Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Έχουν περάσει 7 χρόνια από τον Φεβρουάριο του 2006, όταν η τότε κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή αποκάλυπτε ότι είχε πέσει θύμα τηλεφωνικών υποκλοπών (πίσω από τις οποίες βρισκόταν ο αμερικανικός παράγων) αλλά αυτή της η αποκάλυψη δεν είχε αντιμετωπιστεί με την απαιτούμενη σοβαρότητα από το τότε αντιπολιτευόμενο ΠΑΣΟΚ του Γ. Α. Παπανδρέου και το φιλικό του τύπο, ο οποίος μάλιστα έκανε λόγο για «κυβέρνηση ψόφιων κοριών» και για «υποκλοπή εθνικής κυριαρχίας»...
Πολλοί επιμένουν να λένε ότι εκείνες οι υποκλοπές συνδέονταν και με μια φερόμενη απόπειρα δολοφονίας του Κ. Καραμανλή, ενώ ορισμένα από τα ερωτηματικά που αναδείχθηκαν, όπως η (θεωρηθείσα ως) αυτοκτονία του στελέχους της Vodafone Κώστα Τσαλικίδη, μένουν ως τις μέρες μας αναπάντητα.
Πριν από λίγο καιρό, η εφημερίδα «Real News» αποκάλυπτε ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έπεσαν θύματα τηλεφωνικών παρακολουθήσεων από την ΕΥΠ, η Κουμουνδούρου... διέψευσε, αλλά και δεν διέψευσε το επίμαχο δημοσίευμα, ο δε βουλευτής της ΝΔ Άρης Σπηλιωτόπουλος κατέθεσε ερώτημα στη Βουλή σχετικά με τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες, προκαλώντας την ενόχληση του Μεγάρου Μαξίμου.
Και πριν από μερικές μέρες, μέσω του διεθνούς τύπου, πληροφορηθήκαμε κάτι για το οποίο όλοι είμαστε σχεδόν βέβαιοι, ότι, δηλαδή, οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν τους πάντες και τα πάντα, ακόμη και τους συμμάχους τους, όπως η Καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, αλλά και ότι ευρωπαϊκές μυστικές υπηρεσίες κάνουν κι αυτές ανάλογες παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνδιαλέξεων.
Δηλαδή, έχουμε να κάνουμε με τον «υποκλέψαντα του υποκλέψαντος», πλην, όμως, παρά τον διεθνή σάλο, άπαντες οι εμπλεκόμενοι και από τις δύο όχθες του Ατλαντικού, αντιμετωπίζουν το όλο ζήτημα, που έχει να κάνει με την ιδιωτικότητα και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (καθώς προφανώς «ο μεγάλος αδελφός» δεν παρακολουθεί μόνο πολιτικούς, αλλά και απλούς πολίτες) με το δήθεν αφοπλιστικό επιχείρημα «μα, κάνουμε ό,τι κάνουν όλοι».
Σύμφωνα, όμως, με τους «New York Times» οι Ευρωπαίοι ηγέτες και η Καγκελάριος Μέρκελ (η οποία διαμαρτυρήθηκε στον Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα για την υποκλοπή του κινητού της τηλεφώνου) αναζητούν τρόπους για να καθυστερήσουν την υιοθέτηση σχετικής νομοθεσίας για την προστασία της ιδιωτικής ζωής των πολιτών της Ευρώπης, παρά το γεγονός ότι καταγγέλλουν τις παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνομιλιών, που διενεργούσαν οι ΗΠΑ.
Η συγκατάθεση του Βερολίνου, στην πρόταση του Λονδίνου για πάγωμα της σχετικής νομοθεσίας υπογραμμίζει τις αντιφάσεις των Ευρωπαίων ηγετών μεταξύ της λεκτικής στηρίξεως της ιδιωτικότητας και των πολιτικών τους αποφάσεων, έγραψαν οι «New York Times» και αποκάλυψαν ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος προκειμένου να ελέγξει τη ζημιά εξετάζει την απαγόρευση της παρακολουθήσεως φίλα προσκείμενων ξένων ηγετών...
Όμως, η ουσία βρίσκεται αλλού και συγκεκριμένα, σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα, στο γεγονός ότι η νομοθεσία που πρότεινε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την προστασία της ιδιωτικότητας «προσέκρουσε στην έντονη αντίδραση επιχειρηματικών κύκλων στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Υπάρχει, επίσης, η ανησυχία ότι το θέμα αυτό θα μπορούσε να περιπλέξει τις διαπραγματεύσεις για τη συμφωνία δημιουργίας ζώνης ελεύθερου εμπορίου μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ, μιας συμφωνίας την οποία πολλοί Ευρωπαίοι θεωρούν ιδιαίτερα σημαντική για την ανάκαμψη της ευρωπαϊκής οικονομίας».
Και μέσα σ’ αυτό το διεθνές υποκριτικό παιχνίδι, έσκασε και ο πολύς Θόδωρος Πάγκαλος – αυτός ντε, ο πρώην αντιπρόεδρος στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και πρώην υπουργός των Εξωτερικών, αυτός που έχει πει το διαβόητο «μαζί τα φάγαμε», αυτός που αν και μετείχε όλων των κυβερνήσεων που έφεραν τη χώρα στο σημερινό της κατάντημα, δεν έχει κάνει ποτέ του αυτοκριτική, αλλά αντίθετα εμφανίζεται ως τιμητής των πάντων – και, έμπλεος εθνικής υπερηφάνειας (!), μας αποκάλυψε ότι κι εμείς παρακολουθούσαμε μέσω της ΕΥΠ τους Αμερικανούς πρεσβευτές στην Ελλάδα και την Τουρκία, αλλά μας πήραν... μυρωδιά.
