Η ΙΣΤΟΡΙΑ είναι αληθινή, είναι θλιβερή και προ πάντων, λαρισινή. Όπως και οι πρωταγωνιστές της. Δυο άνθρωποι, γνωστοί συμπολίτες, που η μοίρα για τη διαδρομή τους στο διάβα της ζωής, είχε χαράξει γι’ αυτούς, αντίθετη πορεία...
Ο ΕΝΑΣ, πετυχημένος επιχειρηματίας, όμως αποτυχημένος οικογενειάρχης. Δούλεψε σκληρά μέρα νύχτα, αλλά επένδυσε τον ιδρώτα του στις φούσκες του χρηματιστηρίου και στον τζόγο, την εποχή που «παγιδεύτηκε» όλος ο κόσμος, όπως και στην «καλή ζωή» στην οποία δεν έδωσε ούτε μια ευκαιρία για δημιουργία οικογένειας, για παιδιά, απογόνους και τα σχετικά... Ήξερε μόνο να σπαταλά και να... μοστράρει τη φάτσα του στα περιοδικά και στις εφημερίδες να το παίζει... τζόβενο, να σκορπάει γενικώς το χρήμα... Αυτός είναι ο Ανδρέας της ιστοριούλας μας.
Ο ΑΛΛΟΣ, ο Δημήτρης, έκανε οικογένεια, έστησε επιχείρηση, έφτιαξε, με όχι και τόσο διαφανή τρόπο ειν΄ αλήθεια, λεφτά, (όπως άλλωστε πήγαινε το ρεύμα της εποχής...) δίχως όμως να κλέβει, πολλά λεφτά, μα η μοίρα του έριξε κεραυνό, όταν του στέρησε από βαριά αρρώστια τη γυναίκα του. Έπεσε σε κατάθλιψη ο Δημήτρης, παράτησε τη δουλειά και έμεινε μόνος, αφού τα τρία του παιδιά, επιστήμονες πετυχημένοι, έφυγαν μόνιμα και διαπρέπουν σήμερα, στο εξωτερικό...
ΑΥΤΟΙ οι δυο τύποι λοιπόν, προ εικοσαετίας, όταν μεσουρανούσαν από πλευράς επαγγελματικής «δραστηριότητας» και ευημερούσαν οικονομικά, έκαναν κάπου κάπου μεταξύ τους παρέα. Τούτες τις μέρες ξανασυναντήθηκαν ύστερα από χρόνια, εντελώς τυχαία. Ο ένας είχε χάσει την περιουσία του στον τζόγο και ο άλλος την οικογένεια, έμεινε εντελώς μόνος.
Έχασαν δηλαδή, αμφότεροι ακριβώς αυτά για τα οποία έκαστος χωριστά αγωνιζόταν μια ολάκερη ζωή να αποκτήσει. Σε κανέναν από τους δύο δεν έφταιξε η κρίση...
Ο ΑΝΔΡΕΑΣ, πήρε δάνεια να ξεχρεώσει τις αμαρτίες του και την «καλή ζωή» αφού έδωσε την ψυχή του στο χρηματιστήριο. Τα έχασε όλα. Τώρα δίχως οικογένεια και σπίτι, σε ένα παγκάκι της πλατείας Αγίου Βησσαρίωνος, κάθεται και προσεύχεται για την ψυχή του...
Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ, έχει πολύ χρήμα, αλλά δεν έχει ευτυχία. Απέκτησε σπίτια, πολλά σπίτια και χωρίς τη σύντροφό του και με τα παιδιά στην Αμερική, κανένα απ’ αυτά δεν τον χωράει... Προχθές πέρασε από την εφημερίδα να βάλει αγγελία. Αποφάσισε να πουλήσει μερικά. Όσο όσο! Τώρα δεν τον ενδιέφερε καθόλου η κρίση...
ΠΑΡΟΤΙ παλιοί γνώριμοι, θύματα σε διαφορετικές κατηγορίες και για διαφορετικούς λόγους, ο Δημήτρης και ο Ανδρέας, καθόλου δεν συλλυπήθηκαν ο ένας τον άλλον. Εδώ ίσως να είναι και το μοναδικό σημείο στο οποίο να έβαλε το χέρι της, η κρίση. Διότι οι δύσκολες καταστάσεις, αγριεύουν τον ανθρωπο, σκοτώνουν τα αισθήματα. Αν δεν συνέβαινε αυτό, τότε ο Δημήτρης θα έδινε, αντί να το πωλούσε, ένα από τα σπίτια του στον μετανιωμένο για τη σπάταλη ζωή Ανδρέα. Σαν ψυχικό στη μνήμη της γυναίκας του...
Χρήστος Τσαντήλας
