Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς συνεχίζει την τακτική των δημοσίων σχέσεων, εντός και εκτός της χώρας, προκειμένου, μέσω και της προσπάθειας δημιουργίας καλών προσωπικών σχέσεων με ξένους ηγέτες, όπως με τον Πρόεδρο Ομπάμα, να πείσει για τη διεθνή στήριξη την οποία απολαμβάνει η μνημονιακή πολιτική που ακολουθεί, παραλλήλως δε επικαλείται την αστάθεια στην ευρύτερη περιοχή για να υλοποιήσει τους σχεδιασμούς του, δηλαδή να συσπειρώσει την κοινωνία περί αυτόν και άρα να την εκβιάσει και να αποτρέψει αναπόφευκτες κοινωνικές εκρήξεις.
Ωστόσο, γνωρίζει καλώς ότι δηλώσεις, όπως αυτές περί της πολιτικής σταθερότητας στη χώρα και περί εξαντλήσεως της τετραετίας (από το παρόν δικομματικό σχήμα - κάτι το οποίο επιθυμούν διακαώς οι δανειστές, εσχάτως δε και ο αμερικανικός παράγων, εξαιτίας της αστάθειας στην περιοχή μας) μπορεί να υποστηριχθούν ως ευχολόγια, επειδή, όμως, η πραγματικότητα είναι μάλλον διαφορετική (και μπορεί να υπάρξουν «ατυχήματα», είτε εντός, είτε και εκτός της χώρας - με δεδομένο ότι παίρνει φωτιά η ΝΑ Μεσόγειος και με την ελληνική «συνδρομή») επιμένει μεν στην προβολή του ανύπαρκτου οικονομικού success story, αλλά ταυτόχρονα καταβάλλει και επικοινωνιακή προσπάθεια ώστε να αποδώσει σε άλλους μια πιθανή κυβερνητική αποτυχία.
Ο Πρόεδρος Ομπάμα έδειξε πως στηρίζει τις οικονομικές προσπάθειες της κυβερνήσεως, με αντικειμενική, όμως, επιδίωξη (και αυτό βαίνει υλοποιούμενο) τη συμμετοχή των Αθηνών στην προετοιμαζόμενη αναμέτρηση στη Μέση Ανατολή (στο πλαίσιο του γεωπολιτικού και ενεργειακού παιχνιδιού στην περιοχή μας) ενώ το κυβερνητικό προπαγανδιστικό επιτελείο «παίζει» με την «κατανόηση» των Αμερικανών στις θυσίες του ελληνικού λαού, προβάλλει τη χώρα ως προπύργιο σταθερότητας και συνεπώς ως αυτονόητη τη διαγραφόμενη ελληνική εμπλοκή σε τυχοδιωκτικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς.
Ωστόσο, την ίδια στιγμή, εγχώριες και διεθνείς εκθέσεις, αλλά και ξένα δημοσιεύματα για την κατάσταση στην Ελλάδα, δεν αποκλείουν πολιτική αστάθεια, το δε success story αποδομείται από τη συνεχώς αυξανόμενη ανεργία, από δηλώσεις ότι θα απαιτηθεί νέο πακέτο δανείων (άρα και νέα μέτρα) από το γεγονός ότι το ελληνικό πρόβλημα βρίσκεται στο επίκεντρο της γερμανικής προεκλογικής εκστρατείας και φυσικά από τις απαιτήσεις των Γερμανών βιομηχάνων να βάλουν στο χέρι την ελληνική δημόσια περιουσία, την οποία πιθανότατα θα διαχειριστούν οι ίδιοι οι δανειστές.
