Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Σε αυτό, λοιπόν, το εκρηκτικό περιβάλλον, η ηγεσία της κυβερνήσεως προχωρά σε απεγνωσμένες κινήσεις αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, φτάνοντας στο σημείο (με τη βοήθεια των κυρίαρχων ΜΜΕ) να αξιοποιεί ακόμη και ηλίθιες δηλώσεις υποψηφίων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και να ζητεί τη διαγραφή τους ή ακόμη να επικαλείται τον Ναπολέοντα Ζέρβα!
«Ο κ. Τσίπρας εξαγγέλλει από την Ηγουμενίτσα νέο αντάρτικο (…). Και μια μικρή ιστορική διόρθωση: στην Ήπειρο κατά την Εθνική Αντίσταση κυριαρχούσε ο ΕΔΕΣ του Ναπολέοντος Ζέρβα, που δεν είχε καμία σχέση με την ΕΠΟΝ», απάντησε ο Σίμος Κεδίκογλου σε δήλωση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως ότι δεν θα αφήσει να περάσει η άρση της αναστολής των πλειστηριασμών για την πρώτη κατοικία.
Το ερώτημα που, εν προκειμένω, τίθεται είναι πώς είναι δυνατόν η κυβέρνηση να εγκαλεί τον ΣΥΡΙΖΑ για εμφυλιοπολεμικές κραυγές, όταν κάποιος βουλευτής του είχε επικαλεστεί μια φράση αποδιδόμενη στον Άρη Βελουχιώτη («Καλή αντάμωση στα γουναράδικα») ενώ η ίδια σπεύδει να εξάρει τη δράση του Ναπολέοντος Ζέρβα, ο οποίος ναι μεν «δεν είχε καμιά σχέση με την ΕΠΟΝ», αλλά είχε συνεργαστεί με τον Άρη Βελουχιώτη στον Γοργοπόταμο;
Και ένα πρόσθετο ερώτημα:
Γιατί είναι αντιδημοκρατικό όταν λέει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως ότι «δεν θα αφήσουμε να περάσει» ένα μέτρο, όπως αυτό για τους πλειστηριασμούς στην πρώτη κατοικία, με το οποίο, άλλωστε, διαφωνούν «γαλάζιοι» και «πράσινοι» βουλευτές και είναι δημοκρατικό το να ερωτοτροπεί η κυβέρνηση, όπως υποστήριξε ο αντιπρόεδρος της Βουλής Γιάννης Δραγασάκης, «με τη αντιρατσιστική υστερία της «Χρυσής Αυγής» και με τον αυταρχισμό του μετεμφυλιακού κράτους» ή να παρακάμπτεται η Βουλή και η δικομματική κυβέρνηση να κυβερνά, ερήμην των βουλευτών, με Προεδρικά Διατάγματα και με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου;
Ο Αντώνης Σαμαράς μιλώντας στο τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο σημείωσε ότι «η αντιπολίτευση θα κάνει ό,τι μπορεί για να αλλοιώσει ή να ματαιώσει την προσπάθειά μας. Ήδη, έχει προαναγγείλει ότι θέλει να θέσει τη χώρα σε γενικευμένη αναταραχή. Δεν θα το πετύχει, οι πολίτες αντιλαμβάνονται το επικίνδυνο και αντιδημοκρατικό παιχνίδι τους. Μπορεί, όμως, να μας αποπροσανατολίσει οδηγώντας σε λάθη και αποτυχίες».
Πολλοί αναλυτές ισχυρίζονται πως οι ανωτέρω επισημάνσεις του πρωθυπουργού καταδεικνύουν, αν μη τι άλλο, την αυξημένη ανησυχία που έχει κυριεύσει τη δικομματική κυβέρνηση, η οποία, με τον πλέον επίσημο τρόπο παραδέχεται ότι οι πιέσεις της αντιπολιτεύσεως μπορεί να την αποπροσανατολίσουν (περαιτέρω) και να την οδηγήσουν σε λάθη και αποτυχίες, αλλά, όλα αυτά μαζί σημαίνουν ότι η εκδοχή των εκλογών μπορεί να είναι ορατή, όχι επειδή θα το θελήσει το Μέγαρο Μαξίμου, αλλά επειδή θα επιβληθούν από τα ίδια τα πράγματα.
