Του Άγγελου Σίμου, μέλους της Ε.Π. Κ.Κ.Ε. Θεσσαλίας
Αυτές τις μέρες η κυβέρνηση κατέθεσε στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο που απολύει χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους με διαδικασίες εξπρές και σαρώνει κάθε δικαίωμα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα που έχει απομείνει. Ταυτόχρονα έχει εξαπολύσει μία προπαγάνδα για την «αναγκαιότητα» να προχωρήσουν οι απολύσεις στο Δημόσιο, στο όνομα του να μειωθούν οι δαπάνες και να εξυγιανθούν τα δημοσιονομικά, να τηρήσουμε τα συμφωνηθέντα με την τρόικα, να πάρουμε τη νέα δόση του δανείου.
Οι αποφάσεις κυβέρνησης (ΝΔ –ΠΑΣΟΚ) – τρόικας Ε.Ε. συνοδεύονται από μια πρωτοφανή συκοφαντική επίθεση στο σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων, τους οποίους βάζουν απέναντι στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, προκειμένου να διασπάσουν τους εργατοϋπαλλήλους και να περάσει ευκολότερα το συνολικό σχέδιο, που προβλέπει ένταση της επίθεσης συνολικά στην εργατική τάξη, σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Τα Μ.Μ.Ε των βιομηχάνων και των εφοπλιστών και πολλοί καλοταϊσμένοι κονδυλοφόροι έφτασαν τις προηγούμενες μέρες να λένε και να γράφουν ότι οι 10.000 δημόσιοι υπάλληλοι που προβλέπεται να απολυθούν μέχρι το τέλος Σεπτέμβρη, είναι αριθμός ίσος με όσους απολύονται από τον ιδιωτικό τομέα μέσα σε πέντε μέρες! Δηλαδή, να βγάλουν οι ιδιωτικοί εργάτες και υπάλληλοι το μάτι των συναδέλφων τους στο Δημόσιο επειδή χάνουν τη δουλειά με πιο αργούς ρυθμούς απ' ό,τι οι ίδιοι και οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο να είναι και ευχαριστημένοι επειδή οι απολύσεις είναι λιγότερες απ' ό,τι στον ιδιωτικό τομέα.
Τα ΜΜΕ, δημοσιογράφοι κεντρικά αλλά σε τοπικό και θεσσαλικό επίπεδο, χύνουν δηλητήριο στις εργατικές συνειδήσεις, που δεν πρέπει να γίνει ανεκτό. Λένε πως για την κρίση φταίει η σπατάλη στο δημόσιο τομέα, που είναι τάχα διογκωμένος, μιλούσαν για ένα δημόσιο με ένα εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους και μόλις χθες (ο κ. Μητσοτάκης μας αποκάλυψε ότι είναι εξακόσιες χιλιάδες), για να κρύψουν το βασικό. Ότι η κρίση είναι καπιταλιστική και η αντίθεση της κοινωνίας μας, είναι η αντίθεση κεφαλαίου- εργασίας.
Επιχειρηματολογούν ότι αν οι απολύσεις είχαν γίνει νωρίτερα, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα θα είχαν γλιτώσει από μέτρα και περικοπές που στοχεύουν στη δημοσιονομική σταθερότητα. Κι εδώ το ψέμα είναι μεγάλο και πάνε να κρύψουν ότι: Οι ανατροπές στα εργασιακά, στα μισθολογικά και οι ιδιωτικοποιήσεις, η δημοσιονομική σταθερότητα με περικοπές σε στοιχειώδεις κοινωνικές δαπάνες, με ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των Υγείας - Πρόνοιας - Παιδείας, είναι στρατηγική επιλογή της Ε.Ε. αυτή εφαρμόζεται με κλιμακούμενους ρυθμούς στην Ελλάδα. Τα ίδια μέτρα παίρνονται και σε μια σειρά χώρες της Ε.Ε. με μικρότερο δημόσιο τομέα δίχως μνημόνια χωρίς να αποτρέπουν την κρίση.
