Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΚΥΡΙΑΚΗ στη Θεσσαλονίκη: προσπερνώ με το αυτοκίνητο μια ξεχασμένη αφίσα, στην κολώνα της Δ.Ε.Η, που διαφημίζει (ακόμα!) τη συγκέντρωση του Αλέξη Τσίπρα τον περασμένο Σεπτέμβριο, στη συμπρωτεύουσα, στα εγκαίνια της ΔΕΘ... «Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ» το σύνθημα που συμπυκνώνει το περιεχόμενο του «αγωνιστικού καλέσματος» για την «ανατροπή», τυπωμένο με μεγάλα γράμματα... Στο ανοιχτό ραδιόφωνο, την ίδια ώρα, ο εκφωνητής σε real time, δίνει περίληψη της ομιλίας του Αλέξη Τσίπρα, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματός του: «Μ’ εμάς μόνο γίνεται; Μπορούμε μόνοι μας;» κάλεσε, τα στελέχη του κόμματος να αναρωτηθούν, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ...
ΑΠΟ το αλαζονικό «ή εμείς ή αυτοί» του περασμένου Σεπτεμβρίου, ως το ρεαλιστικό «μπορούμε μόνοι μας;» της περασμένης Κυριακής, πέρασαν ούτε δέκα μήνες... Δέκα μήνες έντονης πολιτικής δράσης, στη διάρκεια των οποίων το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ανήγγειλε την πτώση της κυβέρνησης ουκ ολίγες φορές, αρχής γενομένης από την κινητοποίηση των εκπαιδευτικών με την έναρξη του περασμένου σχολικού έτους... Τον Σεπτέμβριο η κυβέρνηση δεν έπεσε, τον Νοέμβριο με τις κρίσιμες ψηφοφορίες το ίδιο, οι πιέσεις της Τρόικας δεν την έριξαν, οι κινητοποιήσεις των διαθέσιμων επίσης, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πτοείται: «στις 25 ψηφίζουμε, στις 26 φεύγουν» ο επόμενος στόχος... Αλλά το εκλογικό σώμα είχε εντελώς διαφορετική άποψη: έδειξε στους συγκυβερνώντες τη δυσαρέσκειά του με τον πλέον εμφατικό τρόπο (δέκα μονάδες κάτω Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ), αλλά ούτε μια μονάδα από τις απώλειες των δυο κυβερνητικών εταίρων στον ΣΥΡΙΖΑ... «Η θεωρία του ώριμου φρούτου» στην οποία επένδυσε το κόμμα της Αριστεράς κατέρρευσε... Έναν μήνα μετά και αν κάποιοι φεύγουν δεν είναι οι κυβερνώντες... Είναι οι ψηφοφόροι που, οσονούπω, ξεκινούν διακοπές!...
...ΔΙΑΚΟΠΕΣ με τη συνείδησή τους ήσυχη: γιατί εκόντες – άκοντες έστειλαν το πιο «σοφό» μήνυμα: «αυτοδυναμίες τέλος!». Τα διχαστικά «ή εμείς ή αυτοί» ανήκουν στο παρελθόν... Στο παρόν και το μέλλον (πολύ περισσότερο) ανήκουν «τα και εμείς και αυτοί»... Οι συνεργασίες, οι συναινετικές διαδικασίες, η σύνθεση απόψεων... Το τέλος της μιας και μοναδικής αλήθειας, είναι γεγονός... Το παράδειγμα της Λάρισας, όπου η άλλοτε παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ έγινε «συμπαράταξη» και κέρδισε τις εκλογές δείχνει τον δρόμο... Και τον δείχνει τόσο εύγλωττα, όταν διαπιστώνει κανείς ότι στους δέκα πρώτους σε ψήφους δημοτικούς συμβούλους της «συμπαράταξης» οι έξι προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ (άλλοτε παράταξη Σάπκα) και ο ένας από τη Νέα Δημοκρατία (παράταξη Τζανακούλη)!... Το έδειξε ακόμη πιο εύγλωττα, η εξάδα των ευρωβουλευτών που εξέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες εκλογές και στην οποία πλην του κ. Παπαδημούλη (και του «υπεράνω» κ. Μανώλη Γλέζου), περιλαμβάνονται μέλη της κοινωνίας των πολιτών κυρίως και όχι του κομματικού μηχανισμού (Κούνεβα, Κατρούγκαλος, Χρυσόγονος, Σακοράφα, αλλά και Κούλογλου πρώτος επιλαχών) και μάλιστα, με «θητεία» (έμμεση ή άμεση) στον χώρο του ΠΑΣΟΚ...
