Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Σε κατάσταση αποσυνθέσεως τείνει να περιέλθει η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, η οποία παραμένει εγκλωβισμένη στις συμπληγάδες της Τρόικας, των εσωτερικών της διαφωνιών και αντιφάσεων, πιθανόν δε κι ενός κύκλου αίματος, ο οποίος άνοιξε με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από χρυσαυγίτες στο Κερατσίνι, κύκλος ο οποίος, όπως όλα δείχνουν, μπορεί να διευρυνθεί, μετά και τα φονικά χτυπήματα στο Νέο Ηράκλειο εναντίον μελών της «Χρυσής Αυγής».
Στις συμπληγάδες στις οποίες ευρίσκεται η κυβέρνηση, προστέθηκε και η πρόταση δυσπιστίας την οποία κατέθεσε εναντίον της ο ΣΥΡΙΖΑ (η ψηφοφορία επί της προτάσεως θα γίνει απόψε τα μεσάνυχτα) μια πρόταση, όμως, η οποία (αν και ανεβάζει το θερμόμετρο της αντιπαραθέσεως και της πολώσεως στα ύψη) μπορεί να της δώσει μια κάποια ανάσα και να τη συσπειρώσει, με δεδομένο ότι ποτέ δεν έχει πέσει κυβέρνηση μέσα στη Βουλή, από πρόταση δυσπιστίας.
Το ερώτημα, συνεπώς, που αναδεικνύεται είναι γιατί προχώρησε σε αυτό το ρίσκο ο Αλέξης Τσίπρας και γιατί η κυβέρνηση επιχαίρει για την απόφαση αυτή της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως;
Η απάντηση, με βάση τα όσα είναι γνωστά, δεν είναι εύκολη και μπορεί τα πράγματα να μην είναι όπως - σε πρώτη ανάγνωση - φαίνονται, ενδεχομένως δε η πρόταση να σχετίζεται με τις μακροπρόθεσμες στοχεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή να αφήσει την κυβέρνηση να βγάλει τη «βρόμικη δουλειά» (διά των νέων μέτρων και ενός πιθανού νέου μνημονίου που θα υπογράψει) αν και είναι δε βέβαιο ότι αποσκοπεί στο να «σύρει» τον πρωθυπουργό στη Βουλή, να αναδείξει τις εσωτερικές αντιφάσεις και αδυναμίες της κυβερνήσεως και φυσικά να καταγγείλει την ασκούμενη πολιτική.
Παράλληλα ο Αλέξης Τσίπρας, διά της προτάσεώς του, επιχειρεί να συσπειρώσει το κόμμα του και να αποκρύψει τη σοβούσα γκρίνια για την απότομη «ευρωπαϊκή» στροφή του ΣΥΡΙΖΑ που εξήγγειλε από το Τέξας, ταυτόχρονα δε επιδιώκει να αποκαλύψει (και άρα να «τελειώσει») τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και τη ΔΗΜΑΡ, καθιστώντας εαυτόν ως τον μόνο εκφραστή τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας, ακόμα και του χώρου που καλύπτει μέχρι σήμερα η κλασική σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι η κυβέρνηση ευρισκομένη μέσα στις συμπληγάδες αυτές και ενώπιον αυτών των αδιεξόδων, αφενός μεν θα επιτείνει τον (ήδη υπαρκτό της) αυταρχισμό (και αυτό κατεγράφη ανάγλυφα στην περίπτωση της εισβολής των δυνάμεων ασφαλείας τα ξημερώματα της Πέμπτης στο κτίριο της ΕΡΤ στη Λεωφόρο Μεσογείων, εισβολή κατά την οποία ετέθησαν από τους αστυνομικούς απαγορεύσεις ακόμη και σε εκλεγμένους βουλευτές) και την πολιτική πόλωση, αφετέρου δε ίσως (σε συνδυασμό με τις εξελίξεις στις διαβουλεύσεις με την Τρόικα) να επιχειρήσει ηρωική έξοδο, μέσω εκλογών, τις οποίες, όμως, απεύχεται, καθώς φοβάται ότι θα απωλέσει την εξουσία.
