Του Χρήστου Τσαντήλα
‘Η ΕΙΣΑΙ αρχηγός, που λέμε... ή δεν είσαι! Και αφού πρώτα συγχαρώ τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά στον οποίο ο υπουργός του, του πολιτισμού, ο Πάνος Παναγιωτόπουλος, «χρέωσε» την έξυπνη, ευεργετική και σωτήρια (εισπρακτικώς) απόφαση να λειτουργούν από φέτος, επτά μέρες την εβδομάδα τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους της χώρας, να ρωτήσω ποιος και ποιοι ευθύνονται που μια τόσο εθνική υπόθεση που θα έφερνε κύρος, κόσμο, δόξα και χρήμα, πολύ χρήμα, στο κράτος, δεν είχε ληφθεί πολλές δεκαετίες πριν. Ούτε από τον ίδιο τον (σημερινό) πρωθυπουργό όταν εκείνος βρισκόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο τιμόνι του πολιτισμού!
ΜΕ το μυαλό (και τον θυμό) του αγρίως φορολογούμενου απλού πολίτη, αναρωτιέμαι σε ποιον ή σε ποιους να αποδώσω την ευθύνη της απώλειας πολλών δισεκατομμυρίων εισπράξεων, όλα αυτά τα χρόνια που ο πολιτισμός μας βρισκόταν πίσω από αμπαρωμένες πόρτες, κατεβασμένες μπάρες, εγκλωβισμένος σε απεργίες εργαζομένων και καταλήψεις, αλλά και στη (δημοσιοϋπαλληλική) αργία της Κυριακής και βεβαίως στην ομηρία του εργασιακού πενθημέρου!
ΔΕΝ θα αναφέρω τα παγκόσμιας εμβέλειας μνημεία μας, Ακρόπολη, Επίδαυρο, Αρχαία Αγορά, Αρχαία Ολυμπία, Δίον, Δελφούς, Κνωσό και τόσα άλλα σημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, για τα οποία έρχονται από τα πέρατα του κόσμου οι ξένοι να θαυμάσουν αλλά τις περισσότερες φορές τα εύρισκαν κλειστά, αλλά θα αναφέρω κάτι που έζησα μόλις την προπερασμένη Κυριακή, επισκεπτόμενος για πρώτη φορά (Έλληνας με ενοχές κι εγώ...) το μαρτυρικό Δίστομο! Πήγα στον λόφο που στήθηκε το μνημείο όπου φυλάσσονται τα οστά των εκατοντάδων εκτελεσθέντων κατοίκων από τους Ναζί κατακτητές και ήταν... κλειστό! Την ίδια ώρα ένα γκρουπ ξένων θα πήγαιναν, να δουν μόνο, ό,τι θα μπορούσαν να δουν από την τζαμαρία της κλειδωμένης πίσω πόρτας του Μουσείου!
ΚΛΕΙΔΩΜΕΝΗ ιστορία, κρυμμένες μνήμες σε έναν τόπο όπου και μόνο η σκέψη της μεγάλης σφαγής ανατριχιάζει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Και αυτοί που βρήκαν κλειστό το μνημείο, ήταν τουρίστες που μάλλον δεν πρόκειται να ξανάρθουν ποτέ στο Δίστομο...Ύστερα θυμήθηκα ένα ταξίδι πριν κάποια χρόνια στην πρωτεύουσα της Πολωνίας. Στη Βαρσοβία, στο μνημείο του γνωστού (από τις Ναζιστικές θηριωδίες), γκέτου των Εβραίων. Νύχτα πήγα και ήταν ανοιχτό!
ΟΣΟ και να ψάξει κανείς να βρει μια λογική απάντηση δεν θα τα καταφέρει. Γιατί απλούστατα, πρόκειται για πέπλο νοοτροπίας που καλύπτει την ανικανότητα... Όσο δεν υπάρχει εξήγηση, πώς γίνεται τα τόσο κατηρτισμένα οικονομικά επιτελεία της χώρας, τόσο εύκολα να βάζουν ας πούμε, φόρο σε κάποιον που έχει μηδενικό εισόδημα, ή να περνούν από επανέλεγχο τον ανάπηρο που έχει κομμένα πόδια, μη και τυχόν του έχουν... φυτρώσει (!) άλλο τόσο δύσκολα θα βρεθεί το φάρμακο κατά της... βλακείας! και απ’ αυτό στον τόπο μας χρειαζόμαστε μεγάλες ποσότητες...
