Του Φίλιππου Ζάχαρη
Περί τα 810.000 άτομα απέκτησαν συνολικά υπηκοότητα σε ένα από τα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ το 2010. Αυτό προκύπτει από τα νέα στοιχεία της Eurostat που δόθηκαν στην δημοσιότητα πριν από λίγο καιρό. Οι περισσότερες υπηκοότητες χορηγήθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο (195.000 άτομα), τη Γαλλία (143.000), την Ισπανία (124.000) και τη Γερμανία (105.000), αντιπροσωπεύοντας συνολικά το 70% όλων των υπηκοοτήτων που έχουν εκδοθεί στην ΕΕ των 27 κρατών - μελών.
Σε σύγκριση με το 2009, ο αριθμός των χορηγούμενων υπηκοοτήτων στην ΕΕ-27 το 2010, παρουσίασαν αύξηση της τάξης του 4% λόγω κυρίως της αύξησης των υπηκοοτήτων που χορηγήθηκαν από την Ισπανία. Οι νέοι πολίτες στην ΕΕ - 27 το 2010 προέρχονταν κυρίως από την Αφρική (29% του συνολικού αριθμού των χορηγηθέντων υπηκοοτήτων), την Ασία (23%), τις ευρωπαϊκές χώρες εκτός της ΕΕ - 27 (19%), την Βόρεια και Νότια Αμερική (19%), από άλλο κράτος της ΕΕ 27 (9%) και από την Ωκεανία (1%).
Ο μεγαλύτερος αριθμός των υπηκοοτήτων που χορηγήθηκαν ανά 1.000 κατοίκους ήταν στο Λουξεμβούργο, τη Σουηδία, το Βέλγιο και το Ηνωμένο Βασίλειο. Σε σύγκριση με το συνολικό πληθυσμό του κάθε κράτους- μέλους, τα υψηλότερα ποσοστά των υπηκοοτήτων χορηγήθηκαν στο Λουξεμβούργο (8,6 υπηκοότητες ανά 1000 κατοίκους) στην Σουηδία (3,5), το Βέλγιο (3,2) και το Ηνωμένο Βασίλειο (3,1). Σε δώδεκα κράτη - μέλη, ο αριθμός των χορηγούμενων υπηκοοτήτων ήταν κάτω από μία ανά 1000 κατοίκους. Στην ΕΕ - 27, χορηγούνται, κατά μέσο όρο, 1,6 υπηκοότητες ανά 1.000 κατοίκους.
Ο αριθμός των υπηκοοτήτων που χορηγήθηκαν μπορεί επίσης να συγκριθεί με τον αριθμό των ξένων πολιτών που βρίσκονται συνολικά στα κράτη μέλη, δηλαδή όλους αυτούς που ναι μεν διαβιούν στα κράτη – μέλη της ΕΕ-27 αλλά δεν έχουν λάβει υπηκοότητα. Τα υψηλότερα ποσοστά στην παροχή υπηκοότητας ανάμεσα στους αλλοδαπούς παρατηρήθηκαν στην Πορτογαλία (5,6 υπηκοότητες ανά 100 αλλοδαπούς), την Πολωνία (5,0), τη Σουηδία (4,9), το Ηνωμένο Βασίλειο (4,6) και τη Μάλτα (4,5), και το χαμηλότερο στην Τσεχική Δημοκρατία (0,3), τη Σλοβακία (0,4) και τη Λιθουανία (0,5).
Στην Ελλάδα οι περιπτώσεις χορήγησης ελληνικής υπηκοότητας ανήλθαν σε 0,8 ανά 1000 κατοίκους, όταν στις «27» ήταν κατά μέσο όρο 1,6. Ειδικότερα στην Ελλάδα, το 2010, χορηγήθηκε η ελληνική υπηκοότητα σε 9.400 πολίτες (από 17.000 το 2009). Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, ελληνική υπηκοότητα δόθηκε συγκεκριμένα σε 6.063 Αλβανούς, 761 Γεωργιανούς, 611 Ρώσους και 197 Αρμένιους. Κατά μέσο όρο, στην ΕΕ -27 χορηγήθηκαν 2,4 υπηκοότητες ανά 100 αλλοδαπούς. Ο μεγαλύτερος αριθμός των υπηκοοτήτων που δόθηκαν στην ΕΕ - 27 ανήκουν σε Μαροκινούς, Τούρκους, Ινδούς και πολίτες του Εκουαδόρ.
Το 2010, οι μεγαλύτερες ομάδες που απέκτησαν την υπηκοότητα ενός κράτους της ΕΕ -27 προέρχονται από το Μαρόκο (67.000), την Τουρκία (49.900), τον Ισημερινό (45.200), την Ινδία (34.700), και την Κολομβία (27.500). Από τα κράτη - μέλη με τον μεγαλύτερο συνολικά αριθμό χορηγούμενων υπηκοοτήτων οι περισσότεροι ήταν στο Ηνωμένο Βασίλειο οι Ινδοί (15% του συνόλου των ιθαγενειών) και οι Πακιστανοί, (11%), στη Γαλλία οι Μαροκινοί (19% του συνόλου των υπηκοοτήτων) και Αλγερινοί (15 %), στην Ισπανία οι πολίτες από το Εκουαδόρ (35%) και την Κολομβία (19%) και οι Τούρκοι στη Γερμανία (25%). Σε ορισμένα κράτη μέλη, η πλειοψηφία των νέων πολιτών προήλθε από μία μόνο χώρα.
Τα κράτη - μέλη με τις υψηλότερες συγκεντρώσεις ήταν η Ουγγαρία (65% από τη Ρουμανία) και την Ελλάδα (65% από την Αλβανία). Όπως βλέπουμε, παρά το γεγονός ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη σε σχέση με την Ελλάδα, η χορήγηση υπηκοότητας είναι κατά τι πιο εύκολο, εντούτοις σε σχέση με τον όγκο των μεταναστών, των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο, τα ποσοστά εξακολουθούν να παραμένουν μικρά. Το μεταναστευτικό τείνει να είναι ένα από τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ευρώπη στο σύνολό της, με δεδομένο ότι πλέον οι πρόσφυγες και οι αιτούντες άσυλο προέρχονται από χώρες όπου διεξάγονται συνεχώς πόλεμοι, καταπατούνται στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και οι πολιτικές διώξεις αποτελούν καθημερινό φαινόμενο. Έτσι, μόνη λύση στους ανθρώπους αυτούς απομένει η αναγκαστική μετανάστευση στην «πολιτισμένη Ευρώπη», που συχνά οι χώρες της τους αντιμετωπίζουν ρατσιστικά.
Στην Ελλάδα μάλιστα το κύμα ρατσισμού και ξενοφοβίας έχει λάβει τελευταία εφιαλτικές διαστάσεις. Η Ευρώπη πάντως συνολικά δεν δέχεται με ευκολία τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο. Πολύ περισσότερο δεν χορηγεί χωρίς προϋποθέσεις υπηκοότητα και εργασία σε αυτές τις κοινωνικές ομάδες. Το μέλλον θα δείξει αν αυτή η πολιτική θα οδηγήσει στη δημιουργία κλίματος ασφάλειας για τους Ευρωπαίους και ανασφάλειας για τους πρόσφυγες ή το αντίθετο. Αν τελικά η Ευρώπη μετατραπεί ή όχι η σε φρούριο.
