Από τον Κων/νο Οικονόμου
Α’ Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΓΩΣ ΚΑΙ Η AΦΙΞΗ ΣΤΗΝ ΚΟΛΧΙΔΑ: Μετά από αρκετές περιπέτειες, όπως το πέρασμα των Συμπληγάδων Πετρών, τη συνάντηση με τις Άρπυιες, την περιπέτεια στη Μυσία, κ.α., η Αργώ έφτασε στην Κολχίδα ή Αία. Εκεί βασίλευε ακόμα ο Αιήτης, γιος του Ήλιου και αδελφός της μάγισσας Κίρκης. Ο ίδιος καταγόταν από την Κόρινθο και όταν έφτασε σε ένα ταξίδι του σ’ αυτή τη μακρινή βαρβαρική χώρα, παντρεύτηκε μια κόρη του Ωκεανού την Ειδυία, ενώ με τη θέληση των θεών πήρε τον θρόνο της χώρας. Είχε κόρες τη Μήδεια και την Χαλκιόπη και γιο τον Άψυρτο. Όταν έφτασαν οι Αργοναύτες στον προορισμό τους, έριξαν άγκυρα μακριά από το λιμάνι της Αίας και συλλογίζονταν την κατάλληλη πρόφαση για να πλησιάσουν τον βασιλιά. Μετά από συζήτηση, οι Αργοναύτες αποφάσισαν ότι έπρεπε να αποβιβαστούν πρώτα τα παιδιά του Φρίξου (Άργος, Μέλας, Κυτίσωρος και Φράντης) για να δουν τη μητέρα τους και σύζυγο του νεκρού πατέρα τους, τη Χαλκιόπη, που όπως προαναφέρθηκε ήταν κόρη του Αιήτη.
Β’ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΑΙΗΤΗ – ΙΑΣΟΝΑ: Αφού κανονίστηκε η συνάντηση και μετά τις συγκινητικές στιγμές που επακολούθησαν, ζητήθηκε από τη Χαλκιόπη να μεσολαβήσει κανονίζοντας συνάντηση Αργοναυτών- Αιήτη. Μόλις αυτή μίλησε στον βασιλιά, εκείνος ένιωσε μέσα του μεγάλο φόβο βλέποντας στο πρόσωπο του Ιάσονα τον πιθανό φονιά του, γιατί θυμήθηκε κάποιο χρησμό που έλεγε ότι θα πέθαινε ο ίδιος απ’ τα χέρια κάποιου καταγόμενου απ’ τη γενιά του Αιόλου. Έτσι υποκρίθηκε πως θα του 'δινε το χρυσόμαλλο δέρας, υπό την προϋπόθεση να ζέψει δυο ταύρους του Ηφαίστου που ξερνούσαν φωτιά και είχαν χάλκινα νύχια και να οργώσει μ’ αυτούς ένα χωράφι πενήντα πλέθρων1. Έπειτα έπρεπε να σπείρει στα αυλάκια δόντια φιδιού, που θα του έδινε, καθώς και να σκοτώσει τους πάνοπλους γίγαντες που θα ξεφύτρωναν απ’ την οργωμένη γη. Ο Ιάσονας δέχτηκε ελπίζοντας στη βοήθεια των θεών που δεν άργησε να εκδηλωθεί.
Γ’ Η ΑΡΠΑΓΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΜΑΛΛΟΥ ΔΕΡΑΤΟΣ: Η Ήρα με την Αθηνά έπεισαν την Αφροδίτη να στείλει τον Έρωτα για να γοητευθεί η Μήδεια απ’ τον Ιάσονα. Μετά από τέτοια επέμβαση των θεών, ήταν εύκολο ο Ιάσονας να πείσει τη Μήδεια - που ήταν και ιέρεια της Εκάτης – να τον βοηθήσει, υποσχόμενος μάλιστα ότι μετά την ολοκλήρωση της αποστολής του θα την έπαιρνε για πάντα μαζί του. Πρώτο μέτρο της μάγισσας ήταν να τον κάνει άτρωτο με το «προμήθειο», μια συνταγή αλοιφής βασισμένης στο αίμα της πληγής του Προμηθέα. Μόνο που αυτή η επάλειψη με τη μαγική αλοιφή θα κρατούσε για μια μέρα.
Το επόμενο πρωί, με μεγάλη δυσκολία, κατάφερε να βρει τους ταύρους οι οποίοι του επιτέθηκαν, όμως εκείνος τους απέκρουσε με την ασπίδα του και. πιάνοντάς τους από τα κέρατα, τους έζεψε με τη βοήθεια των Διόσκουρων στον σιδερένιο ζυγό. Κατόπιν όργωσε μ’ αυτούς το ορισμένο χωράφι και έσπειρε τα δόντια των φιδιών. Με την εμφάνιση των οπλισμένων γιγάντων, ο Ιάσονας, ακούγοντας τη συμβουλή της Μήδειας, έριξε ανάμεσά τους μια πέτρα και οι γίγαντες άρχισαν να χτυπιούνται μεταξύ τους, οδηγώντας τους στον θάνατο μέχρις ενός. Παρά την εκτέλεση αυτού του κατορθώματος, ο Αιήτης κάλεσε σε σύσκεψη τους συμβούλους του για να ετοιμάσει κι άλλη αποστολή στον Ιάσονα με σκοπό να τον καθυστερήσει. Όλα αυτά τα είδε η Μήδεια και αφού ειδοποίησε τον αγαπημένο της και τους συντρόφους του, τους οδήγησε στο ιερό άλσος του Άρη, στη βελανιδιά που ήταν κρεμασμένο το χρυσόμαλλο δέρας. Εκεί η μεγάλη μάγισσα βοήθησε και πάλι αποφασιστικά στάζοντας μαγικό υγρό στα μάτια του μέχρι τότε ακοίμητου δράκου. Το τέρας αποκοιμήθηκε διευκολύνοντας τον Ιάσονα να αρπάξει το χρυσόμαλλο δέρας. Κατόπιν επέστρεψε με τη Μήδεια κι όλους τους Αργοναύτες στο πλοίο τους.
