Του Χρήστου Τσαντήλα
ΟΠΩΣ ο Έλληνας θέλει τον... Γερμανό του, έτσι και κάθε πρωθυπουργός θέλει τον...Στουρνάρα του. Ο υπουργός Οικονομικών, ένας (πρώην;) πασόκος, αφαιρεί διαρκώς από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας ποσοστά και με τις αποφάσεις του «τσαλακώνει» ανεπανόρθωτα, το κοινωνικό πρόσωπο της κυβέρνησης και αφαιρεί από τη δύναμη του ίδιου του πρωθυπουργού.
Ο "ΤΣΑΡΟΣ" της οικονομίας και συνομιλητής των εκπροσώπων της τρόικας, θα πρέπει να αισθάνεται πολύ άβολα στην ιδέα ότι θα τον «κρεμάσει» ο Αντώνης Σαμαράς. Και αν συμβεί αυτό, λογικό είναι ότι θα πρέπει να τρέμει την περίπτωση που κριθούν αντισυνταγματικές οι περισσότερες ιστορικές αποφάσεις του, οι οποίες μέχρι τώρα κατάφεραν και κατέστρεψαν μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Στη λέξη δε "σκαμνί" θα πρέπει ασφαλώς να ανατριχιάζει...
ΑΥΤΑ βλέπει ο Γιάννης Στουρνάρας και σπεύδει να οργανώσει την άμυνά του. Στην περίπτωση που εξαργυρώσει τη βοήθεια που πρόσφερε στον Αντώνη Σαμαρά, (να βγάλει αυτός αντί για κείνον τα κάστανα από τη φωτιά), θα... μεταπηδήσει σε Ευρωπαϊκό θώκο. Αν δει όμως ότι κατά τη λαϊκή έκφραση τον έστυψαν ως λεμονόκουπα, ασφαλώς και θα ζητήσει μαξιλάρι βοηθείας από τους συνομιλητές του, τους τροϊκανούς, που έφερε σε πέρας τις προσταγές τους, τόσο πιστά...
ΟΠΩΣ και να έχει πάντως εκείνο που δεν σώζει με τίποτα ο «υπερυπουργός της κρίσης», είναι την ταμπέλα του «αναλώσιμου υλικού». Αυτός πρώτος και καναδυό άλλοι σε δεύτερο βαθμό, όπως ο Εργασίας Γιάννης Βρούτσης και ο Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης, (ο Μητσοτάκης ακόμα δεν ολοκλήρωσε το έργο του), είναι τα (αδιαμφισβήτητα) αναλώσιμα υλικά αυτής της κυβέρνησης.
Ο ΤΣΑΡΟΣ της οικονομίας, πάντως, έχει μέχρι στιγμής, την απόλυτη στήριξη των ξένων οικονομικών κύκλων, αφού δεν κάνει τίποτα παραπάνω από αυτό που αποφάσισε το πολιτικό σύστημα και η κυβέρνηση, να εφαρμόσει δηλαδή το (μνημονιακό) πρόγραμμα συμφωνίας για τη σωτηρία της χώρας, του τραπεζικού κατεστημένου που κινεί τα νήματα των διεθνών δανειστών, παιχνίδια ακατανόητα στους πολίτες, καθώς με χειρουργικό τρόπο γίνεται η αφαίμαξη της περιουσίας ολόκληρων λαών...
ΒΕΒΑΙΑ φτάνει ο καιρός που από τους «αναλώσιμους υπουργούς» θα αρχίσει να γίνεται λόγος σε λίγο και για αναλώσιμους... αρχηγούς! Και εκεί θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Θα υπάρξουν εξελίξεις που θα καταγράψουν δυσάρεστα πράγματα στην ελληνική ιστορία...
