Του Χρήστου Τσαντήλα
ΛΕΝΕ πως αν τρίψεις στο καλαμπόκι που τρώνε οι κότες κόκκινο καυτερό πιπέρι, θα γεννοβολούν όλο το εικοσιτετράωρο! Τα αυγά, βέβαια, θα είναι λίγο... πιπεράτα, αλλά θα είναι πολύ περισσότερα απ' όσα γεννούν υπό φυσιολογικές διατροφικές συνθήκες... Αν νομίζετε ότι είναι καλαμπούρι αυτό τότε κάνετε μεγάλο λάθος. Στα χωριά εφαρμόζουν ήδη το... κόλπο - παρέμβαση στον βιολογικό κύκλο παραγωγής των ορνίθων, που τις κάνει να... κακαρίζουν όλη την ημέρα και να γεννοβολούν!
ΤΩΡΑ πού κολλάει αυτό; Μα στην απάντηση, στο ερώτημα «τι διαφορετικό... ζόρι τραβούν οι κότες απ' το ζόρι των αγρίως φορολογουμένων Ελλήνων», οι οποίοι μπορεί να μην ...κακαρίζουμε, αλλά τα λεφτά μας τα ακουμπάμε κανονικά. Μας εξαναγκάζουν να... γεννούμε φόρους, περισσότερους από κείνους που μπορούμε. Και όπως στα κοτέτσια κάποιος κάθε τόσο αρπάζει τα αυγά, έτσι και σε μας, κάποιοι κλέβουν τον ιδρώτα μας...
ΤΕΤΟΙΟΥΣ συνειρμούς της χείριστης μορφής δουλοπρέπειας έβαζε στο μυαλό του φίλος απ' τα παλιά, ο οποίος έχει φοβερό ...σφίξιμο τελευταία με τις υποχρεώσεις του απέναντι στο κράτος και στις υπηρεσίες παροχής κοινωνικών αγαθών. Φόροι, ηλεκτρικό, νερό, τηλέφωνο, χαράτσια, πετρέλαιο. Όλα τα δεινά μαζί. Μετράει και ξαναμετράει τον μισθό του και βλέπει ότι... φτάνουν δεν φτάνουν, μόνο για να εξοφλήσει όλα αυτά. Υπολογίζει ότι χρειάζεται πλέον να δουλεύει μόνο γι’ αυτές τις υποχρεώσεις! Για τη ΔΕΗ, για τον ΟΤΕ, για τις εταιρίες αερίου και πετρελαίου και νιώθει τον εαυτό του όπως θα πρέπει να ένιωθαν και οι δούλοι του Μεσαίωνα!
ΔΥΣΤΥΧΩΣ όλες οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν στη χώρα από τη μεταπολίτευση και μετά, έβαλαν πολλούς... συνεταίρους στην τσέπη μας. Έβαλαν ξένους διαχειριστές στο ταμείο μας. Όρισαν συνιδιοκτήτες στα σπίτια μας. Στα καλά καθούμενα, μοιραστήκαμε τις περιουσίες μας με τις... τράπεζες! Πήραν ή σχεδιάζουν να πάρουν και τα κληρονομήματα των πατεράδων μας! Οδήγησαν στην ανεργία τον μισό πληθυσμό της Ελλάδος. Στην εξαθλίωση χιλιάδες οικογένειες. Στην απογοήτευση και στη μετανάστευση τη νεολαία μας.
ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ «βολεμένοι» του συστήματος, στην περιγραφή της αλήθειας και της πραγματικής κατάστασης της χώρας και του πληθυσμού, διακρίνουν λαϊκισμό. Σ’ αυτούς δεν έριξαν πιπέρι κόκκινο στην τροφή. Αλλά στα μάτια. Να μην βλέπουν ότι από την καταστροφή αυτή κανείς δεν γλιτώνει. Έρχεται και η σειρά τους. Γιατί λαϊκισμός δεν είναι ο καταγγελτικός λόγος. Δεν είναι η άμυνα απέναντι στις ληστρικές επιδρομές των εισπρακτόρων του χρέους.
ΛΑΪΚΙΣΜΟΣ είναι να περιμένεις πρώτα να πεθάνει ένα παιδί που ζεσταινόταν από μαγκάλι, λαϊκισμός είναι πρώτα να ξεπαγιάζουν χιλιάδες οικογένειες που δεν έχουν να πληρώσουν το πετρέλαιο και ύστερα να κάνεις έκτακτες συσκέψεις, τάχα να ελέγξεις τη ΔΕΗ πώς γίνεται να κόβει το ρεύμα σε ανθρώπους που δεν έχουν ούτε ένα ευρώ έσοδα! Διότι αν θέλεις να βοηθήσεις αυτούς τους ανθρώπους, δεν έχεις παρά να ζητήσεις πίσω από τις εταιρίες πετρελαίου που νόθευαν τα καύσιμα ακόμα και του στρατού τόσα χρόνια να γεμίσουν τις δεξαμενές των σχολείων με πετρέλαιο, να υποχρεώσεις τη ΔΕΗ που πληρώναμε το ρεύμα σαν χρυσάφι τόσες δεκαετίες, όχι μόνο να μην κόβει το ρεύμα σε πάμφτωχα νοικοκυριά αλλά να επιβάλλονται και αυστηρές ποινές σε όσους το κάνουν...
