Του Χρήστου Τσαντήλα
ΠΡΕΠΕΙ να έχει απίστευτες αντοχές ο Έλληνας φορολογούμενος. Σαν τον μέρμηγκα! Που μπορεί να κουβαλήσει εκατό φορές το βάρος του! Δεν εξηγείται αλλιώς, πώς καταφέρνει μέσα σε τόσο σύντομο χρόνο, να έχει επιβιώσει από δεκάδες φορολογικές κακουχίες και απίστευτα βάρβαρες... επιδρομές στο πορτοφόλι του! Ούτε... μασίστας να ήταν!
ΚΑΙ ενώ προπονείται κάθε τόσο, στην καλύτερη «άμυνα ζώνης» η «κυβερνητική ομάδα» (στο μεσοδιάστημα των δόσεων), πάντα το χάνουμε το ματς! Από το διεθνές διευθυντήριο. Το ΔΝΤ την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τη Γερμανία. Που έχουν ανίκητη ομάδα. Έρχονται στην έδρα μας, παίρνουν πάντα αυτό που θέλουν, πολλές φορές και το σκορ που επιθυμούν, και ύστερα φεύγουν, να πάνε (σαν τον... Ολυμπιακό) μόνιμοι πρωταθλητές σε άλλα γήπεδα...
ΚΑΙ οι δικοί μας, τι κάνουν; Περιέργως πώς, σε κάθε αναμέτρηση, οι αθεόφοβοι, πάντα νιώθουν κερδισμένοι! Θριαμβευτές! Ωσάν τους Πόντιους σε αγώνα... πόλο! Που πανηγύριζαν όχι γιατί έχασαν με 10-0 αλλά γιατί δεν πνίγηκε κανένας! Αυτή τη φορά οι δικοί μας πολιτικοί αρχηγοί, δείχνουν και συμπόνια. Μεγαλοψυχία. Μας λυπούνται. Γι’ αυτό και οι «κόκκινες γραμμές» με το χαράτσι, έγιναν... περισσότερες δόσεις, να μην μας κακοφαίνεται. Μην μας πέφτει και βαρύ...
ΜΑΣ διευκολύνουν να «τελειώνουμε» (οικονομικά) πιο ήσυχα... «Αργός θάνατος» λέγεται αυτό. Και... εκσυγχρονίζουν το χαράτσι της ΔΕΗ. Το κάνουν φόρο! «Βαπτίζουν δηλαδή το κρέας... ψάρι»! Είναι κρίμα να χάσουμε αυτό το μέγα εργαλείο, ως έθνος. Την «εθνική πλατφόρμα» είσπραξης των φόρων! Τη ΔΕΗ! Μήπως μπορούμε και δίχως ρεύμα; Δυστυχώς είμαστε όμηροι του... πολιτισμού μας! Οι παλαιότεροι μπορούσαν στα σκοτάδια. Με... γκαζούλια! Λάμπες θυέλλης και κεριά! Γιατί, δεν ζούσαν τότε; Εμείς, ασφαλώς και δεν μπορούμε. «Έτσι μάθαμε» καθώς έλεγε κι ο Πάγκαλος, «μαζί τα φάγαμε», δεν είπε; Πώς όμως να τον πιστέψει κανείς, βλέποντας το μέγεθός του; Αυτόν βλέπουν οι τροϊκανοί και μας έριξαν στην αυστηρή δίαιτα...
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, λέει, «προσέρχεται με ενιαία στάση σε όλα τα εκκρεμή ζητήματα». Και όλοι γνωρίζουμε με ποια ακριβώς στάση προσέρχεται... Ζητούν να κάνουμε ανάπτυξη με όρους υποτέλειας. Τα μέτρα εκτόξευσαν την ανεργία, που έφτασε στο 27% και το 60% στα νέα παιδιά. Οι μεγάλες θυσίες πρέπει να βάλουν την οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης. Περνούσαμε καλά, εντάξει, και τώρα ήρθε ο λογαριασμός. Αλλά είπαμε, να πληρώσουμε το χρέος. Το μερίδιο που μας αναλογεί όμως. Και με όρους που θα εξασφαλίζουν πρώτα απ όλα την επιβίωσή μας και την αξιοπρέπειά μας...
