Του Χρήστου Τσαντήλα
ΕΧΩ μια συνταγή για τα δύσκολα, που σχεδόν πάντα μου αποδίδει. Αν τα... γαρνίρεις με χιούμορ, μετριάζεις τη δυσκολία και τα κάνεις πιο εύκολα στην πέψη...
ΕΤΣΙ την υπόθεση με την (αρχικά) γενναία αντίδραση της Κύπρου και το φιάσκο (μετέπειτα) στο οποίο εξελίχθηκε και συνεχίζει να εξελίσσεται, αλλά και άλλων μικρών αδύναμων και απροστάτευτων χωρών που όλα δείχνουν ότι θα ακολουθήσουν, (καθώς και τον «ευρωπαϊκό συνασπισμό» των κρατών-μελών), την παρομοιάζω με τον ... «ξεσηκωμό των μυρμηγκιών», που βάλθηκαν να εξοντώσουν τον ελέφαντα στη ζούγκλα, επειδή το παχύδερμο, στο διάβα του, τα πατούσε και τα... ξεκλήριζε!
ΜΑΖΕΥΤΗΚΑΝ λοιπόν όλα τα μυρμήγκια του δάσους και κατέστρωσαν σχέδιο... εξόντωσης του ελέφαντα! Σκαρφάλωσαν όλα μαζί σε ένα δέντρο και μόλις πέρασε από κάτω το θηριώδες ζώο, τσακ, πήδησαν στη ράχη του όλα μαζί, εκατομμύρια, αμέτρητα μυρμήγκια, με σκοπό να τον... γονατίσουν από τα... δαγκώματα!
ΚΑΝΕΙ λοιπόν μια κίνηση ο ελέφαντας, τινάζει τη ράχη του και μονομιάς, όλα τα μυρμήγκια βρίσκονται στο έδαφος. Όμως, ένα μονάχα απ' αυτά, το πιο γενναίο, κατάφερε να μείνει γραπωμένο στον σβέρκο του ελέφαντα. Τότε, όλα μαζί από το έδαφος, αρχίζουν να φωνάζουν του γενναίου συμπολεμιστή τους: Πνίξτον Μήτσο! Πνίξτον!!!
ΘΑ ΠΕΙΤΕ, τώρα, για παραμύθια είμαστε; Αυτή τη φορά, το μυρμήγκι (σε μέγεθος) της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Κύπρος, βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο. Το πλάνο του σατανικού σχεδίου «το πέρασμα του ελέφαντα», εφαρμόζεται κατά γράμμα. Πρώτα στη δική μας χώρα, με την ληστεία σε βάρος των ομολογιούχων, τώρα στην Κύπρο με το κούρεμα των καταθέσεων και σύντομα θα ακολουθήσουν κι άλλες χώρες.
Ο οικονομικός πόλεμος που τώρα φαίνεται πεντακάθαρα στο εσωτερικό της Ευρώπης με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα να κυνηγούν τα μικρά, θυμίζει ζούγκλα!
ΟΙ ΦΩΝΕΣ για την αποτυχία της ιδέας της Ευρωπαϊκής ενότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ των μελών της, ολοένα και πολλαπλασιάζονται, αλλά ουδείς μπορεί να επισπεύσει το ζητούμενο...
ΟΤΑΝ βεβαίως επιτευχθεί ο στόχος, να μαζευτεί όλο το χρήμα στην Μεγάλη Τράπεζα, πού αλλού, στη Γερμανία, θα είναι πάρα πολύ αργά για δάκρυα. Τη δυστυχία από όλη αυτή την κατάσταση, που φαίνεται να μην ελέγχεται, δεν θα την εισπράξουν βεβαίως οι κυβερνήσεις.
ΤΑ αποτελέσματα αυτής της ανίερης διαφαινόμενης λυκοφιλίας μεταξύ των «συνεταίρων» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα νιώθουν στο πετσί τους οι λαοί και περισσότερο οι ανίσχυροι και αδύναμοι οικονομικά πολίτες. Τα μυρμήγκια που λέγαμε στα παραμύθια, θα έχουν χάσει κάθε ελπίδα και κουράγιο, έστω στα αστεία να αντιμετωπίσουν τις πατούσες του ελέφαντα!