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ λοιπόν, στο «μπορούμε μόνοι μας;» φαίνεται πως είναι η αναγκαστική στροφή στην κεντροαριστερά, παρά τις ενστάσεις της μειοψηφίας, μετά τη συνεδρίαση της Κυριακής... Αλλ’ αυτό, δεν προϋποθέτει μόνο τη στρατολόγηση «προθύμων» (νάτοι πάλι οι «πρόθυμοι», αλλά ...«καλοί πρόθυμοι» αυτή τη φορά!) άλλοτε στελεχών του ΠΑΣΟΚ ή γενικότερα της Κεντροαριστεράς... Προϋποθέτει και μια διαφορετική «ρητορική»... Περισσότερο μετριοπαθή και λιγότερο αλαζονική... Μια ρητορική καθόλου ρεβανσιστική: γιατί, δεν παίρνεις ρεβάνς από κανένα, όταν το 23% από το 27% που σε ψηφίζει υποδέχονταν μέχρι χθες ως Μεσσία στις πλατείες τον Ανδρέα και τον Γιώργο Παπανδρέου... Θα αποκτήσει λοιπόν αυτή τη νέα ρητορική ο ΣΥΡΙΖΑ; Αν δεν την αποκτήσει, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι η στροφή από μόνη της δεν αρκεί... Η ελληνική κοινωνία αρνήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ μεγαλύτερο ποσοστό του 27%, γιατί κινείται αλαζονικά προς την εξουσία, ονειρευόμενος αυτοδυναμίες... Ούτε θα γοητευθεί ξαφνικά, αν τον δει να υποδέχεται ευχαρίστως την κυρία Τζάκρη και την κυρία Ξενογιαννακοπούλου... Ακόμη - ακόμη δεν πρόκειται να δελεασθεί αν δει την μισή ΔΗΜΑΡ (που «σκυλόβριζαν» τα στελέχη του) να ξαναγυρίζει στο μαντρί...
ΤΟ ΤΜΗΜΑ της ελληνικής κοινωνίας που πεισματικά παραμένει «άστεγο» στον χώρο ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ δεν άγεται και φέρεται από πρόσωπα που προσχωρούν για να δώσουν συνέχεια στις πολιτικές τους καριέρες... Ζητάει ρεαλιστικές προτάσεις! Ούτε να εκδικηθεί θέλει, ούτε να εκτονωθεί θέλει, ούτε γυρεύει καμία ρεβάνς... Για να τους κερδίσει λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει μόνο να τους εκφράσει πολιτικά με τον λόγο του και τις προτάσεις του, αλλά να χαμηλώσει και τους τόνους... Επιπλέον πρέπει και ν’ «αδειάσει» από τους «συντρόφους της μειοψηφίας» που θεωρούν «δεξιά στροφή» κάθε απόπειρα προσέγγισης της Κεντροαριστεράς... Ο ρεαλισμός δεν έχει δεξιό ή αριστερό πρόσημο... Κι η προσαρμογή στη σύγχρονη πραγματικότητα δεν συνιστά ούτε υποχώρηση, ούτε υποταγή, ούτε «κωλοτούμπα»... Εκτός κι αν θεωρούμε «συνεπή αγωνιστή» τον παππού, που ακόμη επιχειρηματολογεί υπέρ της προίκας!... Όσοι άλλωστε, δεν τρέφουν αυταπάτες, ξέρουν ότι, ακόμη και αν μπεις στην αριστερή στροφή με γκάζια (πάλι) δεξιά σε βγάζει!... Η εμπειρία των οδηγών αυτοκινήτων αγώνων λέει ότι αυτό είναι νόμος, όπως και η εμπειρία κομμάτων της Αριστεράς που κυβέρνησαν στην Ευρώπη (με πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό της Κύπρου), επίσης...
