Του Χρήστου Τσαντήλα
ΕΝ ΜΕΣΩ αδείας, ήταν να πλουτίσω περαιτέρω τις γνώσεις μου γύρω από τις κακοτοπιές της καθημερινότητας και την... ακμάζουσα εγκληματικότητα που βιώνουν δεκάδες συμπολίτες κάθε τόσο. Σ αυτό με βοήθησαν δύο άγνωστοι ληστές, νεαρά κατακάθια της κοινωνίας, άτομα που η οικονομική κρίση, η ανεργία, η έλλειψη κοινωνικότητας και σωστής ανατροφής στην οικογένεια, η αναποτελεσματικότητα των μηχανισμών καταστολής του εγκλήματος και η ελαστικότητα των θεσμών, γεννούν καθημερινά...
ΜΕΡΕΣ μετά αναρωτήθηκα ποιος με κακομεταχειρίστηκε περισσότερο ως θύμα ποινικά κολάσιμης πράξης. Ποιος με έβλαψε δηλαδή πιο οργανωμένα, πιο ξεδιάντροπα και ποιος πιο... επαγγελματικά! Ο άγνωστος αδίστακτος τσαντάκιας που μέρα μεσημέρι έκανε την μπάζα του, ή το κράτος στο οποίο, πάνω από τρεις δεκαετίες, πληρώνω αδρά τους φόρους; Εκ συμπτώσεως, την ώρα που περιπλανιόμουν σε αστυνομίες και τράπεζες με βρίσκει ένας γνωστός, εκ των θυμάτων της βομβιστικής ενέργειας στην οικοδομή της οδού Μανδηλαρά, ο οποίος με μανία αδικημένου και επιθυμία... εκδικήσεως, έψαχνε να πει τον πόνο του, αφού του κατέστρεψαν το αυτοκίνητο και λόγω... διατυπώσεων δεν του το αποζημίωναν! Έπρεπε να χαρακτηριστεί «τρομοκρατική ενέργεια» και «κακόβουλη πραξη» λένε οι ασφαλιστικές εταιρίες αλλιώς δεν έχει...αποζημιώσεις!
ΔΥΣΤΥΧΩΣ στη χώρα που ζούμε, πρώτα πρέπει να αποκλείσουμε ότι η ..ανατίναξη μιας ολόκληρης πολυκατοικίας δεν ήταν καθόλου πράξη... αγάπης (!) και ύστερα να την αξιολογήσουμε ως... κακόβουλη ενέργεια!
ΔΕΝ φτάνει που καμία δεκαριά άνθρωποι έμειναν ξαφνικά δίχως σπίτι και έχασαν το πολύτιμό τους αυτοκίνητο, έπρεπε τώρα να αρχίσουν δικαστικούς αγώνες να αποκαταστήσουν ό,τι μπορούν να αποκαταστήσουν, επειδή δύο ..λεβέντες, τους ήρθε ξαφνικά η ιδέα να τους ανατινάξουν! Και τους οποίους βεβαίως, θα πρέπει με τους φόρους τους τώρα να ταΐζουν κι από πάνω στη φυλακή! Τρέλα, μόνο να το σκέφτεσαι...
ΣΤΗ δική μου (διδακτική) εμπειρία δεν μένουν παρά τα συμπεράσματα. Πρώτον, αν χάσεις έστω και με αυτόν τον σκληρό τρόπο της αρπαγής, δημόσια έγγραφα, που αποδεικνύουν ποιος είσαι, γίνεσαι εκ νέου θύμα αυτή τη φορά της γραφειοκρατικής κρατικής ταλαιπωρίας να τα ξαναβγάλεις. Πρέπει να μαζέψεις ξανά χαρτιά και...νεύρα, να χάσεις και καναδυό μεροκάματα...να περιμένεις και ξανά να περιμένεις, σε ατέλειωτες ουρές σε υπηρεσίες και τράπεζες για τα προβλεπόμενα. Όσο για τις τράπεζες; Τα... γλυκόλογα είναι μέχρι να γίνεις πελάτης τους. Οι ασφαλιστικές εταιρίες το ίδιο και χειρότερα. Το κράτος - τρομοκράτης φρόντισε οι πολίτες του να πληρώνουν τις ασφάλειες με το ζόρι! Και όταν έρθει η ώρα της κάλυψης από ζημία να χρειάζεται η παρέμβαση του ίδιου του πρωθυπουργού! Γίνονται πουθενά αλλού αυτά; Μόνο στην Ελλάδα!
ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ αν ποτέ τους πιάσουν εκείνους που προκάλεσαν αυτή την περιπέτεια, θα έπρεπε να τους τιμωρήσουν παραδειγματικά. Να τους στείλουν σε τράπεζα και εφορία, αστυνομία και μηχανολογικό να βγάλουν τα έγγραφα που έκλεψαν!
