Από τον Ντίνο Αυγουστή
Τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και το αποτέλεσμα δυστυχώς μας παραπέμπει σε άλλες δύο στυγερές δολοφονίες και ένα ακόμα επίσης νέο άνθρωπο που δίνει σκληρή μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Είχε προηγηθεί η άνανδρη δολοφονία του Παύλου Φύσσα που δυστυχώς δεν αφύπνισε όσο θα έπρεπε. Και όταν αδελφός δολοφονεί αδελφό, το χρώμα δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Όποιοι το βλέπουν διαφορετικά, σε όποιο χώρο και αν ανήκουν, σε όποιο Θεό και αν πιστεύουν, σίγουρα προσφέρουν κάκιστες υπηρεσίες στον τόπο τους.
Προς τι λοιπόν η απορία της άρχουσας τάξης; Προς τι οι «συμπονετικές» ανακοινώσεις τους; Προς τι τα ψεύτικά δάκρυα; Γιατί κάνουν τους ανήξερους; Εδώ και ο τελευταίος ανυποψίαστος πολίτης, έβλεπε πως ήταν μόνο θέμα χρόνου. Άλλωστε δεν είναι πρώτη φορά. Είχαν προηγηθεί κι άλλες πολλές άγριες δολοφονίες αθώων Ελλήνων. Πιο πρόσφατες αυτές στο υποκατάστημα της τράπεζας Marfin Egnatia, επί της οδού Σταδίου στο κέντρο της Αθήνας -όταν οι χρεωκοπημένοι τραπεζίτες υποχρέωναν τους εργαζομένους να μην απεργήσουν- κατά τη διάρκεια της μαζικότατης διαδήλωσης διαμαρτυρίας εναντίον των δυσβάστακτων μέτρων. Και τότε λοιπόν είχαμε τρεις νεκρούς συνάνθρωπους μας, που δυστυχώς δεν απασχόλησαν όσο θα έπρεπε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Ούτε και οι πεντέμισι χιλιάδες αυτοκτονίες δεν απασχόλησαν ποτέ το σάπιο κατεστημένο τους...
Παρήγορο σημάδι σε τούτον το ατελείωτο κατήφορο η στάση των γονέων του 29χρονου Αλέξανδρου Γέροντα που δίνει σκληρή μάχη να κρατηθεί στη ζωή: «Η Ελλάδα χρειάζεται ομοψυχία. Να μην χυθεί ξανά ελληνικό αίμα. Δεν είναι δυνατόν Έλληνας να σκοτώνει Έλληνα... Όλα είναι παιδιά μας», δήλωσε συγκλονισμένη η μητέρα του. Ακολούθησε η έκκληση του πατέρα να σταματήσει ο κύκλος του αίματος: «Τόσο εγώ όσο και η μητέρα του κάνουμε έκκληση να σταματήσουν όλα αυτά. Μέχρις εδώ. Ας το ακούσουν όλοι...». Ποιος όμως ακούει ακόμα; Υψηλό αίσθημα πατριωτικής ευθύνης κράτησαν και οι οικογένειες των αδικοχαμένων 22χρονου Μάνου Καπελώνη και του 27χρονου Γιώργου Φουντούλη που την ώρα της πιο μεγάλης δοκιμασίας τους κράτησαν χαμηλούς τόνους και έστειλαν μηνύματα ενότητας.
Εδώ που φτάσαμε, κανείς δεν ακούει κανέναν. Όποιος μάλιστα έχει μία διαφορετική άποψη ακόμα και σε επιμέρους θέματα, καταγγέλλεται ως εγκάθετος του αντιπάλου. Τέτοια φρίκη! Το σύστημα έχει φτιάξει αλλιώς τη «δημοκρατία» του. Μια δημοκρατία όπου οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ του κράτους και του παρακράτους δεν είναι σαφείς και ευδιάκριτες. Και όταν το Σύνταγμα και οι Νόμοι παύουν να είναι κυρίαρχα και υποτάσσονται στα συμφέροντα των λίγων, όταν πολιτικοί, δικαστικοί και η πλειοψηφία των Μ.Μ.Ε. γίνονται ένα με το σάπιο κατεστημένο, όταν καταργείται το κράτος Πρόνοιας και Δικαίου, όταν οι καθημερινοί πολίτες δεν έχουν πρόσβαση σε δωρεάν δημόσια Παιδεία και Υγεία, όταν οι πολίτες στερούνται την Ελευθερία τους: τότε η κοινωνία γίνεται έρμαιο των οδυνηρών συνεπειών μιας άλλης ύποπτης «λογικής» που παραπέμπει στην «τυφλή βία» και σε δολοφονίες αθώων ανθρώπων. Ακόμα και σε εμφύλια σύγκρουση!
Αυτό άλλωστε δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, αφού μεταπολίτευση και τρομοκρατία έχουν σχεδόν βίους παράλληλους.... Ωστόσο, όμως, αυτή την φορά υπάρχει και κάτι ακόμα που τρομάζει πολύ περισσότερο: Η αίσθηση δηλαδή ότι «κάποιοι» πολύ θα ήθελαν -και θέλουν- να χυθεί αίμα στους δρόμους για να σπείρουν το πανικό. Υπό την έννοια αυτή, όσοι απορρίπτουν, ως θεωρίες συνωμοσίας, την ανάμιξη μυστικών υπηρεσιών μάλλον έχουν βαθιά μεσάνυχτα. Διότι πολύ απλά, η «επαναστατική» τρομοκρατία ήταν και θα παραμένει υπόθεση μηχανισμών, με ουσιώδη το ρόλο των μυστικών υπηρεσιών, χωρίς ποτέ να χαίρει της λαϊκής στήριξης, συμμετοχής ή έστω ακόμα και της απλής συμπάθειας, με ένα και μοναδικό στόχο: Να ενσπείρει τον φόβο και τον πανικό για να υποταχθούμε εύκολα, χωρίς την παραμικρή αντίσταση...
Ο Δρ. Ντίνος Αυγουστή είναι εκπαιδευτικός στο ΤΕΙ Λάρισας a.avgoustis@hotmail.com
