Από τη Μαρίνα Αποστολοπούλου
Εν αρχή ήταν οι εκλογές οπότε...
... Οπότε λόγω του γνωστού αποτελέσματος τα «φτιάξανε» η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ προκειμένου να συγκροτηθεί κυβέρνηση συνεργασίας. Μεταξύ τους; Τυπικά τουλάχιστον καμία σχέση, στην ουσία είναι μία άλλη ιστορία.
Πέρασε καιρός και ξαφνικά η ΔΗΜΑΡ θύμωσε και έφυγε από την Κυβέρνηση. Άλλωστε «στους δύο τρίτος δεν χωρεί» οπότε αναμενόμενο. Πόσο μάλλον που η ΔΗΜΑΡ αισθανόταν ότι δεν την... παίζανε τα άλλα παιδάκια και κυρίως τα «γαλάζια» παιδάκια και ήταν δυσαρεστημένη.
Στο μεταξύ, είχε ήδη αρχίζει ένα τουλάχιστον «μυστήριο φλερτ» μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και των «Ανεξάρτητων Ελλήνων». Όπου τι σχέση μπορεί να έχει τώρα ένα κόμμα αριστερό («ροζ αριστερά» κατά το ΚΚΕ) με ένα κόμμα που είναι τοποθετημένο πιο δεξιά από τη Νέα Δημοκρατία και το οποίο έχει συγκεκριμένες και αδιαπραγμάτευτες (ή τουλάχιστον έτσι λέει) απόψεις για πολλά θέματα, εκ των οποίων τα «εθνικά» παρουσιάζουν εκ διαμέτρου αντίθετες προσεγγίσεις σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δηλαδή, όσον αφορά το «φλερτ» των δύο «από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα».Τα «βρίσκουν» όμως σε κάποια ζητήματα «λαϊκής κατανάλωσης» και αυτό είναι και το σημείο επαφής τους, διότι τους ενώνει ο κοινός σκοπός: η ανατροπή της κυβέρνησης. Οπότε, το «φλερτ» συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και καθώς έρχονται και οι δημοτικές εκλογές μέχρι που σκέπτονται σε κάποιους δήμους να κατεβάσουν κοινούς υποψηφίους.
Από την άλλη, και το ΠΑΣΟΚ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνουν τα «γλυκά μάτια» στη ΔΗΜΑΡ, προσπαθώντας να την πείσουν να συνεργαστεί ή να απορροφηθεί είτε από το ένα είτε από το άλλο κόμμα. Της κάνουν... καμάκι δηλαδή, αλλά η πολύφερνος νύμφη ανθίσταται ηρωικώς, τραγουδώντας «πιο καλή η μοναξιά από σένα που δεν φθάνω» παρότι στις επόμενες εκλογές κινδυνεύει να μην φθάσει μέχρι την πόρτα της Βουλής, γιατί οι μετρήσεις τη δείχνουν μία μέσα μια έξω και μία στο χαλάκι της εισόδου.
Το ΚΚΕ το ’χει φάει η μοναξιά. Μόνο του ξεκίνησε και μόνο του πηγαίνει διότι εκ προοιμίου, θέσεως, αντιλήψεως και συνήθειας διαφωνεί με όλους και για όλα και έχει το κεφάλι του ήσυχο. Παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ κατ’ επανάληψη το... παρενοχλεί, αναζητώντας διόδους συνεργασίας. Είναι ακατάδεκτο όμως και του γυρίζει την πλάτη μορφάζοντας. Μόνο την περασμένη εβδομάδα, για πρώτη φορά στο χρονικά, υπέκυψε και στήριξε την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ- προφανώς γνωρίζοντας-όπως και όλοι οι άλλοι άλλωστε, ότι θα καταψηφιστεί και, θέλοντας να εκφράσει και διά της ψήφου του την αντίθεσή του στην κυβερνητική πολιτική.
Τον ρόλο της «μικρής Ελένης που κάθεται και κλαίει γιατί δεν την παίζουν οι φιλενάδες της» παίζει η «Χρυσή Αυγή». Όλοι οι άλλοι δεν τη θέλουνε, την έχουν βάλει στη γωνιά, της κόψανε και τη χρηματοδότηση, την κλείσανε και στην μπουζού αλλά... Αλλά η περίπτωση της «ΧΑ»είναι αυτό που λένε «όσο την (ή «τον» (αναλόγως) φτύνεις τόσο κολλάει». Όσο τα άλλα κόμματα δεν τη θέλουν τόσο «κολλάνε» πάνω της οι ψηφοφόροι.
Οπότε, ενώ έτσι είχαν τα πράγματα, έρχεται προ ημερών η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ.Η οποία βεβαίως ήταν «μία τρύπα στο νερό» και έγινε για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης κυρίως, αλλά... Αλλά άνοιξε νέες ιστορίες «πάθους» μεταξύ των κομμάτων.
Βγαίνει η Ντόρα και λέει ότι η ΔΗΜΑΡ πρέπει να γυρίσει στην κυβέρνηση και να γίνει μία νέα προγραμματική συμφωνία. Διότι, η κυβερνητική πλειοψηφία συρρικνώνεται, έφθασε τους 154 βουλευτές και σου λέει από κάπου πρέπει να βρούμε καινούργιους.
Ο Κουβέλης λέει «όχι», αλλά μέλη του κόμματος το ψιλοσκέφονται και δεν το αποκλείουν.
Και αφού από τη ΔΗΜΑΡ εν τέλει δεν φαίνεται να υπάρχει προκοπή, πληροφορίες θέλουν την ΝΔ να κάνει άγριο μπάσιμο σε δύο τουλάχιστον βουλευτές των «Ανεξάρτητων» οι οποίοι φαίνονται να κολακεύονται από το μαρκάρισμα και μπορεί τελικά και να υποκύψουν.
Από την άλλη μεριά πάλι, ο Τσίπρας, αφού δεν είδε προκοπή με την πρόταση μομφής-και πώς να έβλεπε άλλωστε-και αφού για πρόωρες προς το παρόν δεν γίνεται λόγος καθότι είναι και η ελληνική προεδρία για την ΕΕ μπροστά μας που ξεκινάει από τον Ιανουάριο, πάει να εφαρμόσει την άλλη μέθοδο: «το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι»,για να φτάσει στο... επιθυμητό αποτέλεσμα. Καλεί τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να... αποστατήσουν από το ΠΑΣΟΚ και να πάνε και στον ΣΥΡΙΖΑ άμα λάχει. Διότι σου λέει και «δύο-τρεις» να τσιμπήσουν την έχω κάνει τη δουλειά μου. Πάει περίπατο η κυβερνητική πλειοψηφία και πάμε αναγκαστικά για εκλογές. Έρχεται λοιπόν ο Βενιζέλος φουντώνει και κορώνει (και με το δίκιο του) και τον κατηγορεί για «πολιτική αλητεία».
Με δύο λόγια είναι μία ωραία πολιτική ατμόσφαιρα, όπου ο ένας προσπαθεί να «κλέψει» τους βουλευτές του άλλου, δημιουργώντας μία ποικιλία από ανάρμοστες πολιτικές σχέσεις προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι πολιτικοί σκοποί του καθενός.
Το πρόβλημα όμως με τις ανάρμοστες σχέσεις είναι ότι κρατάνε λίγο και εκθέτουν πολύ αυτούς που τις δημιουργούν.
