Σεβασμός - μόρφωση, ταυτόσημα και αλληλεπίθετα… σαν έννοιες και καθοριστικότατες στον υπέρτατο βαθμό για την πορεία του κάθε ανθρώπου και κάθε λαού στο «διάβα» των αιώνων…
Αμείλικτα τα επακόλουθα των λαθών και αβλεψιών κάθε γενιάς επί των παιδιών ημών και της ιστορίας ακόμη και της επιβίωσής μας σαν έθνος.
Ωσάν πέλεκυς σε γκιλοτίνα κόπτουν κεφάλια δικαίων και αδίκων στον βόρβορο της υλικόπλαστης κάλπικης ζωής μας, κόπτουν τα χαμόγελα από τα χείλη, τη στοιχειώδη χαρά του αγώνα της ζωής και της προαιώνιας θείας χάριτος στο πνεύμα και τον νούν μας.
Αμείλικτος και αμετάπειστος και ο πέλεκυς τα θείας Δίκης και της βασίλισσας Ιστορίας, που σαν θεά ξεφυλλίζει τις σελίδες της, κάθε μέρα… καταγράφοντας στο θείον και άφθαστον άυλον computer… της Αγίας Δικαιοσύνης και θείας πρόνοιας τις ενέργειές μας και τις «βρωμιές» μας για να γλιτώσουμε τα φθαρτά και γήινα υλικά αγαθά και αποκτήματά μας για πόσο άραγε και με ποιο κόστος στα κεφάλια των παιδιών μας. Στο αιώνιο «χάσμα» των γενεών το δυστυχέστατο… αγεφύρωτο.. εσαεί.
Ενώ με ολίγον περισσότερον αγάπην, συγχώρεσιν, κατανόησιν και αποδέσμευσιν από τα υλικά και γήινα εις χουν απελευσόμενα… αγαθά μας.. και ακίνητά μας… να είχαμε θέσει θεμέλια πολύ καλύτερα για όλους μας.
Τόυτο όμως προϋποθέτει σοβαρότητα, υπευθυνότητα, ανάληψιν ευθυνών και πάνω από όλα αυτοκριτικήν σκληροτάτην… και το κυριότερον άξιον ηγέτην…
Μόνο έτσι προάγονται οι θείες έννοιες του Δικαίου, της αγάπης, της αδελφοσύνης των λαών… απανταχού του πλανήτη τούτου… πόσοι όμως τα διαθέτουν ή είναι έτοιμοι να τα υπερασπιστούν… από ημάς χωρίς ανταλλάγματα;
Τι κρίμα στ’ αλήθεια… Σκληρή ουτοπία
Με πόνο
Στέφανος Τζατζόπουλος (ιατρός παθολόγος)
