«ΣΤΕΡΝΗ μου γνώση να σ΄ είχα πρώτα» λέει ο σοφός λαός και ήγγικε ο χρόνος να νιώσουμε, οι περισσότεροι βεβαίως από εμάς, με τον πλέον δυσάρεστο αλλά πειστικό τρόπο, την εφαρμογή της ρήσης αυτής... Αν και με βρίσκει εντελώς αντίθετο αυτό το νέφος απαισιοδοξίας που πνίγει και που έχει κυριαρχήσει στη ζωή των (όσων αδίκως, βεβαίως), φορολογουμένων - που αποτελούν και τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού - εν τούτοις, δεν μπορώ να μην κατανοήσω την εκνευριστική «γρίνια» στα περισσότερα σπιτικά και την άδικη, εν πολλοίς, σκληρή αυτοκριτική που γίνεται από πολλούς...
«Αν τα μαζεύαμε τα χρήματα τότε που μπορούσαμε…», «εκδρομές ήθελες και αμάξια στα παιδιά! Νάτα τώρα...». «Γέμισαν κι οι ντουλάπες ρούχα.. .βογγάνε...» «...τι μηχανή και σκάφος μου ήθελαν οι γείτονες, χταποδάκι και γαρίδες στην ακροθαλασσιά; Να τώρα... ούτε τα κοινόχρηστα δεν μπορούν να πληρώσουν... α, δεν τους λυπάμαι καθόλου...». «Οι άλλοι, σπίτι για να βάλουν τα παιδιά τους δεν έφτιαξαν, αλλά το τζιπ των 4.500 κυβικών το αγόρασαν. Τους θυμάσαι τότε που μας προσπερνούσαν κορνάροντας και καμάρωναν σαν ...γύφτικα σκεπάρνια; Χθες, παρέδωσαν πινακίδες, χώρια που έβαλαν και υγραέριο τρομάρα τους... σιγά μην τους λυπηθώ»...
«ΟΠΩΣ στρώσει κανείς έτσι θα κοιμηθεί!». Ε, πια, νισάφι μ’ αυτές τις σοφές λαϊκές ρήσεις. Τούτο το τελευταίο, είμαι σίγουρος ότι, αν όχι σε όλα, στα οκτώ στα δέκα νοικοκυριά, είναι ο κοινός παρονομαστής και το τελειωτικό «χτύπημα» για τον απαισιόδοξο της παρέας που έτσι, ή κάπως έτσι, κλείνει κάθε συζήτηση...
ΣΤΗΝ αντίπερα όχθη, βρίσκονται οι αισιόδοξοι. Σαν κι εμένα. Μόνο που είμαστε πλέον θλιβερή μειοψηφία. Και το επιχείρημα που ορθώνουμε ως προπέτασμα στη γενική εθνική απογοήτευση, ολοένα και γίνεται πιο χαλαρό.
«Άντε και μάζευες όταν μπορούσες τα λεφτά... Να μην σπούδαζες δηλαδή τα παιδιά, επειδή σήμερα αποδείχθηκε ότι το πτυχίο τους δεν είναι καθοριστικό πλεονέκτημα πλέον, να μην έκανες τις βόλτες σου και να στέγνωνες το... παξιμάδι, να μην πω πώς το λέει ο λαός... άντε κι άλλα πολλά, τι νομίζεις πως θα κέρδιζες; Απλώς θα είχες κάτι παραπάνω από αυτά που έχεις ή που δεν έχεις σήμερα μαζεμένα και τα οποία θα επέτρεπαν στους μνημονιακούς να κάνουν μεγαλύτερες βουτιές στο πορτοφόλι σου!».
ΚΑΠΟΥ εκεί κλείνει η κουβέντα, σας λέω έτσι πιθανότατα γίνεται στα περισσότερα νοικοκυριά, με την αντιπαράθεση των επιχειρημάτων. Και πριν κάποιοι το πάρουν στην πλάκα, αφού ατάκες σαν αυτή... «αν και η γιαγιά μου είχε ποδήλατο...» (τα γνωρίζουμε όλοι σχετικά) πέφτει στο γραμματοκιβώτιο το νέο ξεγυρισμένο τιμολόγιο της ΔΕΗ, αλλά και η δόση της εφορίας. «Χαράτσια να γίνετε... που να μην σώσετε!». (Νέα λαϊκή ρήση, πιο φρέσκια δεν γίνεται, που συνοδεύεται και με χειρονομία).
Χρήστος Τσαντήλας