Ο Αντώνης Σαμαράς «κλείνει και ανοίγει» το θέμα των εκλογών (τις οποίες επί της ουσίας απεύχεται, όπως τις απεύχονται το σπαρασσόμενο ΠΑΣΟΚ του Ευ. Βενιζέλου, αλλά και η ΔΗΜΑΡ, η οποία δεν τις αποκλείει) παραδέχεται στους ξένους συνομιλητές του ότι «δεν είμαστε ακόμη 100% ασφαλείς» και ταυτόχρονα, πέρα από τις απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων ή και τα νέα μέτρα που επέρχονται, ουδέν συγκεκριμένο έχει πράξει σε μια χώρα, στην οποία ένα εκατομμύριο άτομα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Ο Γερμανός βιομήχανος Έντουιν Κολ (σε πρόσφατη συζήτηση που είχε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε με πέντε επιχειρηματίες - μέλη της «Ενώσεως Οικογενειακών Επιχειρήσεων» στην Γερμανία) εξέφρασε, σύμφωνα με την εφημερίδα «Sueddeutsche Zeitung», τον εκνευρισμό του για τη μη αξιοποίηση της περιβόητης «λίστας Λαγκάρντ».
«Γιατί δεν αξιοποιείται το CD, ακόμα και αν πρέπει να ασκηθεί πίεση από τον ΟΟΣΑ;», αναρωτήθηκε ο κ. Κολ και σημείωσε ότι «υπάρχει και ρήγμα στην ελληνική κοινωνία, στην οποία οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι».
Είναι προφανές ότι οι ανωτέρω επισημάνσεις, όπως και άλλες από το διεθνή τύπο, τις οποίες, θα παραθέσουμε περαιτέρω, αυξάνουν το vertigo στην κυβέρνηση, η οποία μαζί με την «κατανόηση» των δανειστών προς το «έργο» της, συνεχίζει την επιχείρηση αποδόσεως των ευθυνών για μια πιθανή αποτυχία της, είτε στην αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία μπορεί «να μας αποπροσανατολίζει», είτε σε επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία πιθανώς εκβιάζουν και ως εκ τούτου «έχω τα μάτια ανοιχτά», όπως, άλλωστε, δήλωσε ο πρωθυπουργός.
ΩΡΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΦΟΒΟΣ ΑΣΤΑΘΕΙΑΣ
Τη δραματική πραγματικότητα την οποία βιώνει η κοινωνία, η κυβέρνηση προσπαθεί να ωραιοποιήσει με επικοινωνιακά τερτίπια, με ασκήσεις δημοσίων σχέσεων εκτός Ελλάδος (που τονώνουν το ηγετικό προφίλ του Αντώνη Σαμαρά) με αυταρχισμό και (με την αρωγή των κυρίαρχων ΜΜΕ) με την απαξίωση των πολιτικών αντιπάλων με μεθόδους φτηνής προπαγάνδας.
Προβάλλει δε δεόντως τα φιλικά χτυπήματα που της δίνουν στην πλάτη οι Γερμανοί και οι Αμερικανοί, οι οποίοι για τους δικούς λόγους (κυρίως ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων) «δείχνουν» ενδιαφέρον για τη χώρα, όχι φυσικά για να δώσουν, αλλά για να πάρουν: Να πάρουν τα ασημικά, δηλαδή τη δημόσια περιουσία (και αυτό το κατήγγειλε ακόμη και η βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Θ. Τζάκρη) και σε τελική ανάλυση να βάλουν στο χέρι τον ενεργειακό της πλούτο, εμπλέκοντας τη χώρα στις ιμπεριαλιστικές δράσεις στη Μέση Ανατολή.
Την ίδια στιγμή και παρά τις επισημάνσεις του Α. Σαμαρά προς τους ξένους συνομιλητές του (όπως προκύπτει άλλωστε και από τις σημειώσεις του, που είδαν το φως της δημοσιότητας την επαύριον της συναντήσεώς του με τον κ. Σόιμπλε) έγκυρα διεθνή μέσα εκτιμούν ότι μπορεί να υπάρξει πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα το φθινόπωρο, αλλά αυτό η κυβέρνηση προσπαθεί να το αποτρέψει, τονίζοντας την ανάγκη της σταθερότητας, εξαιτίας της εκρηκτικής ρευστότητας στη Μέση Ανατολή.
