Του Χρήστου Τσαντήλα
Τελικά όλα μια συνήθεια είναι... Και είναι λάθος όποιος είπε ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που ποτέ δεν συνηθίζονται. Κι έτσι λοιπόν, θέλαμε δεν θέλαμε, μάθαμε δυστυχώς να ζούμε (και) με την κρίση! Να επιβιώνουμε, καλύτερα... Όχι δηλαδή, που απειλούσαμε πως «θα γυρίζαμε τον κόσμο ανάποδα», «θα γινόταν χαλασμός», έτσι και πείραζε ποτέ κανείς την τσέπη και την ζωή μας...
ΤΩΡΑ βέβαια, πάει μας πέρασε ως φαίνεται, αυτό το... ηρωικό, αυτό το επαναστατικό, φούμαρα και τζάμπα ήταν και ο τσαμπουκάς που λέγαμε, όσοι λέγαμε τέλος πάντων, να πουλήσουμε, στο σύστημα των ντόπιων και ξένων τροϊκανών, μόλις θα φτάναμε μπροστά στην κάλπη... Τζίφος και η ψήφος! Σιγά τα μηνύματα που τους δώσαμε στην κάλπη. Εγώ το μόνο μήνυμα που είδα να εξέρχεται της κάλπης είναι ότι «επανάσταση» δεν γίνεται ούτε με άλλα δέκα μνημόνια! Αφού, λέω, όλοι νιώθουν κερδισμένοι, πάει χάθηκε η μάχη τίποτα δεν σώζεται σε τούτη τη χώρα...
ΤΩΡΑ, λογικά, θα αρχίσουν τα σχέδια των πολιτικών ανακατατάξεων. Εντατικά μαθήματα ιδεολογικής ανασύνταξης. Ερευνητικές διεργασίες και διαβουλεύσεις, μυστικές συναθροίσεις προκειμένου να σημανθούν οι διαχωριστικές γραμμές, ανάμεσα σε κεντροδεξιά και κεντροαριστερά. Ευτυχώς ακροδεξιά και ακροαριστερά βρίσκονται ανάμεσα σε τεράστιο κενό ακόμη, αλλά με όλα αυτά που γίνονται στην Ελλάδα, ποτέ μη λες ποτέ...
ΘΑ αρχίσουν λοιπόν οι συζητήσεις για θέματα ανούσια, που δεν απασχολούν τον λαό, όπως για τον Βασίλη Οικονόμου που έφυγε, ανεξαρτητοποιημένος από τη ΔΗΜΑΡ, λες και νοιάζει κανέναν αν ο Γρηγόρης Ψαριανός το σκέφτεται τι θα κάνει, (σιγά μη μαδήσουμε και μαργαρίτες...) ή αν ο Βενιζέλος είδε την 5η φάλαγγα μέσα στο ΠΑΣΟΚ και δεν είδε το ποσοστό της «Χρυσής Αυγής» που είναι πάνω από αυτό του κόμματός του, και θα πέσουν κι άλλα ονόματα στην πολιτική σκακιέρα, θα απασχολήσει λίγο ο ανασχηματισμός και καθόλου τα βασικά προβλήματα των πολιτών οι οποίοι δεν βλέπουν στον ορίζοντα την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αλλά αντίθετα αυτά που βλέπουν να έρχονται είναι μια νέα σαρωτική αλλαγή στο ασφαλιστικό, νέες μειώσεις μισθών, συνέχιση των χαρατσιών και νέες φορολογικές επιβαρύνσεις. Δεν φαίνεται δε στον ορίζοντα μείωση της ανεργίας που είναι η χειρότερη επιδημία, που θα διώξει σιγά σιγά τη νεολαία από τη χώρα...
ΤΑ μνημόνια τελειώνουν το 2016 και μέχρι τότε προβλέπουν νέα μέτρα για να καλυφθούν τα χρηματοδοτικά κενά. Η εργατική νομοθεσία δεν εφαρμόζεται. Οι ομαδικές απολύσεις έγιναν κανόνας. Έκλεισαν πολλές επιχειρήσεις και κλείνουν κάθε μέρα. Και χάνονται χιλιάδες θέσεις εργασίας. Και μόλις χθες αποφάσισαν και την ταπείνωση των νέων. Οι πτυχιούχοι, επιστήμονες, που τώρα αναγκάζονται να στριμώχνονται στα πεντάμηνα της μοντέρνας απλήρωτης απασχόλησης, θα μπορούν να χρησιμοποιούνται λέει και για να μαζεύουν στους δήμους τα σκουπίδια! Οι εργαζόμενοι που απέμειναν στη χώρα, θα έχουν να επιλέξουν πλέον σχήματα κυβερνητικά (έτοιμα ή υπό διαμόρφωση), τα οποία θα μετριάζουν τους όρους της σφαγής τους! Μάλλον συνηθίσαμε να ζούμε έτσι. Ίσως με το κουράγιο που κάθε φορά δίνει η επόμενη εκλογική αναμέτρηση...
