Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΤΗΝ περασμένη Πέμπτη, συζητούσα στην Αθήνα με οικονομικό παράγοντα, εκ των τακτικών συνομιλητών της Τρόικας: η τρόικα, μου είπε, είχε ζητήσει εξ αρχής να φύγουν οι μισοί περίπου δημόσιοι υπάλληλοι... Θεωρούσε ότι, αυτή η κίνηση από μόνη της θα αντιμετώπιζε άμεσα το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας και δεν θα χρειαζόταν να σερνόμαστε με μέτρα επί μέτρων, τρία χρόνια τώρα... Γνώριζε από την πρώτη στιγμή που «πάτησε το πόδι της» στην Ελλάδα, αυτό που οι ίδιοι οι πολιτικοί μας ομολογούσαν όλα τα προηγούμενα χρόνια: ότι το ελληνικό δημόσιο είναι υπερτροφικό κι ότι ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων ξεπερνάει κατά πολύ τις ανάγκες του ελληνικού κράτους... Αφού λοιπόν, σου λέει, οι πάντες στην Ελλάδα, συμφωνείτε ότι έχετε υπεράριθμους υπαλλήλους γιατί δεν ξεκινάτε μ’ αυτούς; Οι πάντες; Ναι! Τα μέλη της τρόικας, εξιστορεί ο συνομιλητής μου, τα περί υπερτροφικού δημοσίου τα άκουγαν μεν από τους Έλληνες πολιτικούς που (με τα ρουσφέτια τους άλλωστε), το κατέστησαν υπερτροφικό, τα συμπέραναν όμως και από τη ρητορική της αντιπολίτευσης που αναφέρονταν καθημερινά στο πελατειακό κράτος που διόριζε για να επιβιώνει... Απορούσαν λοιπόν και απορούν ακόμη, πώς είναι δυνατόν κάποιοι να ισχυρίζονται ότι δεν περισσεύει κανένας στο ελληνικό δημόσιο, όταν την ίδια στιγμή καταγγέλλουν ότι επί τριάντα χρόνια γίνονταν διορισμοί για τις ψήφους και όχι για την κάλυψη των υποτιθέμενων αναγκών!...
ΑΥΤΟ που αδυνατεί να καταλάβει η τρόικα, αδυνατεί να το καταλάβει κι οποιοσδήποτε σκέφτεται λογικά σ’ αυτό τον τόπο... Ποιο δηλαδή; Ότι, ενώ όλοι ξέρουμε ότι μέχρι πριν δύο χρόνια (ή μήπως και τώρα ακόμα;) πηγαίναμε στους βουλευτές και τους ζητούσαμε «μια θέση κάπου στο Δημόσιο» για μας ή το παιδί μας κι εκείνος μας «βόλευε» για να τον ψηφίσουμε, μόλις η τρόικα μας ζήτησε απολύσεις, ανακαλύψαμε ξαφνικά ότι το πελατειακό κράτος δεν «βόλευε» για ψηφοθηρικούς λόγους, αλλά απλώς κάλυπτε τα... κενά του Δημόσιου τομέα!... Κενά, όμως, που το ίδιο... ανακάλυπτε για να διορίζει και που εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμη προφανώς, αν κρίνουμε από το γεγονός ότι ο κ. Πολύδωρας έσπευσε να διορίσει την κόρη του λίγο πριν μετακινηθεί στο μπλοκ των αντιμνημονιακών δυνάμεων!...
