Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Δεν θα είναι εύκολη υπόθεση το επιθυμητό συμμαχικό πολεμικό εγχείρημα στη Συρία και οι λόγοι ποικίλλουν. Οι Αμερικανοί δυσκολεύονται ως τώρα να εξασφαλίσουν τη συμπαράταξη χωρών προκειμένου να προχωρήσουν σε «χειρουργικά» χτυπήματα κατά του Άσαντ, μετά την άρνηση συμμετοχής των Βρετανών. Και ναι μεν ο Φρανσουά Ολάντ για εσωτερικούς λόγους δηλώνει έτοιμος να βρεθεί στο πλευρό των Αμερικανών, η συμμαχία όμως που επιθυμούν οι ΗΠΑ δεν είναι η αναμενόμενη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την επιτυχία της επέμβασης.
Από την άλλη μεριά, η Συρία που από αντιαεροπορικής πλευράς είναι εξοπλισμένη σαν αστακός από τους Ρώσους, διαθέτοντας ακόμη και S-300 δεν πρόκειται να καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια, από τη στιγμή μάλιστα που ως αυτή τη στιγμή που μιλάμε έχει εξασφαλίσει τη συμπαράσταση των Ρώσων, των Κινέζων αλλά και του Ιράν.
Πρόκειται λοιπόν για μια πολύ επικίνδυνη ιστορία, για μια ριψοκίνδυνη επιχείρηση των Αμερικανών που μπορεί να βάλει σε δοκιμασία ολόκληρη την περιοχή. Και μιας και οι Άραβες βλέπουν πίσω από κάθε πολεμική ενέργεια το Ισραήλ, οι κάτοικοί του σπεύδουν να προμηθευτούν αντιασφυξιογόνες μάσκες, καθώς το χτύπημα κατά της χώρας με πυραύλους είναι πολύ πιθανό. Περιπλέκεται λοιπόν η κατάσταση στη Μέση Ανατολή και πολύ απλά η πυριτιδαποθήκη ετοιμάζεται να εκραγεί.
Και όλα αυτά εις γνώσιν του Μπαράκ Ομπάμα, που στο εσωτερικό της χώρας του χάνει σε δημοτικότητα και ταυτίζεται ανοιχτά με τον ρεπουμπλικανό προκάτοχό του εις ό,τι αφορά στις πολεμικές επιχειρήσεις ανά την υφήλιο. Η διαφύλαξη των συμφερόντων των Αμερικανών συνεχίζει να αποτελεί προτεραιότητα και όχι αν και πόσα χημικά έπεσαν στη Συρία και τα οποία λειτουργούν απλά ως αφορμή.
Στην αρχή της θητείας του ο δημοκρατικός Αμερικανός ηγέτης είχε θέσει ως προτεραιότητα την απεμπλοκή των Αμερικανών από το Αφγανιστάν και την απόσυρση των εκεί στρατιωτικών μονάδων. Πέρασε καιρός από τότε όμως και τίποτε το ουσιαστικό δεν έχει γίνει προς την κατεύθυνση αυτή. Τουναντίον, οι Αμερικανοί εμπλέκονται ευθέως σε μια ακόμη κρίση στη Μέση Ανατολή, χωρίς να συνυπολογίζουν το κόστος από τη νέα αυτή εμπλοκή. Ανακατεύοντας την τράπουλα στη Μεσόγειο και καθιστώντας την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο βασικό σημείο εισροής χιλιάδων απελπισμένων ανθρώπων, τινάζουν όχι απλά στον αέρα τις ισορροπίες αλλά βάζουν σε νέες περιπέτειες την ευρύτερη περιοχή.
Οι Ρώσοι, από την άλλη, δεν φαίνονται διατεθειμένοι να αποκλειστούν από μια ακόμη σφαίρα επιρροής και προειδοποιούν ευθέως για τη συνέχεια. Το Ισραήλ κοιτάζει από πού να φυλαχθεί, προειδοποιώντας όμως και αυτό, από τη μεριά του, ότι δεν θα κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια. Με λίγα λόγια, κόλαση για μια ακόμη φορά η Μέση Ανατολή.