(Σ. Σ. Αν διεξαχθούν εκλογές εντός 18μήνου από τις προηγούμενες, αυτές διεξάγονται με λίστα, που σημαίνει ότι ο αρχηγός ενός κόμματος ελέγχει τη νέα κοινοβουλευτική ομάδα. Το 18μηνο από τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 λήγει στις αρχές Δεκεμβρίου)
Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, με εμφανή τον εκνευρισμό και την ανησυχία, ενόψει των διαγραφομένων εξελίξεων, έθεσε, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Mega, το 2016 ως ορίζοντα για τις εκλογές, αλλά ήταν, επίσης, σαφές ότι, μην μπορώντας να υποσχεθεί ο,τιδήποτε συγκεκριμένο και απτό για έξοδο από την κρίση, επέλεξε την κλιμάκωση της πολώσεως με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως και την επαναφορά της θεωρίας των δύο άκρων.
Εξ άλλου, παρά το γεγονός ότι από τις περισσότερες πλευρές εκτιμάται ότι η χώρα βιώνει εμφυλιοπολεμικό κλίμα («άραγε βρισκόμαστε στα πρόθυρα εμφυλίου πολέμου», διερωτώνται πολλοί αναλυτές, καλόπιστοι και κακόπιστοι) ο πρωθυπουργός, όπως ήταν αναμενόμενο, δήλωσε ότι «όχι, προς Θεού, κανένας εμφύλιος» κι ενώ τόνισε πως οι Έλληνες είναι ενωμένοι κατά της βίας, εντούτοις επέμεινε στην προαναφερθείσα θεωρία και προσπάθησε εκ νέου να «τσουβαλιάσει» την ακροδεξιά με τον ΣΥΡΙΖΑ.
ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ...
Οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν ότι εξ αντικειμένου οι δολοφονίες των χρυσαυγιτών στο Νέο Ηράκλειο λειτουργούν αποσταθεροποιητικά για τη χώρα και αποπροσανατολιστικά για την κοινωνία, όπως αποπροσανατολιστικά (εκτός όλων των άλλων) λειτουργεί και η εισβολή των δυνάμεων ασφαλείας στην ΕΡΤ και ότι τα γεγονότα αυτά σημειώνονται σε μια χρονική συγκυρία, κατά την οποία:
Πρώτον: Επικρατεί «μπάχαλο» στην κυβέρνηση, καθώς όλοι είναι εναντίον όλων: Βουλευτές της συμπολιτεύσεως στρέφονται εναντίον της κυβερνήσεως την οποία στηρίζουν, απειλούν να μην ψηφίσουν μέτρα και καταφέρονται (σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις) ακόμα και κατά του στενού πρωθυπουργικού περιβάλλοντος, χωρίς να εξαιρούν τον Α. Σαμαρά.
Δεύτερον: Η Τρόικα ήλθε για τις νέες διαβουλεύσεις (αφού προηγήθηκε ένα «παιχνίδι» με την έλευση ή μη των εκπροσώπων των δανειστών) με άγριες διαθέσεις (άλλωστε, δεν τα έχουν βρει ούτε καν για το ύψος του δημοσιονομικού κενού, το οποίο μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 3 δισ. ευρώ –και αυτό σημαίνει νέα μέτρα).
Ωστόσο, η διατήρηση της κυβερνητικής πλειοψηφίας είναι άμεσα συνδεδεμένη με την αποτροπή λήψεως νέων μέτρων και αυτό το τονίζει η κυβέρνηση, το δε πιθανότερο είναι πως τα νέα μέτρα (ίσως δε κι ένα νέο μνημόνιο) θα βαφτιστούν «στοχευμένα» και «διαρθρωτικά».
