Από τον Κων/νο Ντίνα
Η μόνιμη δικαιολογία όσων χρησιμοποίησαν κρατούμενους σαν πειραματόζωα είναι η υπηρεσία του κράτους. Αυτή αποτέλεσε και τον άξονα υπεράσπισης των Ναζί ιατρών στην δίκη τους στη Νυρεμβέργη για τα απάνθρωπα πειράματα σε βάρος για παράδειγμα Πολωνών καθολικών ιερέων, Εβραίων, αθίγγανων, Ρώσων αιχμαλώτων πολέμου.
Από το 1933 η ιατρική είχε αρχίσει να γίνεται ένα ουσιαστικό εργαλείο χειραγώγησης από το καθεστώς που διέσπειρε την εγκελιανή λογική του ό,τι είναι χρήσιμο είναι και σωστό. Η ιατρική εγκατέλειψε τον όρκο του Ιπποκράτη και τη λογική του καλού Σαμαρείτη ο οποίος δεν παρενέβη για να επαναφέρει το άτομο σε εργασιακή ικανότητα αλλά για να απαλύνει τον πόνο (Alexander, 1949) και έδωσε προτεραιότητα στην πρόληψη και την ανάκτηση της εργασιακής ικανότητας.
* Περισσότερα στην ηλεκτρονική διεύθυνση και στην έντυπη έκδοση της «Ε»
