Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Παρακολούθησα τη συζήτηση, που έγινε επί πέντε ημέρες στη Βουλή, για τον προϋπολογισμό, του 2014, που τελικά υπερψηφίσθηκε το βράδυ της 7ης Δεκεμβρίου και δυστυχώς, όπως λέει και ο λαός μας, είχαμε και αυτή τη φορά, για ένα τόσο κορυφαίο γεγονός «Μία από τα ίδια».
Η Κυβέρνηση, τον παρουσίασε ως αξιόπιστο, αναπτυξιακό, κοινωνικά δίκαιο, με κοινωνικό πρόσωπο, δίκαιη, κατανομή των φορολογικών βαρών και ακόμα, πιο δίκαιη, διανομή και ανακατανομή του εθνικού εισοδήματος, του πλούτου δηλαδή της χώρας μας. Κύριο χαρακτηριστικό, κατά την Κυβέρνηση, αυτού του προϋπολογισμού είναι, η δημιουργία για πρώτη φορά, για τα ελληνικά δεδομένα, πρωτογενούς πλεονάσματος της τάξης, του 1,6% του ΑΕΠ, κοντά δηλαδή, στα 2.800 δισ. ευρώ ή και ακόμα περισσότερα.
Απεναντίας σύσσωμη η Αντιπολίτευση, τον χαρακτήρισε συλλήβδην ως αναξιόπιστο, αντιαναπτυξιακό, αντιλαϊκό, κοινωνικά ανάλγητο, πλασματικό, μαϊμού, εικονικό, φορομπηκτικό, ταξικό, δολοφονικό, και με πολλά ακόμα ΑΝΤΙ, ότι, τα παίρνει από τους πολλούς και τα δίνει στους ολίγους και είναι φτιαγμένος και ραμμένος, στα μέτρα της τρόικας και των αφεντικών της.
Κατά τις τέσσερις πρώτες ημέρες, η συζήτηση εγένετο προ κενών καθισμάτων και μεγάλου χασμουρητού. Οι ομιλητές αναφέρθηκαν συνήθως, στα προβλήματα των εκλογικών τους περιοχών, μίλησαν, επί παντός επιστητού, με εκθέσεις ιδεών, κανένας όμως δεν μπήκε στον κόπο, να ακουμπήσει την ταμπακέρα. Και η ταμπακέρα είναι ο εκσυγχρονισμός της χώρας, ο οποίος δεν μπορεί να επιτευχθεί με λόγια και με ευχολόγια, αλλά με πράξεις και έργα. Τρανό παράδειγμα είναι η ανικανότητα και η αδυναμία των φοροεισπρακτικών μηχανισμών του Κράτους, όχι να πατάξει τη φοροδιαφυγή και τη φοροκλοπή, αλλά τουλάχιστον αισθητά, να τις περιορίσουν. Στη φοροδιαφυγή εξακολουθούμε να είμαστε ακόμα πρωταθλητές στην ΕΕ, με 28% του ΑΕΠ, που τούτο σημαίνει, 15 δισ. ευρώ φοροδιαφυγή και 5 δισ. ευρώ φοροκλοπή τον χρόνο (μη απόδοσης του ΦΠΑ) και συνολικά 20 δισ. ευρώ. Αυτά είναι πραγματικά στοιχεία και όχι φούμαρα. Κύριοι της Κυβέρνησης και της Αντιπολίτευσης, είναι πλέον κοινωνική απαίτηση, να παταχθεί επιτέλους και να ξεριζωθεί, αυτή η γάγγραινα, που κατακαίει και κατατρώει τις σάρκες και τα σπλάχνα του ελληνικού λαού. Κύριε υπουργέ των Οικονομικών, από τη στιγμή, που εξακολουθεί, να υπάρχει ακόμα, αυτό το όργιο της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής, δεν νομιμοποιείσθε σε καμία περίπτωση και με κανέναν λόγο να ξεδοντιάζετε, με αυτόν τον απάνθρωπο και ανάλγητο τρόπο, τον ελληνικό λαό και να αφήνετε στο απυρόβλητο τους παντός είδους φοροκλέφτες και φοροφυγάδες, ενώ θα έπρεπε μόνο γι’ αυτό, να είχατε πάει από καιρό στο σπίτι σας.
