Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της χώρας μας, είναι ο εκσυγχρονισμός της. Και η σημερινή δεινή οικονομική κατάσταση, που έχει περιέλθει ο τόπος και βρίσκεται εδώ και πέντε χρόνια σε άγρυπνο κώμα, είναι απόρροια της παθογένειας και της φαυλότητας, του πολιτικού συστήματος, που έχει εδώ και πολλές δεκαετίες εγκαθιδρυθεί στην Πατρίδα μας.
Ένας υπουργός ή υφυπουργός για να μπορεί χωρίς άγχος και με άνεση να διευθύνει αποτελεσματικά ένα υπουργείο, πέραν των ικανοτήτων και των γνώσεων, θα πρέπει να έχει μπροστά του, εξασφαλισμένο ορίζοντα τετραετίας, για να μην αγχώνεται και νιώθει ανασφάλεια και προσωρινότητα, από την πρώτη ημέρα με το σύνδρομο της αβεβαιότητας ως προς τον χρόνο της παραμονής του. Δυστυχώς στον πεπειραμένο πρωθυπουργό φαίνεται ότι τα παθήματα δεν του γίνονται μαθήματα και εξακολουθεί να κυβερνά με την ίδια πάντοτε συνταγή που ακούει στο όνομα «μια από τα ίδια».
Από τον πρόσφατο ανασχηματισμό ο δεύτερος από τον σχηματισμό της παρούσης Κυβέρνησης, τον Ιούνιο του 2012, αντί ενός μικρού και ευέλικτου Κυβερνητικού σχήματος, μας προέκυψε εκ νέου ένα μεγαλύτερο με 46 πρόσωπα, έναντι 42 του απελθόντος με πέντε αναπληρωτές υπουργούς και πληθώρα και περιττών υφυπουργών (ανά τρεις στα Υπουργεία Ανάπτυξης και Εργασίας). Κύριε πρωθυπουργέ εάν ακόμα, μετά από δύο χρόνια στα καθήκοντά σας, δεν έχετε συνειδητοποιήσει ότι, ένα πολυμελές Κυβερνητικό σχήμα των 46 προσώπων, δύσκολα συντονίζεται και κατευθύνεται και ακόμα, πιο δύσκολο ελέγχεται, λυπάμαι αλλά τότε κάθεσθε σε λάθος καρέκλα.
Δεν είναι ανάγκη να περιμένει ο πρωθυπουργός, πότε θα κάνει σαρωτικό ή διορθωτικό ανασχηματισμό, για να αντικαταστήσει κάποιον υστερούντα υπουργό ή υφυπουργό. Αυτή είναι υποχρέωση και επιβεβλημένο καθήκον του, όταν διαπιστώνει κάποια ανεπάρκεια ή όταν βρίσκεται εκτός κλίματος της Κυβερνητικής πολιτικής και γραμμής, κάποιος υπουργός ή υφυπουργός πάραυτα να τον αντικαθιστά. Και αυτό επιτάσσει πιστεύω μια μοντέρνα, σύγχρονη και αποτελεσματική διοίκηση.
Για να υπάρχει συνέχεια στο Κράτος, θα πρέπει να θεσπισθεί όπως σε όλα τα υπουργεία, να καθιερωθεί οργανική θέση μονίμων υπηρεσιακών υφυπουργών ή γενικών γραμματέων, οι οποίοι θα επιλέγονται διακομματικά, για θητεία 2+2 ετών, από την ιεραρχία των δημοσίων υπαλλήλων ή από ειδική επετηρίδα και θα είναι τρόπον τινά αυτοί, που θα σηματοδοτούν την ενότητα και τη συνέχεια του κράτους, θα είναι ενήμεροι επ’ όλων των αντικειμενικών και βασικών επιδιώξεων των υπουργείων, χωρίς να πελαγοδρομούν οι υπουργοί, μέχρι να περάσει κάποιος εύλογος χρόνος τουλάχιστον έξι μηνών, για να αποκτήσουν πλήρη και σαφή εικόνα, επί του έργου τους και γενικά της αποστολής τους.
Απ’ αυτήν την πρόχειρη και επιγραμματική ανάλυση, προκύπτει πιστεύω αδήριτη ανάγκη ότι, κατά την επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος να τεθεί ο απαραίτητος φραγμός στο πρωθυπουργικοκεντρικό σύστημα της χώρας, όπου ο εκάστοτε πρωθυπουργός, στην κυριολεξία, μπορεί με μια μονοκονδυλιά, να καταργεί ή να συγχωνεύει υπουργεία και συγχρόνως κατά το δοκούν να αυξάνει ή να μειώνει απεριόριστα τον αριθμό των υπουργών και υφυπουργών, με τη γνωστή μέθοδο του «ράβε ξήλωνε» και σε δουλειά να βρισκόμαστε. Συνεπώς απαιτείται με σαφή ρητή Συνταγματική διάταξη, να ορισθεί ότι ο αριθμός των υπουργών δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερος των δεκαπέντε και των υπουργών και υφυπουργών περισσότεροι των τριάντα. Και έτσι θα τεθεί τέρμα στις αυθαιρεσίες και στην αυταρχικότητα του εκάστοτε πρωθυπουργού.
Πιστεύω ότι μέσα από τις λίγες αυτές γραμμές προκύπτει από μόνο του, ότι χρειαζόμαστε ένα άλλο μοντέλο κράτους, ακομμάτιστο, περισσότερο ευέλικτο δομημένο με θεσμούς και μηχανισμούς, που δεν θα είναι έρμαιο και βορά στα χέρια του εκάστοτε κυβερνητικού κόμματος, τοποθετώντας σε διάφορους δημοσίους οργανισμούς κατά τη προτοπαράδοτη πλέον αντίληψη «καλύτερα δικός μας και ότι να ’ναι».
Κλείνω το κείμενό μου με το σχόλιο του δημοσιογράφου Γιώργου Παπαχρήστου στα «ΝΕΑ» της 11-6-2014. «Οφείλω να χαιρετίσω ως μεγάλη νίκη του λαϊκού κινήματος τη διατήρηση και στο νέο Κυβερνητικό σχήμα του θώκου του υπουργού Μακεδονίας Θράκης. Υπενθυμίζω ότι επί διετία τον θώκο αυτό κατείχε ο Θεόδωρος Καράογλου και έπειτα από ευδόκιμη θητεία στο «δεν κάνω τίποτε» τον διαδέχεται ο Γιώργος Ορφανός. Δεν γνωρίζω ποια είναι τα πλάνα του Ορφανού για το συγκεκριμένο υπουργείο, αλλά εάν μπορεί κανείς να μου δικαιολογήσει την ύπαρξη του, (του υπουργείου όχι του Ορφανού) θα του χρωστώ ευγνωμοσύνη.
Σημείωση: Το μεγαλύτερο Κυβερνητικό σχήμα σημειώθηκε σε έναν ανασχηματισμό του 1987 με αριθμό 52 άτομα, που έκανε ο τότε πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου.