Τη θέση αυτή την προβάλλει ο πρωθυπουργός προς τον διεθνή παράγοντα, προκειμένου να εξασφαλίσει τη στήριξή του, ενώ προκύπτει τόσο από την απειλή του στενού πρωθυπουργικού συνεργάτη Τάκη Μπαλτάκου προς τους βουλευτές της συμπολιτεύσεως ότι αν δεν περάσουν τα νομοσχέδια που προωθούνται, τότε η μόνη λύση είναι η προσφυγή στις κάλπες, όσο και από σχετικές δηλώσεις του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος ναι μεν δήλωνε πως «πρόωρες εκλογές, ούτε θέλω, ούτε πρόκειται να επιδιώξω», αλλά ταυτόχρονα τόνισε πως «δεν είμαι διατεθειμένος να δεχθώ οποιονδήποτε εκβιασμό από οποιαδήποτε συμφέροντα» και ότι «αν αντιληφθώ εκβιασμούς ή άλλου είδους πιέσεις, τότε προφανώς άλλοι θα έχουν τις ευθύνες για ό,τι συμβεί».
Ωστόσο, πριν επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε την ανωτέρω δήλωση, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ήδη έχει ξεκινήσει η σπέκουλα για το μέλλον του ελληνικού δημοσίου χρέους, το δε πρακτορείο Reuters υπαινίχθηκε πως η καλλιεργούμενη από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα ΜΜΕ «ευφορία» μπορεί να είναι προσωρινή.
Ο δε «Economist» δεν απέκλεισε νέο «κούρεμα» του χρέους (έστω κι αν διαφωνούν οι Γερμανοί, πλην, όμως, το θέλουν το ΔΝΤ και οι Αμερικανοί) ακόμα και άτακτη χρεοκοπία και, συνεπώς, Grexit, κάτι το οποίο δεν αποκλείουν και οι «Financial Times», που, εκτός των άλλων, υποστήριξαν πως από συνομιλία που είχε συντάκτης τους «με άτομα που συμμετέχουν στη χάραξη στρατηγικού σχεδιασμού», προέκυψε ότι «ίσως ο πρωθυπουργός να έχει κρυφή πληροφόρηση πως η Ευρωζώνη θα συμφωνήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους, σε περαιτέρω επιμήκυνση των δανείων και μειώσεις των επιτοκίων».
ΣΚΛΗΡΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
Ωστόσο, η κυβέρνηση, ακόμη κι αν, πράγματι, έχει τέτοια κρυφή πληροφόρηση (δηλαδή σχετικές υποσχέσεις από τους δανειστές) παραμένει πιστή στη γραμμή ότι δεν πρέπει να υπάρξει καμιά χαλάρωση στις μνημονιακές υποχρεώσεις και από το Μέγαρο Μαξίμου εκπέμπεται ότι το επόμενο διάστημα θα είναι εξαιρετικά δύσκολο.
Και θα είναι δύσκολο όχι μόνο διότι υπάρχει η κοινωνική πραγματικότητα, αλλά και διότι υπάρχουν σοβαρά προβλήματα στις κοινοβουλευτικές ομάδες της πλειοψηφίας, προβλήματα, τα οποία ναι μεν δεν συνιστούν, αυτή τη στιγμή, αμφισβήτηση, ωστόσο αυξάνουν σημαντικά τον βαθμό δυσκολίας των κυβερνητικών χειρισμών, ειδικά αν υπάρξουν και άλλα μέτρα.