Σχολιάζοντας τον προϋπολογισμό του 2007, σε άρθρο μου, στην «Ε» της 9-1-2007 έγγραφα τότε μεταξύ άλλων: «Η οικονομία μας, είναι υπερχρεωμένη και καταχρεωμένη. Με αυτά τα δεδομένα και όσο εξακολουθούμε, να ζούμε με δανεικά, το μόνο, που επιτυγχάνουμε είναι, μια πλαστή και εικονική ευημερία, η οποία εάν δεν ληφθούν, δραστικά μέτρα σταθεροποίησης της οικονομίας, φοβάμαι ότι σε λίγο ακόμα χρόνο η όλη κατάσταση συνεχώς, θα χειροτερεύει, διαρκώς θα επιδεινούται και τελικά φοβάμαι ότι θα γίνει, μη αναστρέψιμη, εφόσον συνεχίζεται να διογκώνεται και να αυξάνεται δραματικά το δημόσιο χρέος της Χώρας, τότε το μόνο, που μπορούμε να περιμένουμε είναι να μας προκύψει ενδεχομένως, εκ νέου και άλλη επιτήρηση». Ειλικρινά λυπάμαι πάρα πολύ, αλλά με τη θέση της οικονομίας μας, από το 2010 κάτω από την ομπρέλα, της Τρόικας, δυστυχώς επαληθεύθηκα πλήρως.
Τώρα σε ό,τι αφορά τον προϋπολογισμό, του 2014, θέλω να πιστεύω ότι, είναι ειλικρινής και θα εκτελεσθεί κανονικά, χωρίς αποκλίσεις και στρεβλώσεις όπως συμβαίνει με τον τρέχοντα του 2013, ο οποίος αφήνει μάλιστα και μικρό πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης των 800 εκατ. ευρώ και να αρχίσει επιτέλους η πολυπόθητη ανάπτυξη, που ακόμα αργεί και αυτό δεν είναι έργο μόνο της Κυβέρνησης, αλλά σύσσωμης της αντιπολίτευσης. Εκείνο, που πρέπει να αλλάξει ριζικά είναι να πάψει επιτέλους, να είναι αυτή μια φιέστα, αλλά να καταστεί, η όλη διαδικασία όχι τυπική ψήφιση του προϋπολογισμού, για λήψη ψήφου εμπιστοσύνης, από την εκάστοτε Κυβέρνηση, αλλά σημείο αναφοράς και καθρέφτης όχι μόνο της ελληνικής οικονομίας, αλλά γενικά της όλης κατάστασης, που επικρατεί σε όλους τους τομείς στη χώρα μας.
Στην Πατρίδα μας, όσο καιρό οι λέξεις, συναίνεση και συνεννόηση, είναι όπως διαπιστώθηκε και κατά τη διάρκεια της συζήτησης, του προϋπολογισμού του 2014, τελείως άγνωστες και όνειρο θερινής νυκτός και στη χάραξη της κυβερνητικής πολιτικής, προτάσσεται και υπεισέρχεται σε αυτήν, οι δημοσκοπήσεις, η ψηφοθηρία και οι εκάστοτε Κυβερνήσεις, είναι δέσμιες του κομματικού μηχανισμού, που τις στηρίζει, τότε οποιαδήποτε, απόπειρα εκσυγχρονισμού της χώρας, θα είναι καταδικασμένη, σε πλήρη αποτυχία και έτσι, θα βιώνουμε συνέχεια, τη μιζέρια, την υποανάπτυξη και τις καθυστερήσεις, σε όλους τους τομείς και σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής κοινωνίας. Τόσον ο πρωθυπουργός όσο και αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, κατέβαλαν και οι δυο τους μεγάλη προσπάθεια, για να αποδείξουν ότι ο εαυτός τους, είναι ο καταλληλότερος να Κυβερνά τη χώρα. Γενικά καθ’ όλη τη διάρκεια της συζήτησης επεκράτησαν ίσως, για πρώτη φορά χαμηλοί τόνοι και ήπιο ύφος. Μίλησαν 178 βουλευτές, 8 γενικοί αγορητές, 14 ειδικοί αγορητές καθώς επίσης όλοι, οι υπουργοί και οι αρχηγοί των κομμάτων.
Σχολιάζοντας τον προϋπολογισμό του 2004 στην «Ε» της 03-01-2004 κατέληγα τότε: «Γεννάται λοιπόν, εύλογα το ερώτημα, η Πατρίδα μας, είναι χώρα στην οποία τα πάντα βαίνουν άσχημα τριτοσκομικά και οπισθοδρομικά, ότι η χώρα κατοικείται από φτωχούς, κλέφτες, απατεώνες και διεφθαρμένους ή είναι μια χώρα, που εκσυγχρονίζεται καθημερινά, αλλάζει και συγκλίνει οικονομικά με τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ και ότι μπαίνει τελικά και αμετάκλητα, στην τροχιά των ανεπτυγμένων χωρών, του σκληρού πυρήνα της Ευρώπης;».
Λυπάμαι αλλά στο ερώτημά μου αυτό, ακόμα απάντηση δεν έχω πάρει.