Τι θα γίνει αν και η Χεσμπολάχ μπει δυναμικά στο παιχνίδι αλλά πάνω απ’ όλα το Ιράν; Πώς θα ελεγχθεί η κατάσταση και η ούτως ή άλλως εύθραυστη ισορροπία αν γενικευθεί η σύρραξη και πολλαπλασιαστούν οι αποδέκτες των χτυπημάτων; Είναι πολύ παράτολμο το εγχείρημα των Αμερικανών να επέμβουν μονομερώς στη Συρία. Όσο και να νομίζουν ότι η χώρα θα έχει την σύντομη τύχη της Λιβύης και ο Άσαντ το τέλος του Καντάφι, εδώ τα πράγματα δεν είναι τόσο αισιόδοξα από στρατιωτικής πλευράς όσο και αν οι αντάρτες στη Συρία συνεχίζουν να εξοπλίζονται μέσω Τουρκίας.
Εξάλλου η εξοπλιστική βοήθεια στο καθεστώς Άσαντ δεν έχει σταματήσει από τη Ρωσία, με προμήθεια τελευταίου τύπου στρατιωτικής τεχνολογίας και σύγχρονα αντιαεροπορικά συστήματα, που θα καταστήσουν την αντίδραση των Σύριων «έκπληξη», σύμφωνα και με τις επίσημες δηλώσεις αξιωματούχων.
Να σημειωθεί επίσης ότι οι Αμερικανοί προέρχονται και από το πατατράκ της λάθος πληροφόρησης για το Ιράκ αναφορικά με την κατοχή χημικών όπλων, που προκάλεσε στρατιωτική επέμβαση το 2003. Το παρελθόν αυτό βαραίνει τους Αμερικανούς που πάραυτα δείχνουν αποφασισμένοι να επέμβουν Αυτή τη φορά όμως - το επισημαίνω – τα πράγματα θα είναι εντελώς διαφορετικά. Πλην Γαλλίας, οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες παραμένουν αδιάφορες και με δεδομένη την αντίθεση Ρώσων και Κινέζων, συν τις απειλές των Ιρανών, η κατάσταση δυσκολεύει κατά πολύ για τους Αμερικανούς.
Η εξαγωγή των αμερικανικών προβλημάτων όμως φαίνεται πως προέχει από την όποια διατήρηση της εύθραυστης ισορροπίας στην περιοχή. Τα χημικά - που μπορεί και να χρησιμοποιήθηκαν - δεν αποτελούν παρά την αφορμή για την αμερικανική εξωστρέφεια που για ειδικούς και μη είναι πασιφανής λόγω της χρόνιας συσσώρευσης οικονομικών προβλημάτων.
Με λίγα λόγια: μια ακόμη στρατιωτική επιχείρηση των Αμερικανών στοχεύει σε νέα δεδομένα για τα συμφέροντά τους, που διακυβεύονται πρωτίστως από τους συμμάχους τους. Όλοι πλέον γνωρίζουν ότι οι Αμερικανοί όταν δυσκολεύονται οικονομικά δημιουργούν πολέμους. Βάσει αυτού κινούνται και οι εκάστοτε πολιτικές. Αυτή τη φορά όμως ακόμα και οι Βρετανοί δορυφόροι τους είπαν όχι. Δεν απομένει παρά να δούμε και στην πράξη την ήττα της αμερικανικής επεκτατικής πολιτικής προς διάσωση της σφοδρής εσωτερικής οικονομικής κρίσης. Μια ακόμη αποτυχημένη προσπάθεια των Αμερικανών να διαφυλάξουν τα συμφέροντά τους που αυτή τη φορά δεν είναι και λίγα.