Σύμφωνα με την «Καθημερινή», πιο δύσκολο θα είναι το έργο της κυβερνήσεως τον προσεχή Οκτώβριο, οπότε «μυρίζει μπαρούτι» με τα θέματα των ιδιωτικοποιήσεων και της κινητικότητας (σ.σ. διάβαζε απολύσεις), είναι δε «εξαιρετικά πιθανόν (...) να εγκλωβιστεί σε μία πιθανή αντιπαράθεση μεταξύ Βερολίνου και ΔΝΤ σχετικά με το ελληνικό πρόγραμμα και το ύψος του ελληνικού χρέους. Μία αντιπαράθεση που αν διαρκέσει σε μάκρος είναι εξαιρετικά βέβαιο ότι θα βυθίσει την ελληνική προσπάθεια σε νέο κύκλο ανασφάλειας».
Η εφημερίδα «New York Times» χρησιμοποίησε μια μεταφορά, η οποία απηχεί απολύτως την κατάσταση στην κοινωνία, αλλά και τη στρατηγική της κυβερνήσεως:«Αν ρίξεις έναν βάτραχο σε νερό που βράζει, θα πηδήξει αμέσως έξω. Αν όμως ζεστάνεις το νερό σιγά - σιγά, τότε ο βάτραχος θα περιμένει υπομονετικά να βράσει μέχρι θανάτου».
Δεν είναι τυχαία, εν προκειμένω, η κυβερνητική προσπάθεια αντιστροφής της πραγματικότητας, καθώς για να περάσουν οι αποκαλούμενες μεταρρυθμίσεις (άρα οι απολύσεις) ισχυρίζονται ότι ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα είναι μεγάλος, αντιπαραγωγικός και γραφειοκρατικός και ευθύνεται για την οικονομική κρίση και άρα επιβάλλεται να μειωθεί δραστικά, ενώ γνωρίζουν πως μπορεί (με δική τους ευθύνη) να είναι αντιπαραγωγικός και γραφειοκρατικός, αλλά δεν είναι μεγάλος, αφού βρίσκεται κοντά ή κάτω από το μέσο όρο της ευρωζώνης. Επίσης, υποστηρίζουν ότι ο δημόσιος τομέας πρέπει να απαλλαγεί από επιχειρηματικές δραστηριότητες και αυτό το πράττουν προκειμένου να παραχωρηθούν στους ιδιώτες ακόμη και τομείς που είναι επικερδείς, ακόμη και φορείς που εξυπηρετούν το κοινωνικό σύνολο.
«Ενεργούν ως κομπραδόροι ξένων συμφερόντων με τόσο κραυγαλέο τρόπο, που εκπλήσσει ακόμη και αυτούς που θα ευνοηθούν από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Τους το λένε ο Τζορτζ Σόρος και οι λοιποί αστέρες του καπιταλισμού - καζίνο. Αν δείχνεις πρόθυμος να ξεπουλήσεις, αν δεν κρατάς ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα, αν τα πάντα στη συμπεριφορά σου «φωνάζουν» ότι βρίσκεσαι σε ανάγκη, η διαπραγματευτική σου δύναμη περιορίζεται. Ούτε αξιοπρεπές τίμημα θα πάρεις, ούτε κανόνες διαφάνειας μπορείς να απαιτήσεις, ούτε, σε τελική ανάλυση, αυτό που εσύ αντιλαμβάνεσαι ως δημόσιο συμφέρον, μπορείς να το υπηρετήσεις», έγραψε ο Τάσος Παππάς στην «Εφημερίδα των Συντακτών».
ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ...
Σύμφωνα με τους «New York Times», η κυβέρνηση «γίνεται όλο και πιο απολυταρχική, περνώντας νόμους με διατάγματα, έχοντας τάσεις προς την άκρα Δεξιά», τα δε, εν προκειμένω, παραδείγματα είναι γνωστά και τα έχουμε επισημάνει πολλάκις από τις στήλες της «Ε».
