Του Φίλιππου Ζάχαρη (filippos.zaharis@yahoo.gr)
Και όμως είναι αλήθεια, σύμφωνα με τα λεγόμενα του Υπουργείου Οικονομικών, ότι η χώρα τάχα ακολουθεί το δρόμο εκείνων των μεταρρυθμίσεων που είναι προς όφελος του ελληνικού λαού, δηλαδή που αυξάνουν το εθνικό προϊόν, ανοίγουν νέες θέσεις εργασίας και μειώνουν τις τιμές καταναλωτή, διευκολύνοντας έτσι και την πρόσβασή της στις διεθνείς χρηματαγορές, χωρίς ανάγκη νέων μνημονίων και μέτρων λιτότητας. Το λένε και το πιστεύουν. Για ποιον γίνονται όμως αυτές οι δηλώσεις λίγο μετά τις ευρωεκλογές; Ποιον αγγίζουν παρόμοιες ανακοινώσεις όταν τα δάνεια μένουν ανεξόφλητα λόγω αδυναμίας ανταπόκρισης του κόσμου και ανύπαρκτης ρευστότητας; Η κυβέρνηση, απαντώντας στις ευθείες επιθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, μετέρχεται κάθε μέσον προκειμένου να πείσει τους πολίτες πως οι προσπάθειες της είναι ειλικρινείς και σε κάθε περίπτωση προς την σωστή κατεύθυνση. Ανακοινώνοντας επανειλημμένως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει παντού φαντάσματα και αντικοινωνικά μέτρα, προσπαθεί να μετακυλήσει το βάρος της αντιπαράθεσης μόνο με αυτό το κόμμα, θεωρώντας ότι οι υπόλοιποι πολίτες είναι ευχαριστημένοι ή απλά δεν καταλαβαίνουν. Και δεν έχουν περάσει, λέω, παρά μια εβδομάδα μετά την εκλογική διαδικασία, λίγες ημέρες αφότου η κυβέρνηση δεν έγινε αποδεκτή στην κάλπη από την πλειοψηφία των πολιτών. Κυβερνητικοί κύκλοι εκλαμβάνουν αφελώς το μήνυμα των εκλογών ως απλά μια υπενθύμιση για μέτρα προς την θετική κατεύθυνση και όχι ως προειδοποίηση πως στις εθνικές εκλογές που πλησιάζουν, αναμένεται ακόμη πιο ηχηρή απάντηση προς την κατεύθυνση της πολιτικής ανατροπής. Θεωρούν, με λίγα λόγια, πως υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος για να αποκαταστήσουν την ζημιά, με φοροελαφρύνσεις και μέτρα ανακούφισης. Δεν το έχουν όμως υπολογίσει σωστά. Αφενός οι διεργασίες για την κεντροαριστερά ξεκίνησαν, και αφετέρου το αντικυβερνητικό μπλοκ δεν στηρίζεται πια μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ. Η δε Ελιά, με το απρόσμενο ποσοστό επιβίωσης, θα αξιώσει πιο ενεργό ρόλο στις εξελίξεις. Σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν έλαβε το ποσοστό που περίμενε, αφού πολλά στελέχη του έκαναν λόγο ακόμη και για 30% , αναμένεται να δυσκολευτεί στην δημιουργία συμμαχιών, επειδή δεν θα βρει εύκολα μελλοντικό κυβερνητικό εταίρο πέραν του Ποταμιού ή της εβρισκόμενης σε κρίση ΔΗΜΑΡ. Οι ΑΝ.ΕΛ μάλλον βρίσκονται και αυτοί σε δύσκολη θέση, αναζητώντας την σωτήρια πολιτική που θα τους επαναφέρει στο 10%. Το πολιτικό σκηνικό λοιπόν είναι ομιχλώδες και πιθανές εθνικές εκλογές δεν θα διαφώτιζαν περαιτέρω την κατάσταση. Και όμως, από την κυβέρνηση υποστηρίζουν ότι με τον γνωστό τρόπο της παροχολογίας θα καλύψουν την διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ και με την βοήθεια της Ελιάς θα διατηρήσουν το εν λόγω status. Είναι όμως έτσι; Μπορεί ένας ανασχηματισμός ή οι νέες απειλές Σόιμπλε για συμμόρφωση με τις εντολές της τρόικα και πιθανή έξοδο από το ευρώ να καταλαγιάσουν τις αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας; Πολλά είναι τα δημοσιεύματα για το μετεκλογικό τοπίο στην Ελλάδα και την πρώτη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Πολλές και οι δηλώσεις για την παραμονή της χώρας στο ευρώ, δηλώσεις που έρχονται αμέσως μετά τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού για ευνοϊκά μέτρα. Λέει κάτι αυτό; Επικοινωνιακά τρικ τα μέτρα και οι δηλώσεις Σόιμπλε; Οι κακές γλώσσες περί πονηρών σχεδίων ομιλούν. Αλλά ας τα αφήσουμε καλύτερα κατά μέρος, για να μην μπούμε στην διαδικασία της συνομωσιολογίας. Το παρασκήνιο κρύβει πολλά και μάλιστα φουντώνει όταν κατά τα φαινόμενα ούτε την παντεσπάνι δεν θα ρίξουν στο λαό μετά τις τεχνητές υποσχέσεις. Η αιτιολογία για αυτό; «Εμείς θέλουμε, άλλοι φωνάζουν!» Αν κρίνω δε από την προαναφερθείσα ανακοίνωση του Υπουργείου Οικονομικών για την κατάσταση της χώρας, όλα είναι πιθανά για την συνέχεια. Με αυτά και με αυτά, εισερχόμαστε σε μια νέα περίοδο με συνεχείς αντιπαραθέσεις και πυρετώδεις προετοιμασίες, με δηλώσεις εκατέρωθεν αλλά και με παρεμβάσεις-φρένο από το εξωτερικό απέναντι στην όποια αξίωση για μέτρα ανακούφισης. Και διερωτάται κανείς; Πως θα πορευτεί εφεξής η χώρα; Με ποιο τρόπο θα ανακουφιστούν τα φτωχά κοινωνικά στρώματα, που αδυνατούν ανταπεξέλθουν στα νέα δεδομένα, παρά τις κυβερνητικές δηλώσεις περί αντιστρεψιμότητας του οικονομικού κλίματος και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας; Η Κυβέρνηση θα προσπαθήσει να δημιουργήσει ένα ανάχωμα εισροής ψηφοφόρων στον ΣΥΡΙΖΑ, συσπειρώνοντας τον χώρο της Κεντροδεξιάς, με μπαλαντέρ τους οπαδούς της Χρυσής Αυγής. Η Ελιά, όπως είπα, θα επιδιώξει να πρωταγωνιστήσει στην δημιουργία κεντροαριστερού συνασπισμού, διαφυλάττοντας ως κόρη οφθαλμού το ομολογουμένως απρόβλεπτο ποσοστό που έλαβε στις ευρωεκλογές. Και ο ΣΥΡΙΖΑ θα εξακολουθήσει να αναζητά τον βασικό εταίρο της μελλοντικής κυβέρνησης, μην φρενάροντας όμως την μονοκομματική του κυβερνητική επιδίωξη. Με λίγα λόγια, διανύουμε ένα από τα πιο περίεργα χρονικά σημεία της Μεταπολίτευσης, με νέους συσχετισμούς και δεδομένα. Απομένει να δούμε ποιος θα τραβήξει τον κρυμμένο άσσο από τα μανίκι.
