Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com
Σε αυτή τη χώρα που βασανίζεται από τη λιτότητα και τις στερήσεις, σε αυτό τον τόπο όπου το συμφέρον του καθενός τείνει να αντικατασταθεί ενίοτε ως αναλαμπή από τη γενικευμένη αντίσταση ενός τμήματος του κόσμου κατά της ασυδοσίας, τα γεγονότα και οι εικόνες του καλοκαιριού σου θυμίζουν απλά πως κάποιοι άλλοι πολίτες είτε δεν έχουν αντιληφθεί σε ποια εποχή ζουν, είτε απλά νομίζουν ότι τίποτε δεν έχει συμβεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια, είτε βρίσκονται σε νιρβάνα λόγω των οικονομικών αποθεμάτων που συσσωρεύτηκαν στις τσέπες τους επί πολλά συναπτά έτη, παρά την κρίση. Γιατί είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός να βλέπεις τα τζετ – σκι να ορμούν ασυστόλως κατά των λουομένων χωρίς καμία ενόχληση από την πλειοψηφία των παρισταμένων και κανένα έλεγχο από το λιμενικό «ελλείψει καυσίμων», κάτι που συμβαίνει κατά κόρον και στη λειτουργία αμέτρητων κέντρων διασκέδασης που επιχειρούν τις «αρπαχτές» χωρίς κανένα έλεγχο, και αυτά στο όνομα της κρίσης. Η υποκρισία περισσεύει λοιπόν σε αυτή τη χώρα και αυτό φαίνεται ειδικά τη θερινή περίοδο όπου πολλοί που κατακλύζουν το Σύνταγμα τον χειμώνα, σουλατσάρουν με τα τελευταίας τεχνολογίας κινητά στις παραλίες, που είναι ήδη κατειλημμένες από τις επί πληρωμή ομπρέλες. Στο όργιο της ασυδοσίας του καλοκαιριού που δεν εξαντλείται στην έκδοση ή μη της εκάστοτε απόδειξης αλλά εμπλουτίζεται από την αδηφαγία μεγάλου μέρους εγχώριων τουριστών, που θεωρούν πως έτσι υπερνικούν τη βασανιστική χειμερινή αναμονή στις εφορίας και τα ταμεία, στο θέαμα μιας χώρας ξέφραγο αμπέλι από τους ίδιους τους κατοίκους της, θυσιάζεται η ευγένεια και η καλοσύνη των ολίγων «γραφικών», που αντιστέκονται στον νεοπλουτισμό και τη νεοελληνική ξεδιαντροπιά. Με απούσα την πολιτεία στις παραλίες και τα κάθε λογής κιτς ξενυχτάδικα, με παρούσα μια μεγάλη μερίδα του κόσμου που εξακολουθεί να επιδίδεται σε εντυπωσιακές εμφανίσεις από πλευράς ντυσιμάτων και ποικίλων τατουάζ, που από «διαφορετικότητα» έγιναν μόδα λόγω της ισχυρής επέμβασης της βιομηχανίας του θεάματος, με παρούσες τις παράνομες αδειοδοτήσεις σε μπαρ και αλόγιστες υπηρεσίες στον κόσμο της νύχτας σε απείρου φυσικού κάλλους περιοχές, οι κάθε λογής δοσοληψίες συνεχίζονται ακατάπαυστα στο όνομα της κερδοσκοπίας και του ιδιωτικού συμφέροντος, σε βάρος φυσικά του γενικού καλού, που όσο πρεσβεύεται από τους κυβερνώντες και επιδιώκεται σφόδρα από τους αντιπολιτευόμενους, τόσο καταστρατηγείται συχνά – πυκνά από τους ίδιους που παρελαύνουν τα καλοκαίρια ξυπόλητοι στις παραλίες, και ανεμίζουν τα λάβαρα της αντίστασης τον χειμώνα. Δεν ισοπεδώνεται κανένα κίνημα με τα λεγόμενα, απλά εκφράζεται η αμφιβολία για τις κάθε λογής «συλλογικότητες», που εύκολα ξεχνιούνται κατά τη στιγμή της ασυνείδητης απόρριψης του πλαστικού μπουκαλιού στην θάλασσα. Γιατί και από οικολογική συνείδηση δεν βρίθει ο τόπος. Τελικά τι σημαίνει καλοκαίρι για την Ελλάδα; Τι θα μπορούσε να πει κανείς για όλους αυτούς τους πολίτες που επισκέπτονται τις παραλίες στα κατά κόρον παρανόμως δομημένα νησιά, σε όλες εκείνες τις εκπληκτικές αμμουδιές που για να τις απολαύσεις θα πρέπει να καταβάλλεις αρκετά ευρώ στην εξασφάλιση σκιερού σημείου; Και όμως είναι και αυτή η Ελλάδα της κρίσης, η Ελλάδα του ασύδοτου πλουτισμού, με τις ευλογίες μιας Πολιτείας παρούσας στις ατασθαλίες και απούσας στη δίκαια αγανάκτηση μιας μερίδας των πολιτών που εξακολουθούν να αντιστέκονται στην κοινωνική παρακμή. Είναι και αυτή μια Ελλάδα διαφορετική, μια Ελλάδα που κανείς τις ηλιόλουστες μέρες δεν μπορεί να διακρίνει αν και τι είδους κρίση περνά, αν μόνο το κούρεμα του χρέους είναι αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο και όχι η επίπλαστη χαρά στην όψη αρκετών λόγω θέρους και ξεγνοιασιάς. Θα λέγαμε λοιπόν ότι στη χώρα της οικονομικής επιδρομής στα εισοδήματα των πολιτών, στη χώρα όπου η αρχαία ιστορία της φαντάζει ουτοπία απέναντι στις τωρινές συνθήκες μορφωτικού επιπέδου και διαβίωσης, όλα φαίνονται να είναι φυσιολογικά τα καλοκαίρια, όπως πριν από μερικά χρόνια που κάποιοι ανέμιζαν τις μετοχές με κομπορρημοσύνη και περηφάνια. Τι λείπει; Απλά ο μεγάλος πλούτος εκείνων των ετών, η ευκολία που κάποιοι επεδείκνυαν τα αυτοκίνητά τους προερχόμενα από τον τζόγο του Χρηματιστηρίου. Εν ολίγοις, η ρεαλιστική πραγματικότητα του να σκορπάς αφειδώς ως γνήσιος νεόπλουτος, και η τωρινή υποκριτική τέχνη του να δείχνεις πλούσιος τα καλοκαίρια και κακομοίρης τον χειμώνα. Με καλή πρόθεση λέγονται αυτά, με πάθος για μια Ελλάδα νέα που έλεγαν κάποτε, μια Ελλάδα που εξακολουθεί να αργοπεθαίνει από παλιές και νέες συνταγές αυθαιρεσίας.