Η κυβέρνηση είναι εγκλωβισμένη σε μια κατάσταση από την οποία θα βγει χαμένη, ανεξάρτητα από την οδό που θα επιλέξει να ακολουθήσει: Τυχόν νέα μέτρα του ύψους που αξιώνει η Τρόικα το πιθανότερο είναι να μην ψηφιστούν από τη Βουλή. Αλλά αυτό σημαίνει πτώση της κυβερνήσεως. Ακόμη, όμως, κι αν αυτά ψηφιστούν τότε πολιτικό κόστος θα είναι τόσο μεγάλο, που η ΝΔ και ΠΑΣΟΚ πιθανότατα θα κινδυνεύσουν με πανωλεθρία στις προσεχείς ευρωεκλογές. Και όλα αυτά τα γνωρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ και ως εκ τούτου ίσως να μην φοβάται τη συσπείρωση που θα προκαλέσει στην κυβερνητική πλειοψηφία με την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε.
Οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος, που βλέπουν ότι ακόμη και ο φόρος στα ακίνητα βρίσκεται στον αέρα, λόγω των διαφωνιών πολλών βουλευτών της πλειοψηφίας (είναι δε πιθανόν οι δανειστές να επιβάλλουν τους πλειστηριασμούς ακόμη και για την πρώτη κατοικία) φαίνεται ότι έχουν αποφασίσει να προβάλλουν απέναντι στις αξιώσεις της Τρόικας, το ζήτημα της πολιτικής σταθερότητας και προς τούτο θα αξιοποιήσουν τη δολοφονική επίθεση στο Νέο Ηράκλειο και την επίδειξη πυγμής και αυταρχισμού στην περίπτωση της εισβολής των δυνάμεων ασφαλείας στην ΕΡΤ.
Όμως, δεν αποκλείεται να επιλεγεί και η ηρωική έξοδος και αυτό προκύπτει από ένα περίεργο άρθρο στο «Βήμα» (το οποίο υπογράφει ο «Ειδικός Συνεργάτης» και έχει τίτλο «Πάρτε τους από δω») με το οποίο ζητείται ανοικτά η σύγκρουση με την Τρόικα.
Στο εν λόγω άρθρο, εμφανίζεται ο Πολ Τόμσεν να λέει σε πολιτικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες «μην λέτε εκεί έξω ότι δεν θα πάρετε μέτρα, γιατί απλά θα τα πάρετε» και προστίθεται ότι στελέχη της διοικήσεως που διαπραγματεύονται με τους δανειστές «δεν διστάζουν να μεταφέρουν στην κυβέρνηση και στον πρωθυπουργό να τους αντιμετωπίσει όπως τους αρμόζει. «Πάρτε τους από δω» είναι η απαίτησή τους - «μόνο ζημιά κάνουν πια στην οικονομία» φωνάζουν αγανακτισμένοι».
«Κατά τα φαινόμενα, μάλλον έχει φθάσει η στιγμή για μια ελεγχόμενη πολιτική σύγκρουση με την Τρόικα, αφού βεβαίως προηγουμένως «χτιστεί» το επιχείρημα της δημοσιονομικής προόδου και παρουσιαστεί με τη δέουσα ένταση στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Το ερώτημα είναι οι κ. Αντ. Σαμαράς και Ευ. Βενιζέλος νιώθουν ασφαλείς και σίγουροι να την επιχειρήσουν;», καταλήγει το άρθρο.
ΣΕΝΑΡΙΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Όμως, εκτός από τη μέγγενη της Τρόικας και της δοκιμασίας με την πρόταση δυσπιστίας, υπάρχει και ο «κύκλος της τρομοκρατίας», με τη δολοφονική επίθεση στο Νέο Ηράκλειο, η οποία ήλθε προ ημερών και επί της ουσίας «επιβεβαίωσε» τον πρωθυπουργικό σύμβουλο Χρύσανθο Λαζαρίδη, ο οποίος, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, είχε προαναγγείλει «νέο κύκλο αίματος», ενώ αμέσως μετά τους φόνους με θύματα τους χρυσαυγίτες, «παίχθηκε» από τα δελτία των ειδήσεων και τα κυρίαρχα ΜΜΕ η εκδοχή της επανεμφανίσεως της «αριστερής τρομοκρατίας».
