Της Μαρίας Μίχου
michou@eleftheria.gr
Ως γνωστόν, βλέπουμε το τυρί και δεν βλέπουμε το... γιαούρτι. Μόνον έτσι μπορώ να εξηγήσω την ευλαβική προσήλωσή μας στο εάν στην ΕΕ θα κυκλοφορεί καναδέζικη φέτα ή όχι και την άπλετη γενναιοδωρία μας στην παγκόσμια κυκλοφορία του greek yogurt, που μόνο greek δεν είναι. Ησύχασαν και οι ανήσυχοι βουλευτές της ΝΔ, που έγραψαν μια επιστολή παραπάνω, ησύχασα κι εγώ. Το μέλλον της ελληνικής φέτας είναι εξασφαλισμένο.
Κι ενώ η μάχη για τη φέτα καλά κρατεί, δεν υπάρχει ούτε τόση δα μικρούλα αναφορά για το greek yogurt, που φτιάχνει μόνο του μια παγκόσμια αγορά πολλών, πολλών δισεκατομμυρίων. Κι έρχεται ο ΟΟΣΑ, στην έκθεσή του για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους. Ακριβώς λίγο πριν ο Νότης Μηταράκης αρχίσει να προωθεί τα ελληνικά συμφέροντα στην Ινδονησία, εκεί στη σύσκεψη του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.
Η έκθεση του ΟΟΣΑ για τα εμπόδια στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας δεν ασχολείται καθόλου με τη φέτα. Ασχολείται, όμως, με το γάλα και το γιαούρτι. Προτείνει την κατάργηση του όρου «φρέσκο» για το γάλα και ουσιαστικά την κατάργηση της διάρκειας πέντε ημερών, και αντικατάστασής της με μεγαλύτερης διάρκειας προϊόντα, ώστε να δοθεί η δυνατότητα για εισαγωγές φθηνότερου γάλακτος –αλλά και να δίνεται η δυνατότητα σε μικρότερους παραγωγούς να στέλνουν την παραγωγή τους στις μεγάλες πόλεις. Τώρα, δεν μπορούν, επειδή οι πέντε μέρες δεν φτάνουν...
Το χειρότερο από όσα αναφέρει η έκθεση του ΟΟΣΑ για την υπόθεση του γάλακτος, είναι ότι όλη αυτή η «μανούρα» θα γίνει ώστε, δυνητικά, οι λιανικές τιμές στο λίτρο γάλακτος να πέσουν κατά περίπου 10%. Δηλαδή, αντί για ένα ευρώ το λίτρο το εγχώριο γάλα, θα πληρώνουμε ενενήντα λεπτά το εισαγόμενο. Brilliant!
Μετά το γάλα, όμως, έχει και δυο-τρεις παραγραφούλες για το γιαούρτι και τους περιορισμούς που έχει η Ελλάδα στο τι θα πρέπει να περιέχει το γιαούρτι για να λέγεται έτσι. Δεν αρέσει στον ΟΟΣΑ, λέμε τώρα, ο χαρακτηρισμός επιδόρπιο γιαουρτιού. Φυσικά, δεν αναφέρει το υπό εξέταση προϊόν ως greek yogurt, όπως πωλείται στην παγκόσμια αγορά. Κι επισημαίνει –ο ΟΟΣΑ, τώρα- ότι θα πρέπει να δοθεί η δυνατότητα να ονομάζονται «γιαούρτια» και όσα περιέχουν σκόνη γάλακτος. Επίσης, «βάζει χέρι» και στο «ρυζόγαλο» και την «κρέμα». Αλλά εμείς εκεί, στη... φετάρα μας.
Και το ερώτημα παραμένει: Πόσο γιαούρτι χρειάζεται ένα κράτος για να γίνει κράτος; Πολλά κεσεδάκια, εάν κρίνει κανείς από την περίπτωση βρέφους 18 μηνών, με εγκεφαλική παράλυση, που δεν αναγνωριζόταν από την πρωτοβάθμια επιτροπή ΚΕΠΑ, ώστε να αποδοθεί ποσοστό αναπηρίας. Το ΙΚΑ ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχει υποχρέωση κρίσης σε βρέφη, ενώ ο Συνήγορος του Πολίτη αποκάλυψε ότι δεν ίσχυε κάτι τέτοιο. Επίσης, αποκάλυψε ότι η αρχική εξέταση δεν έγινε καν από νευρολόγους...
Κάπως έτσι είναι και η σχιζοφρενική συμπεριφορά των ελληνικών τραπεζών –που ανήκουν (και) στο κράτος, ένεκα ανακεφαλαιοποίησης, σε σχέση με τις εκτυπώσεις από τα ηλεκτρονικά σημειώματα φόρων. Αν χρωστάς φόρο, γίνεται δεκτή, στο γκισέ, η εκτύπωση. Αν είναι να πάρεις επιστροφή φόρου, ζητάνε το... πρωτότυπο. How original! Μήπως να ασχοληθεί καλύτερα με αυτά ο ΟΟΣΑ, παρά με το εάν ο κρεοπώλης μπορεί να πουλάει μόνο λουκάνικα ή και μπιφτέκια;
