Από τον Βασίλη Μπαλαή**
Η ατμόσφαιρα στο δωμάτιο του δεύτερου υπογείου ήταν αποπνικτική απ’ τα τσιγάρα. Ένας καχεκτικός λαμπτήρας έκανε φιλότιμες προσπάθειες να φωτίσει το βρωμερό δωμάτιο. Ο θόρυβος από τις πιο σύγχρονες μηχανές αποκρυπτογράφησης που δούλευαν μανιωδώς ήταν εκκωφαντικός
- «Τίποτα ακόμα;», ρώτησε με παραιτημένη φωνή ένας ψηλός κύριος με γλόμπο για κεφάλι.
- «Τίποτα υπουργέ μου, αυτός ο κώδικας είναι πολύ δύσκολος, αδύνατον να τον σπάσουμε».
- «Βάλατε όλα τα δεδομένα μέσα;».
- «Έναν-έναν φάκελο υπουργέ μου αλλά μάταιος κόπος. Ορίστε. Καμιά χιλιάδα επιθέσεις, 537 μαχαιρώματα κανονικά και 10 ξώφαλτσα, 4 αποβιώσεις λαθρομεταναστών από μαχαίρι, 1.748 κλωτσιές, 2.356 μπουνιές και φάπες και περίπου 987 κατακεφαλιές με ρόπαλο, τσεκούρι κλπ. Τίποτα».
- «Ο τσεκουροφόρος έχει άλλοθι;».
- «Να σας θυμίσω κ. υπουργέ πως ο τσεκουροφόρος είναι πια στο τόξο».
- «Έχουμε και τραύματα από βέλη δηλαδή;», έκανε αλαφιασμένος ο ψηλός κύριος με τον γλόμπο για κεφάλι.
- «Στο συνταγματικό τόξο εννοώ υπουργέ μου».
- «Και ποιοι είναι τότε; Πού κρύβονται και δεν τους βρίσκουμε; Αέρας είναι; Ξωτικά; Φαντάσματα; Τι μήνυμα μας δίνουν με όλα αυτά; 32 φάκελοι γεμίσανε και αυτά τα σαράβαλα τίποτα δεν έδειξαν! Μήπως δε δουλεύουν όταν τα τροφοδοτούμε αποσπασματικά; Μήπως αν ρίχναμε και τους 32 φακέλους μαζωμένους θα έκαναν δουλειά; Τι λες και συ αρχηγέ;».
- «Δεν χάνουμε και τίποτα υπουργέ μου», έκανε αναθαρρημένος ο αρχηγός αντικατασκοπίας και καταπιάστηκε με το επίπονο έργο.
Μέσα στο μικρό, κακοφωτισμένο δωμάτιο, που φωτίζονταν από έναν καχεκτικό λαμπτήρα, όλοι κρατούσαν την ανάσα τους. Οι τριάντα δύο φάκελοι με έναν εκκωφαντικό θόρυβο μπήκαν μονομιάς στις μηχανές αποκρυπτογράφησης. Σπασμένα χέρια, σπασμένα πόδια, σπασμένα κεφάλια. Μπουνιές, κλωτσιές, μαχαιριές. Ροπαλιές, στιλετιές, αίμα και φόβος, κραυγές και ψίθυροι. Μοναξιά, λυγμοί, ρημαγμένες φωνές, ρημαγμένες ψυχές, γαυγίσματα και υλακές. Και μίσος πολύ, πάρα πολύ. Οι μηχανές δούλευαν ξέφρενα πια, μουγκρίζοντας. Όλοι κρατάγαν την ανάσα τους!
Και ξάφνου ένα ξεφωνητό χαράς και ανακούφισης ακούστηκε. Σε έναν παλαιότερου τύπου αποκρυπτογράφο με το νούμερο 1949, άρχισε να σχηματίζεται το πρώτο γράμμα. Κι ύστερα το δεύτερο, το τρίτο, το τέταρτο. Α, και Υ και Γ και Η.
- «ΑΥΓΗ», ψιθύρισε ο ψηλός κύριος με τον γλόμπο για κεφάλι και τα μάτια του άστραψαν, «ΑΥΓΗ, τα έλεγα τόσον καιρό εγώ».
- «Βγαίνουν και άλλα γράμματα υπουργέ μου, επιτέλους!», έκανε με γουρλωμένα μάτια ο αρχηγός, «να, Σ και Υ!»