Εκδοχή η οποία, άλλωστε, είχε καλλιεργηθεί τις προηγούμενες μέρες, όταν με αφορμή την υπόθεση του Νίκου Μαζιώτη (του «Επαναστατικού Αγώνα») τον οποίο οι αρχές ασφαλείας εμπλέκουν σε μια σειρά ληστειών, ο Νίκος Δένδιας είχε αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο επικείμενου τρομοκρατικού χτυπήματος, δηλώνοντας ότι «όσον αφορά την τρομοκρατία περνάμε ιδιαίτερα επικίνδυνη περίοδο» και ότι «δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η τρομοκρατία ποτέ δεν εξαλείφθηκε από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα στη χώρα μας».
Κι ενώ οι έρευνες συνεχίζονται, από τη δολοφονική επίθεση στο Νέο Ηράκλειο προκύπτει ότι ο τρόπος που έδρασαν και ο επαγγελματισμός των δραστών οδηγεί στην εκτίμηση ότι πρόκειται για ψυχρούς δολοφόνους, οι οποίοι ενδεχομένως να ήταν πληρωμένοι, αυτός δε ο τρόπος μπορεί να μοιάζει με άλλα χτυπήματα του παρελθόντος, αλλά για πρώτη φορά στοχοποιείται μέλος κόμματος ή πολιτικής οργανώσεως.
Πολλοί εκτίμησαν ότι τέτοιου είδους χτυπήματα συναντά κανείς σε υποθέσεις της Μαφίας, αν και τα ανωτέρω δεν αποκλείουν την περίπτωση το φονικό να έγινε από τρομοκράτες, καθώς μπορεί να υπάρχουν εκπαιδευμένοι εκτελεστές, οι οποίοι να ανήκουν σε κάποια τρομοκρατική οργάνωση και εν προκειμένω γίνεται λόγος από τις αρχές ασφαλείας για τη «Σέχτα Επαναστατών».
Αν, εξ άλλου, ισχύει το σενάριο της τρομοκρατίας (με χρήση μάλιστα πληρωμένων δολοφόνων του κοινού ποινικού δικαίου) τότε αναγκαστικά οδηγούμαστε σε άλλες συζητήσεις, με δεδομένο μάλιστα ότι ο καθηγητής της εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης (και βουλευτής της ΔΗΜΑΡ) επιμένει ότι το χτύπημα στο Νέο Ηράκλειο «αναδεικνύει μια νέα τρομοκρατία που γεννάται στην Ελλάδα».
«Πρόκειται για ένα μείγμα, όχι της «17 Νοέμβρη» και του «Επαναστατικού Αγώνα», αλλά της τρομοκρατίας που πλέον συλλειτουργεί εξόφθαλμα με τον υπόκοσμο και τις μυστικές υπηρεσίες (...). Δηλαδή, η επίθεση στο Νέο Ηράκλειο υποδεικνύει μια νέα τρομοκρατία με τρία χαρακτηριστικά, εγκληματική, παρακρατική και τρομοκρατική», είπε ο καθηγητής Πανούσης
ΤΙΣ ΩΦΕΛΕΙΤΑΙ;
Το κομβικό ερώτημα που αναδεικνύεται είναι γιατί έγινε το φονικό και ποιος ωφελείται.
Η απάντηση δεν είναι μόνο μία.
Όμως, η φαινομενικά πιο ισχυρή είναι ότι οι δολοφόνοι θα ήθελαν να τορπιλίσουν την ομαλότητα - την όποια ομαλότητα υπάρχει στη χώρα.
Ακόμη δε κι αν είναι ιδεολογικά αντίπαλοι με τη «Χρυσή Αυγή», με την επίθεση αυτή ουσιαστικά την «πριμοδοτούν» και της δίνουν τη δυνατότητα (έστω και περιορισμένη) να εμφανισθεί από θύτης ως θύμα.
Ορισμένοι πιθανολογούν ότι με το φονικό στο Νέο Ηράκλειο οι δράστες θέλουν να προκαλέσουν τους νεοναζί να κλιμακώσουν τη βεντέτα κι έτσι να δημιουργηθεί κλίμα εμφυλίου πολέμου, αν και ο δημοσιογράφος Στέλιος Κούλογλου, πιστός στο σχετικό αριστερό στερεότυπο, έκανε λόγο για «χοντροκομμένη προβοκάτσια», η οποία «θυμίζει «τα χρόνια του μολυβιού» στην Ιταλία, τη δεκαετία του ‘70 και τις δολοφονικές επιθέσεις των μυστικών υπηρεσιών που φορτώνονταν στην αριστερά», εκδοχή, η οποία συνάδει εν μέρει με την ανάλυση του Γιάννη Πανούση και την οποία υπαινίχθηκε ακόμη και το «Βήμα».