Η κατάσταση είναι οριακή, αλλά είναι εμφανές πως αν πάμε σε εκλογές, το Μέγαρο Μαξίμου θα παίξει το προσφιλές του «blame game», το παιχνίδι, δηλαδή, της αποδόσεως των ευθυνών σε άλλους, κάτι το οποίο ξεκίνησε, ήδη, ο ίδιος ο Αντώνης Σαμαράς, με την συνέντευξη που έδωσε προ ημερών στην εφημερίδα «Τα Νέα».
Ο πρωθυπουργός περιέγραψε πρόσφατα τη στρατηγική του για τους επόμενους κρίσιμους μήνες, «μέχρι τον Ιούνιο του 2014» και προσπάθησε να πείσει ότι δεν υπάρχουν στον σχεδιασμό του οι πρόωρες εκλογές: «Πρόωρες εκλογές ούτε θέλω ούτε πρόκειται να επιδιώξω», δήλωσε, αλλά έσπευσε να προσθέσει:
«Ωστόσο, το ότι δεν θέλω εκλογές, δεν σημαίνει ότι θα ήμουν διατεθειμένος να δεχθώ οποιονδήποτε εκβιασμό από οποιαδήποτε συμφέροντα. Διότι, αν αντιληφθώ εκβιασμούς ή άλλου είδους πιέσεις, τότε προφανώς άλλοι θα έχουν τις ευθύνες για ό,τι συμβεί. Να το πω αλλιώς: εγώ θέλω σταθερότητα και εξάντληση τετραετίας. Για το καλό του τόπου. Αλλά έχω και τα μάτια μου ανοιχτά».
Υπενθυμίζεται ότι οι δανειστές δεν θέλουν εκλογές στην Ελλάδα, ούτε φυσικά η καγκελάριος Μέρκελ, η οποία έχει ενώπιόν της τις δικές της γερμανικές εκλογές της 22ας Σεπτεμβρίου και στη συνέχεια αναμένεται να υπάρξει (αν υπάρξει) μια πιο ξεκάθαρη στάση της στο ζήτημα του κουρέματος του ελληνικού χρέους, κάτι που, αν συμβεί, προφανώς θα το αξιοποιήσει η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά.
Ας μην λησμονούμε, εξ άλλου, ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θέλει σε καμιά περίπτωση εκλογές, εκτιμώντας ότι η πρόσδεσή του στην κυβέρνηση μπορεί να το ευνοήσει, η ΔΗΜΑΡ εκτιμά ότι θα υπάρξουν εκλογές, αλλά γνωρίζει ότι, όπως έχουν σήμερα τα πράγματα, θα κινδυνεύσει, στην περίπτωση των εκλογών, να μείνει ακόμη και εκτός Βουλής, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει πως θέλει εκλογές, αλλά δεν είναι έτοιμος, αν τις κερδίσει, να κυβερνήσει (αφού δεν έχει αποκρυσταλλωμένο σχέδιο, ούτε και συμμάχους να τον στηρίξουν) το ΚΚΕ και οι ΑΝΕΛ (παρά τα δικά τους εσωτερικά προβλήματα) μοιάζουν σταθεροποιημένοι, η δε «Χρυσή Αυγή» πιθανότατα θα είναι η μεγάλη κερδισμένη.
Αυτό είναι το πολιτικό σκηνικό, όπως διαμορφώνεται μέχρι σήμερα, αλλά το κοινωνικό είναι δραματικά επιβαρυμένο, καθώς ουδείς είναι σε θέση να προδιαγράψει τι θα συμβεί από τις αρχές Σεπτεμβρίου όταν θα «σκάσει» το πρώτο κύμα των απολύσεων, αν θα ανοίξουν τα σχολεία, αν θα λειτουργήσουν οι δήμοι, τι θα συμβεί με τα νοσοκομεία και φυσικά τι θα συμβεί με μισθούς και συντάξεις.
Οι δε διαβεβαιώσεις ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα, μικρή αξία έχουν, αν σκεφθεί κανείς πόσες φορές έχουν δοθεί τα τελευταία τρία χρόνια και έχει συμβεί το αντίθετο, συνεπώς δε ο όποιος σχεδιασμός για προσφυγή ή μη στις κάλπες είναι παρακινδυνευμένος.