- «Ναι, ναι, το ήξερα, το ήξερα, ααα!! πόσο μέσα έπεσα! ΑΥΓΗ, ΣΥριζα, φως φανάρι», πετάχτηκε πάνω ο ψηλός κύριος με τον γλόμπο για κεφάλι, «εμπρός μαρς, τρέχουμε τώρα, φωνάχτε τα κανάλια, τον Σίμο, τον Μουρούτη, να ζωστεί τις σφαίρες του ο Φαήλος, ξυπνήστε τον Πρετεντέρη, τον Παπαδημητρίου, τον Ευαγγελάτο, τη Σώτη, και προς Θεού όχι τον Πάγκαλο, βρίζει άσχημα τα πρωϊνά αυτός, θα τσακίσουμε τη βία της Αριστεράς, εμπρός, Εμπρός- της Γης- οι χορτάαατοι».
- «Συγνώμην υπουργέ μου αλλά δεν έχει μέτρο ο στίχος», παρατήρησε δειλά-δειλά ο αρχηγός, «χώρια που είναι κομμουνιστικοσυμμορίτικος».
- «Μια στιγμή, έφτασε κι άλλος φάκελος κύριε υπουργέ, να τον βάλουμε κι αυτόν μέσα να «δέσουμε» την υπόθεση και τους Τσιπραίους μια και καλή;», έκανε με μάτια που γυάλιζαν ένας αξιωματικός και έμπηξε τα γέλια.
- «Τι φάκελος είναι αυτός;», ρώτησε ανόρεχτα ο ψηλός κύριος με τον γλόμπο για κεφάλι, «απεβίωσε κάποιος Φύσσας, της εξωκοινοβουλευτικής», «από καμιά χάχα; κάνα φιξάκι; κάνα έιτζ; τούσκασε καμιά μολότωφ στα χέρια;», «επιτέθηκε σε ένα μαχαίρι και κατόπιν συμπλοκής το μαχαίρι, ευρισκόμενο εν αμύνη, τον απεβίωσε κ. υπουργέ».
- «Καλά, ρίχτον μέσα και αυτόν, αν και το πράγμα είναι σίγουρο πια, φως φανάρι».
- «Βγάζει γράμματα και δεύτερος», έκανε τρελός από χαρά ένας χοντρούλης και έδειξε τον πιο εξελιγμένο αποκρυπτογράφο με το νούμερο 2013, «αυτή τη φορά δεν τη γλυτώνει ο Τσίπρας μα τον Χίτλερ, με το συμπάθειο. Α και Υ και Γ και Η και Σ και Υ και Μ και Μ και Ο και Ρ και Ι και Α. Και πάλι Χ και Ρ και Υ και Σ και Η».
- «ΑΥΓΗ, ΣΥΜΜΟΡΙΑ, ΧΡΥΣΗ», συλλάβισε σκεφτικός ο ψηλός κύριος με τον γλόμπο για κεφάλι, «δε βγάζω νόημα».
- «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ΣΥΜΜΟΡΙΑ», τραύλισε κατάπληκτος ο αρχηγός, «δεν μπορώ να το χωνέψω, ποιος θα το πίστευε;».
- «Εγώ βρε κουφιοκέφαλε, ποιος άλλος; Εγώ! Τόσην ώρα αυτό δεν έλεγα πως τους έχουμε στο χέρι τους χρυσαυγίτες; Εμπρός μαρς, τρέχουμε τώρα, ξυπνήστε τους Εισαγγελείς, τους Δικαστές, τις εφημερίδες μας, ρίχτε κάτω στρώματα παχιά μη και σπάσουν κάνα κεφάλι ο Πρετεντέρης, ο Θοδωράκης, ο Παπαδημητρίου, ο Θέμος μας, που σίγουρα θα πέσαν απ’ τα σύννεφα σαν και σένα, πέστε τους να βάλουν το δίσκο απ’ την άλλη μεριά, θα καταλάβουν, αμολύστε τον Λαζαρίδη, τον Βορίδη, τον Φαήλο, ξέρουν αυτοί, φυλάξτε τον αποκωδικοποιητή νούμερο 1949 σαν τα μάτια σας, ξέρω εγώ, και… Εμπρός- της γης- οι κολασμέεενοι, τώρα είναι εντάξει, έτσι;», έκλεισε το μάτι στον αρχηγό ο ψηλός κύριος με τον γλόμπο για κεφάλι, και βγήκε κουρασμένος αλλά πολύ ευχαριστημένος απ’ το δωμάτιο, που φώτιζε ένας καχεκτικός λαμπτήρας.
*«Χρειάστηκε πολύς καιρός για να αποκωδικοποιηθεί η συμπεριφορά της», (της Χρυσής Αυγής), «να τεκμηριωθεί η ποινική αταξία της…» Από τη συνέντευξη του κ. Δένδια στα «ΝΕΑ» στις 12/10/13.
* *Ο Βασίλης Μπαλαής είναι γιατρός, φυσίατρος
