Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ, ο κ. Ρουπακιώτης πρωτοσέλιδος στην «Ελεύθερη Ώρα»! Εξ αιτίας των δηλώσεών του στον «Σκάι», ότι οι συλλήψεις των χρυσαυγιτών δεν έγιναν γιατί μαχαίρωναν, έδερναν και τραμπούκιζαν, αλλά, γιατί – όπως χαρακτηριστικά είπε – οι εβραϊκές οργανώσεις πίεσαν τον πρωθυπουργό... Πρώην υπουργός Δικαιοσύνης... Και αριστερός... Αλλά (πάνω απ’ όλα) δίκαιος!... Και μέσα στο ελληνικό συνωμοσιολογικό πνεύμα...
Ε, ΛΟΙΠΟΝ, ήρθε η ώρα να πούμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους... Δεν είναι εκτός πραγματικότητος αυτά που είπε ο πρώην υπουργός: οι Εβραίοι όντως, έκαναν συχνότατα παραστάσεις σε κορυφαίο επίπεδο (και στον πρωθυπουργό) το τελευταίο χρονικό διάστημα, βλέποντας τους νοσταλγούς του Χίτλερ να κερδίζουν συνεχώς έδαφος στις δημοσκοπήσεις... Δεν τις έκαναν για να επιβάλουν τα «θέλω» τους, αλλά γιατί μετρούν εκατομμύρια θύματα από τον ναζισμό, οι πληγές τους είναι ακόμη ανοιχτές και είναι λογικό να ανησυχούν βλέποντας το 2013, τύπους με τη σβάστικα στο μπράτσο να πλέκουν το εγκώμιο του Χίτλερ και να προκαλούν ανενόχλητοι...
ΘΑ ‘ΠΡΕΠΕ να ανησυχεί η πολιτεία, πολύ πριν της το επισημάνουν οι αμέσως ενδιαφερόμενοι... Αν μάλιστα, είχε φροντίσει να το κάνει εγκαίρως (η πολιτεία), ίσως να μην χρειαζόταν να απαντήσει σήμερα απολογούμενη στο ερώτημα «γιατί τώρα;» που διατυπώνεται από πολλές πλευρές και για ποικίλους λόγους... Όπως, θα ‘πρεπε να φροντίσει να το κάνει και για όσους ακόμη είχε στοχοποιήσει η «Χρυσή Αυγή»: μετανάστες, αριστερούς, ομοφυλόφιλους, πομάκους κ.λπ.
ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ πώς αντιδράσαμε εμείς, όταν διέτρεξε τον Διεθνή Τύπο (ως αναπαραγωγή δηλώσεων παραγόντων της Ευρ. Ένωσης) η άποψη ότι «οι Ελληνες είμαστε τεμπέληδες»... Παρά το γεγονός, ότι ο απαξιωτικός για την εργασιακή μας ηθική, αφορισμός βρίσκει αρκετούς από εμάς σύμφωνους, γίναμε έξαλλοι μ’ αυτούς που μας στοχοποίησαν... Και μας είπαν, απλώς «τεμπέληδες»... Σκεφτείτε να ακούγαμε καθημερινά ότι βρισκόμαστε πίσω απ’ όλα τα δεινά της ανθρωπότητας, να ήμασταν εκτεθειμένοι στις διαθέσεις του κάθε φανατικού θρησκόληπτου και να απειλούμασταν με νέα κρεματόρια, πριν ακόμη κλείσουν οι πληγές από τα προηγούμενα...
Ο ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΣ δεν είναι βέβαια, μόνο ελληνικό φαινόμενο, ούτε μονοπώλιο της εθνικιστικής δεξιάς... Πολύ πριν τον κ. Ρουπακιώτη, ο άλλοτε θεωρητικός του Γαλλικού κομμουνιστικού κόμματος Ροζέ Γκαροντί, στη Γαλλία, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων με τις απόψεις για τους Εβραίους και το Ολοκαύτωμα... Όχι απλώς επικρίθηκε, αλλά μετά από καταγγελία δύο αντιρατσιστικών οργανώσεων, καταδικάστηκε το 1998 σε φυλάκιση με αναστολή, στη βάση του νόμου Γκεϊσό, ο οποίος απαγορεύει να τίθεται εν αμφιβόλω η γενοκτονία των Εβραίων από τους Ναζί... Κανείς δεν συνωμοσιολόγησε ότι δικάστηκε επειδή το θέλησαν οι Εβραίοι...
Η ΔΗΛΩΣΗ του κ. Ρουπακιώτη (ακόμη κι αν έγινε για να υπογραμμίσει την έως τώρα αδράνεια της πολιτείας), παραβλέπει την ουσία και δεν κάνει τίποτα περισσότερο απ’ το να αναπαράγει τις γνωστές θεωρίες συνωμοσίας από τις οποίες νοσεί η Ελλάδα. Και στις οποίες σημειώνουν εξαιρετικές επιδόσεις τόσο η Δεξιά όσο κι η Αριστερά... Ο περίφημος «ξένος δάκτυλος» ήταν για ολόκληρες δεκαετίες άλλωστε, εργαλείο ανάλυσης σ’ αυτή τη χώρα... Την εποχή του ψυχρού πολέμου βεβαίως, ο «δάκτυλος» θα ήταν ή σοβιετικός ή αμερικάνικος... Μετά το 1989 η αναζήτηση «δακτύλων» έγινε πιο σύνθετη: τα νεφελίμ, οι Εβραιοσιωνιστές, το ψέκασμα, η παγκοσμιοποίηση, το μεγάλο κεφάλαιο, το σύστημα δαιμονοποιούνται κατά το δοκούν και συνθέτουν αυτό, που πολύ κομψά, η συγγραφέας Σώτη Τριανταφύλλου ονομάζει «δεξιό και αριστερό μυστικισμό»...
...ΟΠΟΥ, η μυστικιστική αντίληψη του κόσμου προβάλλει ένα αόριστο «αυτοί» έναντι ενός αορίστου «εμείς». «Αυτοί» είναι, για τους μεν, η παγκόσμια εβραϊκή και κομμουνιστική συνωμοσία, ενώ για τους δε, η παγκόσμια καπιταλιστική τάξη, ο ιμπεριαλισμός, η πλουτοκρατία, η Δύση. «Αυτοί» - λέει η γνωστή συγγραφέας – έχουν εγκληματικό άδικο, ενώ «εμείς» έχουμε δίκιο εφόσον είμαστε, εκτός από αθώα θύματα, ηθικά ανώτεροι. Ο μυστικισμός συμπληρώνεται από θρησκευτικού τύπου δογματισμό, ο οποίος δίνει παλιές απαντήσεις σε καινούργια ερωτήματα: εννοείται ότι το κατεξοχήν παράδειγμα είναι η μουσουλμανική θεολογία – η οποία, ωστόσο, μας αφορά ελάχιστα, προς το παρόν τουλάχιστον. Διαθέτουμε τοπικές μορφές «δυναμικού νόμου», που δρα στο περιθώριο των θεσμών και επιβάλλει ιδέες για την οικονομική τάξη και την κοινωνική δικαιοσύνη.
