, με ναι σε όλα κι επικύψεις, δεν κερδίζεις τίποτα, αλλά οι αγώνες, η ελευθερία και τα δικαιώματα κερδίζονται με μεγάλα όχι από πραγματικούς ηγέτες. Τότε κι ο λαός κι ο κόσμος, μπορεί να πεισθεί να αντιμετωπίσει και τα χειρότερα.
Υ.Σ. 1 Η Κύπρος, αν τελικά θέλει, μπορεί να ακολουθήσει το παράδειγμα της Ισλανδίας που αντί να φορτώσει το δημόσιο χρέος της στηρίζοντας τις τράπεζες, τις άφησε να χρεοκοπήσουν. Σίγουρα δεν είναι ίδιες ακριβώς οι καταστάσεις αλλά είναι ένας εναλλακτικός και σωστός δρόμος
Υ.Σ. 2 Νομίζω πως στο τέλος, θα πρέπει να γίνει δημοψήφισμα για το όνομα που θα έχει η Ελλάδα. Αν θα είναι απλά επαρχία με ένα όνομα σαν το γερμανιστάν ή κάποιο όνομα με γεωγραφικό προσδιορισμό, όπως επαρχία της νοτιοανατολικής Γερμανίας
Υ.Σ. 3 άλλη μια τεράστια επένδυση στις Σκουριές. Ξεπουλήθηκε - συγγνώμη επενδύθηκε το τρομερό κεφάλαιο αν δεν κάνω λάθος των 11.000.000 για μια αγορά που τα κέρδη της εκτιμάται ότι θα φτάσουν από 20.000.000.000 έως 40.000.000.000.
