Του Κων/νου Τσιρονίκου
Η πρωτόγνωρη, βαθιά, οικονομική και κοινωνική κρίση δημιουργεί στον ελληνικό λαό ένα αίσθημα άμεσης ανεύρεσης και εισαγωγής σε δίκη όλων εκείνων που κατακρεούργησαν το μέλλον της νεολαίας αυτού του τόπου. Και η κατηγορία: «Εγκλήματα κατά της ελληνικής νεολαίας».
Νομίζω, ότι αυτό αποτελεί χρέος προς τα δοκιμαζόμενα νιάτα, αλλά και σκληρή στάση προς τους εγκληματήσαντες κατά του μέλλοντος αυτών. Για να μην υπάρξουν στο μέλλον άνθρωποι, έλληνες πολίτες, που θα διανοηθούν να κυβερνήσουν κατά τρόπον άρπαγα και διεφθαρμένο. Που οδήγησε στην καταλήστευση του δημόσιου δανεικού χρήματος, του οποίου ο προορισμός του ήταν η παραγωγική του επένδυση, που θα έδινε μόνιμη δουλειά και απασχόληση στους νέους. Εφόδια και προοπτική μη εγκατάλειψης του πατρίου εδάφους και δραματικής μειώσεως του αμιγούς ελληνικού πληθυσμού.
Κάτι τέτοιο, δυστυχώς, δεν υπήρχε στις προτεραιότητες των δημιουργών της σημερινής κρίσης. Των ερειπίων της οικονομίας και της κοινωνίας. Που δημιουργούν την ανασφάλεια και τον μηδενισμό όχι μόνον του παρόντος, αλλά και του μέλλοντος της πατρίδας και των νέων. Γιατί το μόνο που ενδιέφερε τους κυβερνώντες ήταν το πώς, με το δανεικό χρήμα, θα περνάνε καλά αυτοί και οι παρατρεχάμενοί τους. Ρίχνοντας κάπου - κάπου και κάνα κομμάτι στον απλό πολίτη για να πίνει νερό στ΄ όνομά τους! Κι έτσι να πετυχαίνουν την επανεκλογή τους ή τη διατήρηση του διεφθαρμένου θώκου διαιωνίζοντας, κατ΄ αυτόν τον τρόπο, τη δυσοσμία και τη μπόχα του βρώμικου κατεστημένου. Αυτό, που επί δεκαετίες, σαν το σαράκι, κατέτρωγε το μέλλον της σημερινής γενιάς των νέων.
Ετσι αυτό το ανελέητο σύστημα λειτουργούσε. Ετρωγε και κατέστρεφε οτιδήποτε προοριζόταν για το καλό αυτού του τόπου… Κι έκανε ότι δεν καταλάβαινε… ούτε διαισθανόταν τη μεγάλη μπόρα που θα προκαλούσε το σημερινό κακό. Τον ορμητικό χείμαρρο με το θολό νερό και τα κακοτράχαλα της συμφοράς που θα ΄ρχότανε και θα παρέσυραν το σάπιο οικοδόμημα, που είχαν χτίσει στην άμμο οι φονιάδες της ελληνικής νεολαίας.