Επισημαίνεται ότι ο Ηλίας Κασιδιάρης δήλωσε ότι οι δράστες ήταν «αριστεροί τρομοκράτες, τους οποίους έχει αφήσει ελεύθερους το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, την ώρα που φυλακίζει τους αγωνιστές» - θαυμαστές του Χίτλερ - ο δε βουλευτής της «Χρυσής Αυγής» Νίκος Μίχος έφτασε στο σημείο να ισχυριστεί ότι τους νεκρούς «τους δολοφόνησε η Δημοκρατία».
Ο Στέλιος Κούλογλου προέβλεψε, πάντως, ότι «το επόμενο θύμα θα προέρχεται πιθανότατα από την άλλη πλευρά, έτσι ώστε να διευκολυνθεί η στρατηγική της έντασης, που το Μέγαρο Μαξίμου εγκαινίασε για να αντιμετωπίσει την Αριστερά, αλλά τώρα γυρνάει σαν μπούμερανγκ σε βάρος του».
Παρά ταύτα, η «Χρυσή Αυγή», η οποία είχε (μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα) σχεδόν απομονωθεί ως πολιτική δύναμη, έχει τώρα τη δυνατότητα να μεταπέσει από την κατάσταση του θύτη, στην κατάσταση του θύματος και ίσως να εξουδετερώσει τις πολιτικές απώλειες που σημείωσε.
Μια τέτοια, όμως, εξέλιξη πιθανόν να προκαλέσει αναθεωρήσεις τακτικής στο κυβερνητικό στρατόπεδο και ιδίως στη ΝΔ, αν και η εύκολη (γι’ αυτούς) λύση, η οποία φαίνεται να προκρίνεται, είναι η επιστροφή στην πεπατημένη της «θεωρίας των δύο άκρων», ώστε να αντληθεί το (αβέβαιο) όφελος από την παρουσίαση της κυβερνήσεως ως της μόνης σταθεροποιητικής δυνάμεως, η οποία μπορεί να επιβάλει «τον νόμο και την τάξη», όπως άλλωστε, επιχειρήθηκε (εκτός των άλλων) να καταδειχθεί με την εισβολή στην ΕΡΤ.
Ωστόσο, ορισμένοι αναλυτές λένε πως το αδύνατο σημείο αυτής της επιλογής είναι ότι δεν μπορεί με πειστικό τρόπο να «χτυπήσει» τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς το φονικό στο Νέο Ηράκλειο δεν μπορεί να συσχετισθεί καθ’ οιονδήποτε τρόπο με την αξιωματική αντιπολίτευση ή άλλο πολιτικό σχηματισμό της Αριστεράς.
Πάντως, το χαρτί του «νόμου και της τάξεως» μπορεί να χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση έναντι της Τρόικας, ως στοιχείο της «πολιτικής διαπραγμάτευσης» αν και με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα οι δανειστές εμφανίζονται με καλβινιστική λογική να απορρίπτουν την όποια επιχειρηματολογία των Αθηνών και να θέλουν, ανεξαρτήτως του κόστους (για τη χώρα, την κοινωνία, την κυβέρνηση και τους ιδίους) να συνεχιστεί το πείραμα που εξελίσσεται στην Ελλάδα, ώστε να διακριβωθούν τα όρια της αντοχής των κοινωνιών...
Τέλος, η Αριστερά, η οποία προσεγγίζει το φονικό με το στερεότυπο περί προβοκάτσιας, αντιλαμβάνεται ότι δύσκολα θα γίνει με όρους ομαλότητας, η όποια επαγγελία της για «αλλαγή», με δεδομένο ότι αν επανέλθει «ο κύκλος του αίματος» και τότε πιθανόν να ανατραπούν και άλλες σταθερές.