Δ’ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ: Έτσι, μες στη νύχτα, η Αργώ σήκωσε τα πανιά της κι απομακρύνθηκε απ’ την Αία. Ευθύς μετά την αποχώρηση των ηρώων, άρχισε η καταδίωξή τους απ’ τον Άψυρτο, τον γιο του Αιήτη που τους ακολούθησε με τα καράβια του ως τις εκβολές του Ίστρου (Δούναβη). Όμως σ’ ένα νησάκι της περιοχής η αδελφή του, Μήδεια, του έστησε παγίδα κι έτσι διευκόλυνε τον Θησέα να τον σκοτώσει. Η πορεία της επιστροφής ήταν ο ποταμός Ίστρος και η Αδριατική θάλασσα κι από κει, μέσω της διάβασης των ποταμών Ηριδανού και Ροδανού, η Τυρρηνική θάλασσα, η Αιθαλία νήσος (Έλβα), η περιοχή των Σειρήνων, η Σκύλλα και η Χάρυβδις (πέρασμα Σικελίας- Ν. Ιταλίας), η χώρα των Φαιάκων, η χώρα του Τρίτωνα (Λιβύη), η Κρήτη όπου η Μήδεια κατάφερε να εξουδετερώσει τον γίγαντα Τάλω. Το ταξίδι τους τελείωσε με μια σύντομη περιπλάνηση στο Αιγαίο: Ανάφη, Θήρα, Αίγινα και μέσω Ευβοϊκού κόλπου έφτασαν στην Ιωλκό.
Ε’ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΕΛΙΑ: Ο Πελίας, ο σφετεριστής του θρόνου της Ιωλκού, είχε εν τω μεταξύ εξοντώσει τους συγγενείς του Ιάσονα, επειδή είχε πιστέψει σε φήμες που έλεγαν ότι ο Ιάσων είχε πνιγεί κάπου στον Εύξεινο Πόντο. Έτσι πρώτα δολοφόνησε τον Αίσονα και στη συνέχεια τον ανήλικο αδελφό του Ιάσονα τον Πρόμαχο. Η σύζυγος του Αίσονα, Αμφινόμη, μην αντέχοντας το ξεκλήρισμα της οικογένειάς της, αυτοκτόνησε αφού καταράστηκε πικρά τον Πελία για τη μεγάλη καταστροφή της. Ο Ιάσονας μαθαίνοντας όλα αυτά, ορκίστηκε στους νεκρούς συγγενείς του εκδίκηση για την άδικη δολοφονία τους. Ενώ λοιπόν συζητούσε με τους συντρόφους του για τον τρόπο δράσης, η Μήδεια (και πάλι αυτή) ζήτησε να πάρει την υπόθεση στα χέρια της. Έτσι κι έγινε. Αφού μεταμφιέστηκε σε γριά ιέρεια της Άρτεμης, πήρε μαζί της τα μαγικά σύνεργα και παρουσιάστηκε στον Πελία λέγοντάς του πως η θεά Άρτεμη είναι ικανοποιημένη από την ευσέβειά του και έστειλε αυτήν τη, δήθεν, ιέρειά της, για να τον κάνει ξανά νέο. Με τα πολλά, τον έπεισε για την «αλήθεια» των λόγων της κι εκείνος δέχτηκε το «δώρο». Τότε η Μήδεια απευθύνθηκε στις κόρες του Πελία, λέγοντάς τες ότι πρέπει πρώτα οι ίδιες να τον σκοτώσουν για να μπορέσει να γίνει ξανά νέος. Αυτές πείστηκαν, εκτός απ’ την Άλκηστη, και σκότωσαν με φρικτό τρόπο τον πατέρα τους. Έπειτα η μάγισσα ανέβηκε στα δώματα του παλατιού, προσποιούμενη ότι ήθελε να προσευχηθεί, και ειδοποίησε με πυρσούς τον Ιάσονα, όπως είχαν πρωτύτερα συμφωνήσει. Ο Ιάσονας μετά απ’ αυτά νιώθοντας ικανοποιημένος από την τήρηση του όρκου του, χάρισε τη ζωή στους στρατιώτες και τους συμβούλους του σφετεριστή. Αφού παρηγόρησε μάλιστα τις κόρες του Πελία για το κακό που έπαθαν, παραιτήθηκε από τον θρόνο, δίνοντας τη θέση του στο γιο του Πελία Άκαστο. Έπειτα τις πάντρεψε σαν προστάτης τους, πρώτα την Άλκηστη με τον γιο του Φέρη, τον Άδμητο, μετά την Αμφινόμη με τον Ανδραίμονα και τέλος την Ευάδνη με τον βασιλιά της Φωκίδας Κάνη.
Ο Κωνσταντίνος Αθ. Οικονόμου είναι δάσκαλος - συγγραφέας
Konstantinosa.oikonomou@gmail.com www.scribd.com/oikonomoukon
1. «Πλέθρον» : α’ μονάδα μήκους ίση με 100 ελληνικούς πόδας (30,82 μ.), δηλαδή το εν έκτο του αρχαίου σταδίου. β’ (όπως στο κείμενο) μονάδα επιφάνειας ίση με 10000 τετρ. πόδια, δηλαδή περίπου 950 τ.μ.
