Από τον Ντίνο Αυγουστή
Το πρώτο μνημόνιο για την Κύπρο είναι πια γεγονός! Και αν λάβουμε υπόψη μας τι προηγήθηκε σε παρόμοιες περιπτώσεις (βλέπε Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία) σίγουρα δεν θα είναι και το τελευταίο. Η γενική εκτίμηση είναι ότι το παρόν μνημόνιο είναι μόνο η αρχή, αφού η απόφαση του Eurogroup βυθίζει σε πρωτοφανή ύφεση την κυπριακή οικονομία καθώς τα έσοδα του κράτους θα είναι λιγότερα, τα ελλείμματα θα είναι μεγαλύτερα και η ανεργία θα καλπάζει. Κάποιοι μιλούν για πολύ σημαντική συρρίκνωση του ΑΕΠ (ανάπτυξη -9%), μιας και η ζημιά στον τομέα των υπηρεσιών (που παρήγαγε πέραν του 40% των εσόδων του κράτους), μοιάζει να είναι ανεπανόρθωτη. Κάτι που σημαίνει ό,τι τα χειρότερα για τους Έλληνες Κύπριους τώρα αρχίζουν. Η αναφορά γίνεται πάντα στην τρέχουσα φάση της οικονομικής κρίσης καθώς αντιλαϊκά μέτρα είχαν αρχίσει να εφαρμόζονται από πέρυσι, επί κυβέρνησης ΑΚΕΛ και προεδρίας του κουμουνιστή Δ. Χριστόφια (η αναφορά δεν έχει σχέση με τους μισθούς και άλλα ευεργετήματα της πλειοψηφίας των δημοσίων υπαλλήλων, κυρίως των εκπαιδευτικών αλλά και των τραπεζικών υπαλλήλων, που δεν έχουν καμία αναλογικότητα με τους αντίστοιχους του ιδιωτικού τομέα).
Πριν τη συνομολόγηση του πρώτου μνημονίου, προηγήθηκαν πρωτόγνωρα πράγματα στην οικονομία της Μεγαλονήσου, όπως: η πρωτοφανής απομείωση (κούρεμα) των μεγάλων καταθέσεων και η απώλεια των τραπεζικών μετοχών από τη συντριπτική πλειοψηφία των μετόχων, ενώ δεν είναι σίγουρο αν τελικώς θα γίνει κατορθωτό (παρά τις κυβερνητικές υποσχέσεις) να διασωθούν τα ταμεία προνοίας και συντάξεων των εργαζομένων. Εν τω μεταξύ βουίζει ο τόπος (ένα βουητό που φθάνει έως και το Προεδρικό Μέγαρο) για τη φυγή μεγάλων κεφαλαίων, κυρίως από επωνύμους στο εξωτερικό! Η περίπτωση της συζύγου ιδιοκτήτη μεγάλης αλυσίδας καταστημάτων που «πτώχευσε» πρόσφατα (οι εφημερίδες έγραψαν μόνο τα αρχικά της!) η οποία συνελήφθηκε στο αεροδρόμιο με μια βαλίτσα γεμάτη εκατομμύρια ευρώ είναι μια μόνο απόδειξη της ποιοτικής διαφοράς των ανθρώπων του συστήματος (κεφαλαιοκρατών-φαυλοκρατών) σε σχέση πάντα με τους αδύναμους οικονομικά πολίτες!
Ωστόσο το σημαντικότερο πρόβλημα από την εν εξελίξει κυπριακή κρίση δεν είναι η λιτότητα και η ανεργία που μοιραία θα καταδυναστεύουν για πολλά χρόνια τους αδύναμους οικονομικά πολίτες της Μεγαλονήσου. Η Ιστορία έχει αποδείξει πως τούτος ο λαός (που έχει βεβαίως και ο ίδιος βαριές ευθύνες για την κρίση) έχει αντέξει και τα έφερε βόλτα σε πολύ χειρότερες και πολύ πιο επώδυνες καταστάσεις. Το τελεσίγραφο του Μάριο Ντράγκι προς την κυπριακή ηγεσία «ή συμφωνείτε ή σταματάω την υποστήριξη στις τράπεζές σας, κλείνοντας τη στρόφιγγα της ρευστότητας», φέρνει στην επιφάνεια τα μέσα που έχει στη διάθεσή της η Ευρώπη για να εκβιάζει και να επιβάλλει τη δική της θέληση και τις αντιλαϊκές πολιτικές της... κάτι που δημιουργεί εύλογες ανησυχίες για την μετέπειτα στάση της (πάντα σε συνεργασία με τους άλλους μαφιόζους) στο θέμα της αξιοποίησης του φυσικού αερίου και τη λύση του Κυπριακού!!
Κατά τα λοιπά τρίβουν τα χέρια τους οι Ελλαδίτες τραπεζίτες (!) που ενώ από τη μια οδήγησαν της κυπριακές τράπεζες στη χρεοκοπία (βλέπε Βγενόπουλος) από την άλλη απέσπασαν ένα σημαντικό όφελος, με την εξαγορά (λέγε οικονομικό έγκλημα) των υποκαταστημάτων τους (Κύπρου, Λαϊκή και Ελληνική) στην Ελλάδα έναντι πινακίου φακής (524 εκατομμυρίων ευρώ!) Με τον τρόπο αυτό η Πειραιώς (βλέπε Σάλας), λεηλατεί το κυπριακό τραπεζικό σύστημα, αξιοποιώντας την πρωτοφανή οικονομική καταστροφή που έπληξε την Κύπρο και το χρησιμοποιεί ως μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να επεκτείνει το δίκτυο των καταστημάτων της και να αναδειχθεί εν μια νυκτί ως ο τρίτος μεγαλύτερος τραπεζικός όμιλος της Ελλάδας. Έτσι, προστίθεται και μια νέα λαμπρή σελίδα στο βιβλίο των οικονομικών εγκλημάτων που διενεργούνται μπροστά στα μάτια μας με τα οποία ο καπιταλισμός ξεπερνάει τα δύσκολα φορτώνοντας όλα τα βάρη της κρίσης στους ανέργους και τους φτωχά αμειβόμενους εργαζόμενους... και στην Κύπρο και στην Ελλάδα.
Υ.Υ.: Η μεγαλύτερη εκδίκηση του Κυπριακού Ελληνισμού εναντίον των εχθρών και των άσπονδων φίλων του, αλλά και απέναντι στα ανθρωπάκια του αθηναϊκού δημοσιογραφικού και πολιτικού κατεστημένου (για να συμφωνήσω απόλυτα με τον φίλο μου Μιχάλη Ιγνατίου) που χαίρονται όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα οι Έλληνες της Κύπρου, είναι να σταθεί σύντομα στα πόδια του, όπως το 1974, και να μη χρειαστεί την οικονομική βοήθεια κανενός. Αυτό θα βοηθήσει να αντιμετωπιστούν οι αφόρητες πιέσεις (που είναι σίγουρο πως θα εκδηλωθούν) στο εθνικό μας θέμα και στη διαχείριση του φυσικού μας πλούτου.