Ο «μεγάλος τραγουδιστής», δηλαδή ο άνθρωπος που, επί της ουσίας, «έδωσε» τον αρχηγό του Κουρδικού ΡΚΚ Αμπντουλάχ Οτζαλάν στις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, μας είπε ότι «μαζί παρακολουθούσαμε» και μάλιστα διερωτήθηκε, με δήθεν αθώο ύφος «γιατί η Ελλάδα πρέπει να είναι πάντα θύμα και από κάτω; Γιατί αυτή η κακομοιριά; Πώς σας έπιασε αυτή η μιζέρια;».
Μάλιστα, όπως το συνηθίζει, αποποιούμενος πάσης ευθύνης, είπε ότι δεν μας αποκάλυψε κάτι που δεν ήταν γνωστό και εν προκειμένω άφησε υπαινιγμούς για δημοσιογράφους «που έχουν σχέσεις με την αμερικανική πρεσβεία και είχαν ενημερωθεί από τους Αμερικανούς όταν εκείνοι αντιλήφθηκαν» ότι η ΕΥΠ τους παρακολουθούσε και απείλησε ότι «αν ανοίξω το στόμα μου θα γίνει κόλαση στην Αθήνα»...
Οι Αμερικανοί έκαναν την πάπια (κατά το κοινώς λεγόμενο) επί των όσων αποκάλυψε ο Θ. Πάγκαλος και αυτό ήταν φυσικό επακόλουθο, καθώς ο άνθρωπος ο οποίος (όταν υπουργός των Εξωτερικών ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου) έλεγε δήθεν ενοχλημένος πως στο ελληνικό Υπουργείο «μιλούν αμερικάνικα», επί της ουσίας αθώωνε τον αμερικανικό παράγοντα για τις καταγγελλόμενες υποκλοπές Ευρωπαίων ηγετών.
«Η εμπλοκή της Ευρώπης στα παιχνίδια κατασκοπείας, κατέστη πιο αξιόπιστη μετά τις δηλώσεις Πάγκαλου, ο οποίος παραδέχθηκε ότι οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες υπέκλεπταν τηλεφωνικές συνομιλίες των πρεσβευτών των ΗΠΑ στην Ελλάδα και στην Τουρκία, τη δεκαετία του '90», έγραψαν οι «New York Times».
Ο Θ. Πάγκαλος δημιούργησε, όμως, ένα πρόσθετο διπλωματικό πρόβλημα. Με την Τουρκία, η οποία, εξ όσων έχουν γίνει γνωστά, δεν έχει (ακόμη;) αντιδράσει. Δήλωσε πως ήταν ανάγκη να γίνονται παρακολουθήσεις, λόγω του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών σχέσεων: «Εκείνη τη στιγμή, μπροστά στην ΕΕ είχε τεθεί το δίλημμα θα μπει η Κύπρος ως μέλος, ενώ συνεχίζει το πολιτικό της πρόβλημα ή θα μπει, όπως ζητούσαν οι Τούρκοι και υποστήριζαν μετά μανίας οι Αμερικανοί, η Τουρκία πρώτα και μετά η Κύπρος», ανέφερε.
Ο πρώην αντιπρόεδρος έμπλεξε αρχικώς και τον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας, καθώς είχε πει πως το αδίκημα των παρακολουθήσεων έγινε προ 20ετίας (όταν υπουργός των Εξωτερικών ήταν ο Κάρολος Παπούλιας) αλλά στη συνέχεια «το μάζεψε» ως προς τις ημερομηνίες, λέγοντας πως μιλούσε για την περίοδο που ο ίδιος ήταν υπουργός, δηλαδή την περίοδο 1996-1999.
Είναι προφανές ότι ο Θ. Πάγκαλος αναφέρθηκε σήμερα στο εν λόγω ζήτημα, καθώς το αδίκημα έχει παραγραφεί, όπως ο ίδιος έσπευσε να δηλώσει, αλλά, σύμφωνα με την «Ελευθεροτυπία», η οποία όλα αυτά τα χαρακτήρισε ως «επικίνδυνες ανοησίες», ξεπέρασε κάθε όριο ιλαρότητας και «έδωσε «συγχωροχάρτι» στις υποκλοπές των Αμερικανών φίλων του».
«Ο κ. Πάγκαλος συμπεριφέρεται για άλλη μια φορά σαν τυχαίος περαστικός, σαν κάποιος τρίτος, που είδε φως και ανέβηκε στο γραφεία της εξουσίας. Αλλά αυτή είναι μόνιμη νοοτροπία του. Επιχειρεί να αποποιηθεί (ματαίως) κάθε δική του κυβερνητική και πολιτική ευθύνη. Και φροντίζει να γελοιοποιεί καθετί σοβαρό. Όχι επίτηδες. Κρίνει εξ ιδίων. Ακόμη και τώρα που βρέθηκε εκτός πολιτικής, παριστάνει τον τιμητή των άλλων. Εκείνος που φέρει μαζί με το πολιτικό σύστημα, το οποίο υπηρέτησε πιστά, το κύριο βάρος για τις αρνητικές εξελίξεις και τα μαρτύρια του ελληνικού λαού, προσπαθεί να εμφανίσει εαυτόν ως περίπου θύμα της κατάστασης που δημιούργησε. Δεν κυβέρνησε, δεν αποφάσισε, δεν υπέγραψε. Αλλά, κυρίως, δεν τιμωρήθηκε ποτέ. Από εκεί αντλεί το θράσος του», προσθέτει η εφημερίδα.
Κάθε άλλο σχόλιο είναι μάλλον περιττό.