ΑΦ’ ΟΤΟΥ ήρθε η τρόικα στην Ελλάδα- διάβαζα χθες σε μια εφημερίδα - ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων μειώθηκε κατά 161.000... Μειώθηκε, σημαίνει ότι (αν εξαιρέσει κανείς, μερικούς επίορκους και δυο- τρεις χιλιάδες ακόμη), οι 150.000 απ’ αυτούς βγήκαν οικιοθελώς ή «σπρώχτηκαν» στη σύνταξη!... Οικονομία ελάχιστη: απλώς, άλλαξαν κωδικό στον προϋπολογισμό και αντί να πληρώνονται από τον κωδικό των εν ενεργεία δημοσίων υπαλλήλων, πληρώνονται από τον κωδικό των συνταξιούχων του Δημοσίου... Και στο μεταξύ, ενώ δονείται το σύμπαν για τις 500 ή 1000 νέες απολύσεις, ατάραχα οι εφημερίδες μας ενημερώνουν την ίδια ώρα για προκηρύξεις θέσεων μονίμων στα νοσοκομεία, το Λιμενικό, την Εφορία κ.λπ. Επιπλέον, πριν λίγες ημέρες 1800 ευρώ επίδομα πήραν οι υπάλληλοι του Υπ. Εσωτερικών που ασχολήθηκαν με τις εκλογές και 900 οι δικαστικοί υπάλληλοι... Την ώρα ακριβώς, που οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα έχουν μήνες ή και χρόνια απλήρωτοι, γιατί η υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων (για να καλυφθούν οι τεράστιες δαπάνες του Δημοσίου) κι η αναδουλειά δημιουργούν εφιαλτικό τοπίο...
ΤΟ «ο θάνατος σου, η ζωή μου» στην κυριολεξία, καθώς η πραγματική οικονομία «ματώνει» για να συντηρήσει το κατά γενική ομολογία υπερτροφικό δημόσιο... Δεν κουνιέται φύλλο όμως!... Και δεν κουνιέται γιατί το πολιτικό μας σύστημα που θέλει να τα έχει καλά με όλους, αντί να πει τα πράγματα με το όνομά τους πετάει τη μπάλα στην εξέδρα: τη μια θυμάται ότι μας χρωστούν οι Γερμανοί (άρα φτάνουν τα λεφτά, ώστε να μην απολυθεί κανένας από το Δημόσιο), την άλλη ότι θα βρούμε πετρέλαιο και την τρίτη ότι δεν φταίει το υπερτροφικό Δημόσιο αλλά η διασπάθιση του δημοσίου χρήματος: το «φέρτε πίσω τα κλεμμένα» είναι η άμυνα απέναντι σε κάθε απόπειρα εξορθολογισμού της οικονομίας...
ΚΙ ΟΜΩΣ... Κυνικά αν το δει κανείς αυτό το τελευταίο, θα μας συνέφερε να κλέβουν οι πολιτικοί μας όλ’ αυτά τα χρόνια, παρά να διορίζουν... Διότι, κάθε διορισμός αφισοκολλητή στο Δημόσιο στοιχίζει από 20 έως 30.000 ετησίως κατά μέσο όρο... Περίπου 1.500.000 έως 2.000.000 ευρώ, δηλαδή, αν ο αφισοκολλητής «δουλέψει» (σε εισαγωγικά το «δουλέψει» κύριε διορθωτά...) μια τριακονταετία και ευτυχήσει να απολαύσει τη σύνταξή του για άλλα 20 χρόνια!... Αν ένας πολιτικός λοιπόν, διόρισε εκατό (σε περίπτωση που εξελέγη μια τετραετία τη δεκαετία του ενενήντα) ή χίλιους τέτοιους (σε περίπτωση που η καριέρα του ευδοκίμησε), μας στοιχίζει τόσο που θα μας συνέφερε να κλέψει καμιά εικοσαριά εκατομμύρια ευρώ!...Δεν μπαίνω στον πειρασμό να διαλέξω τον κλέφτη από τον ρουσφετολόγο... Και οι δυο το ίδιο βλαβεροί είναι για τον τόπο... Οικονομικά ωστόσο, βλέπω ότι μας συμφέρουν περισσότερο οι κλέφτες από τους... τίμιους που μόνο διορίζουν!... Αν παραβλέψουμε βέβαια το γεγονός, ότι στην Ελλάδα κάποιοι τα συνδυάζουν και τα δυο...