Και η διάγνωση του μεγάλου κακού στο οποίο περιήλθε η χώρα δεν έγινε από ντόπιους ειδικούς αλλά από ξένους, εκπροσώπους των δανειστών μας. Αυτοί, εξέπεμψαν το μεγάλο ΣΤΟΠ… Κι από τότε άρχισε το μαρτύριο του Ταντάλου για τον ελληνικό λαό και κυρίως τη νεολαία. Γιατί το μέλλον της χάθηκε… Σκοτώθηκε… Δεν φαίνεται να υπάρχει με τα σημερινά δεδομένα. Σκοτώθηκε απ΄ αυτούς που μας κυβερνούσαν. Αφού δεν φρόντισαν να το διατηρήσουν λαμπρό και φωτεινό. Γιατί δεν ήθελαν… Γιατί, ίσως, δεν γνώριζαν… Γιατί ήσαν διεφθαρμένοι, χωρίς κοινωνική και ανθρωπιστική παιδεία. Γιατί ήσαν ανίκανοι… Γιατί, πολλοί, ποτέ τους δεν δούλεψαν σκληρά, ούτε διεύθυναν μια αξιόλογη επιχείρηση για να δουν πως βγαίνει ο παράς…Γιατί δεν είχαν ανάγκη… Γιατί στη ζωή τους δεν υπέφεραν. Και αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος της ελληνικής οικονομίας, ούτε τα του οίκου τους διεύθυναν καλά. Με λίγα λόγια δεν υπήρξαν σωστοί νοικοκυραίοι… Όπως ήταν οι φτωχοί εκείνοι μεροκαματιάρηδες και οι ξενιτεμένοι έλληνες, οι οποίοι όχι μόνον πρόκοψαν στην ξενιτιά, αλλά με το συνάλλαγμα που έστελναν έβαζαν πλάτη στην ανόρθωση της εθνικής μας οικονομίας.
Όλα τα παραπάνω, ίσως και άλλα, αποτελούν τις γεννεσιουργές αιτίες της σημερινής κατάστασης. Μια κατάσταση, η οποία περίτρανα προδίδει ότι δεν είχαμε πολιτικούς της προκοπής και της προόδου. Με ηθική και κοινωνική συγκρότηση. Με όραμα που να ξεπερνά τα όρια του τώρα και να φθάνει στα πέρατα του μέλλοντος. Για να έχει προοπτική ο νέος. Για να μη φεύγει σαν το πεινασμένο πουλί από τον τρόπο του. Εχοντας μόνιμη δουλειά. Για να κάνει οικογένεια και να σταματήσει η επικίνδυνα εξελισσόμενη πληθυσμιακή μας συρρίκνωση.
Είναι λυπηρό αλλά τέτοιους ανθρώπους είχαμε στην εξουσία. Ανθρώπους που με τα απαράδεκτα έργα τους κατασπατάλησαν το δημόσιο δανεικό χρήμα, υπονομεύοντας, κατ΄ αυτόν τον τρόπο, το μέλλον της πατρίδας. Με το υπέρογκο χρέος που δημιούργησαν οι ζημιογόνες πράξεις τους: Τα ολυμπιακά έργα που σήμερα κορακιάζουν και γκρεμίζονται απ΄ το χρόνο…Το γέμισμα της χώρας από πανεπιστήμια και ΤΕΙ δημιουργώντας ένα πρωτόγνωρο πνευματικό προλεταριάτο. Που δικαίως ζητά εργασία. Γιατί αυτοί οι νέοι που ξόδεψαν τόσο κόπο και έκαναν τόσα όνειρα θέλουν να ζήσουν. Κι αυτό το δικαίωμα που συναρτάται άμεσα μ΄ αυτό της εργασίας είναι υποχρεωμένο το κράτος να το παράσχει…
Αυτό όμως σήμερα δεν γίνεται, αλλά απεναντίας αυξάνεται ανησυχητικά η ανεργία των νέων. Γιατί τίποτα δεν έκαναν οι πολιτικοί της χώρας για να τους εξασφαλίσουν ένα σίγουρο μέλλον. Ένα μέλλον ζωής γι΄ αυτούς και την πατρίδα. Που κινδυνεύει να μείνει χωρίς το αναπαραγωγικό της υλικό. Γιατί η ανεργία θα τους διώξει σε χώρες μακρινές. Εκεί που θα βρουν δουλειά. Αυτή που δεν τους δίνει η ελληνική πολιτεία. Γιατί τη σκότωσε η ανικανότητα και η διαφθορά των κυβερνώντων.
Αυτοί θα πρέπει να λογοδοτήσουν. Γιατί εγκλημάτισαν κατά το μέλλοντος της ελληνικής νεολαίας και γιατί είναι υπεύθυνοι της επερχόμενης ερήμωσης αυτού του τόπου με απρόβλεπτες συνέπειες στην πληθυσμιακή μας σύνθεση.