Με τη λογική δε της μεταφοράς με τον βάτραχο, τον οποίο προαναφέραμε, το υπουργικό συμβούλιο έχει περιπέσει σε αχρησία κι αυτό προβάλλεται ως απολύτως φυσιολογικό, η Βουλή καλείται να στηρίξει μέτρα, κάτω από ασφυκτική πίεση και υπό συνεχείς εκβιασμούς, με διαδικασίες εξπρές και αυτό παρουσιάζεται ως αποτελεσματική διακυβέρνηση, το Σύνταγμα και οι νόμοι παραβιάζονται και αυτό περιγράφεται ως νομιμότητα, οι δε διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες των πολιτών συκοφαντούνται, ως «θλιβερά κατάλοιπα της εποχής της μεταπολιτεύσεως» και αυτό προβάλλεται ως υπεύθυνη κυβερνητική στάση απέναντι «στις συντεχνίες, τους βολεμένους, τους εξτρεμιστές».
Και η Αριστερά τοποθετείται από τους κυβερνώντες, με βάση τη θεωρία των δύο άκρων, δίπλα στους νεοναζί χρυσαυγίτες, κατηγορείται ότι φλερτάρει με την τρομοκρατία και ότι υποθάλπει την ανομία και την παραβατικότητα κι αυτή η κυβερνητική προπαγάνδα παρουσιάζεται ως υπεράσπιση της δημοκρατίας.
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΕ ΓΙΑΤΙ...
Αυτή τη διαστρεβλωμένη πραγματικότητα, στην οποία επιδιώκουν να εθίσουν την εμβρόντητη και στα όρια της φτώχειας πλειοψηφία της κοινωνίας και προς τούτο την αντιμετωπίζουν όπως το βάτραχο των «New York Times», ο ίδιος ο πρωθυπουργός την παρουσίασε στο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, προφανώς δε και στον Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα, επί τη βάσει της λογικής «στηρίξτε με, γιατί αν πέσω θα κινδυνέψουν τα συμφέροντά σας».
Από τις σημειώσεις του για τη συζήτηση με το Β. Σόιμπλε, προκύπτει ότι ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε ότι «πρέπει να επιταχύνουμε τον ρυθμό για να τελειώσουμε τη δουλειά το συντομότερο δυνατό», παραδέχθηκε ότι «εξακολουθούμε να βαδίζουμε σε τεντωμένο σκοινί», ενώ παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις του ότι η κοινωνία στηρίζει το κυβερνητικό έργο και γι’ αυτό δεν κατεβαίνει σε διαδηλώσεις, στον Γερμανό Υπουργό (δεν έχει γίνει επισήμως γνωστό τι ακριβώς ειπώθηκε στον Λευκό Οίκο με τον Μπ. Ομπάμα – αλλά εικάζεται ότι θα ελέχθησαν ανάλογα πράγματα) εμφανίσθηκε να λέει ότι τον ανησυχεί ιδιαίτερα «η εσωτερική κοινωνική αναταραχή».
Και κατέληξε με τη γνωστή θεωρία των δύο άκρων:
«Το πραγματικό πρόβλημα είναι με το αντίθετο άκρο, τους νεοναζί της αποκαλούμενης «Χρυσής Αυγής». Ο κύριος λόγος που κερδίζουν έδαφος είναι ο συνδυασμός της υψηλής ανεργίας-ρεκόρ και της (...) χωρίς προηγούμενο εισροής παράνομων μεταναστών. Έχουμε (...) στην Ελλάδα σήμερα περισσότερους παράνομους μετανάστες απ’ ό,τι ανέργους»...
Ο πρωθυπουργός έκανε τις ανωτέρω επισημάνσεις στους ξένους συνομιλητές του, αλλά, με βάση το σκεπτικό του, αν αποτύχει, δεν θα φταίει η πολιτική του, αλλά τα επακόλουθά της...
(Το δεύτερο μέρος του άρθρου στην Επιφυλλίδα της Δευτέρας 2.9.2013)