Λένε ακόμα ότι είναι άδικο στο Δημόσιο να ισχύει η μονιμότητα, που δεν κατοχυρώνεται στον ιδιωτικό τομέα. Το επιχείρημα αυτό τους αποκαλύπτει. Δείχνει ότι ένας από τους βασικούς στόχους που υπηρετούν οι απολύσεις στο Δημόσιο είναι να χτυπηθεί η μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη δικαιώματα σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Λένε ψέματα ότι στο Δημόσιο ισχύει η μονιμότητα. εδώ και πολλά χρόνια, με την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων κάνουν θραύση οι εργαζόμενοι ιδιωτικού δικαίου, οι εργολαβικοί, οι συμβασιούχοι (2μηνα, 5μηνα, 8μηνα) και πάει λέγοντας. Στη Θεσσαλία μόνο αυτή την περίοδο δουλεύουν στους Δήμους 3.000 περίπου εργαζόμενοι με 8μηνα, 2μηνα και 5μηνα μέσω των Μ.Κ.Ο. και αυτές τις μέρες αναγγέλλονται σε διαφόρους Δήμους νέα 2μηνα! Όλους αυτούς δεν τους προστατεύει καμιά μονιμότητα, όπως ξεδιάντροπα διακηρύσσουν η κυβέρνηση και τα επιτελεία της. Ότι θα φέρει η παραπέρα συρρίκνωση του Δημοσίου και γιατί αυτή αφορά συνολικά στον λαό και όχι μόνο όσους κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους; Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στην κατάσταση που επικρατεί σήμερα στα νοσοκομεία και τα σχολεία, στις εφορίες και τις άλλες δημόσιες υπηρεσίες, για να καταλάβει. Η μείωση του προσωπικού συμβαδίζει με υποβάθμιση έως εξαφάνιση των υπηρεσιών, με παράλληλη ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα σε κερδοφόρους τομείς των υπηρεσιών.
Για παράδειγμα, η συρρίκνωση του προσωπικού στους δήμους γίνεται πρώτης τάξης όχημα για παράδοση της καθαριότητας και των κοινωνικών υπηρεσιών στους ιδιώτες, αυτό κάνουν και μια σειρά Δήμοι με πρωτοπόρους τον πρόεδρο της Π.Ε.Δ. Θεσσαλίας κ. Κομήτσα, τον πρόεδρο του ΦΟΔΣΑ κ. Γκουντάρα, στελέχη του ΠΑΣΟΚ και τον κ. Τζανακούλη στέλεχος της ΚΕΔΕ και της ΝΔ προωθούν με κάθε μέσο αυτή την πολιτική. Στα νοσοκομεία η κατάσταση είναι τραγική και στέλνει τον κόσμο καραβιές στους ιδιώτες, ετοιμάζουν απολύσεις και νέα φιλέτα της υγείας για να επενδύσουν οι βιομήχανοι τα αδιάθετα κεφαλαία τους. Το ίδιο και στην Εκπαίδευση, ενώ λείπουν δάσκαλοι και ειδικότητες, έχουν ανακοινώσει χιλιάδες απολύσεις αυτές τις μέρες μέσου του πολυνομοσχεδίου και ετοιμάζουν νέες τον Σεπτέμβρη.
Το ΚΚΕ και οι κομμουνιστές που δουλεύουμε στα συνδικάτα και το ΠΑΜΕ δεν υπερασπιζόμαστε το Δημόσιο στη σημερινή του μορφή, όπως διαμορφώθηκε από τη διαχρονική πολιτική των κομμάτων Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου στο όνομα του να σταθεροποιήσουν την αστική εξουσία και να προσαρμόσουν το κράτος και τις δομές του σε προηγούμενες ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα. Τώρα που οι ανάγκες του κεφαλαίου απαιτούν ένα πιο ευέλικτο και λειτουργικό Δημόσιο, μπαίνει σε εφαρμογή το σχέδιο για δραστική συρρίκνωση και όχι διάλυσή του όπως λένε οι συμβιβασμένες ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος και διάφοροι οπορτουνιστές, ανοίγοντας νέα πεδία δράσης στους βιομηχάνους και μεγαλοεργολάβους σε τομείς με βέβαιη κερδοφορία, αφού είναι ζωτικής ανάγκης για το λαό.
Εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα δεν πρέπει να αφήσουν τη διαίρεση που προωθεί η κυβερνητική προπαγάνδα, οι καλοπληρωμένοι κονδυλοφόροι, τα παπαγαλάκια και οι μηχανισμοί να περάσουν. Παραμερίζοντας τις συμβιβασμένες πλειοψηφίες ΓΣΕΕ –ΑΔΕΔΥ και πολλών ομοσπονδιών που στήριξαν και στηρίζουν τη στρατηγική του κεφαλαίου και με βάση αυτό καθορίζουν τη στάση τους και τα αιτήματα. Έχουν συμφέρον από κοινού να αντιπαλέψουν τις αντεργατικές ανατροπές και τις απολύσεις, την παραπέρα ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, το σμπαράλιασμα μισθών και συντάξεων. Η ενότητα της εργατικής τάξης είναι όρος αναγκαίος για να προχωρήσει η συμμαχία με τους φτωχούς αγρότες και τους μικρούς ΕΒΕ, που επίσης πλήττονται από τα μονοπώλια και το κράτος τους. Άλλος δρόμος που να οδηγεί σε διέξοδο υπέρ του λαού δεν υπάρχει. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά όλοι αυτοί που προωθούν τη διαίρεση των εργαζομένων. Κράτος στην υπηρεσία του λαού σημαίνει έξοδο από την Ε.Ε., μονομερή διαγραφή του χρέους με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, σημαίνει να καρπώνονται τον πλούτο αυτοί που τον παράγουν.
