«Και εγένετο εν του εκλογείν αυτόν αυτούς διέστη
απ’ αυτόν και ανεφέρετο εις τον ουρανόν»
(Λουκά κδ’ 48-53, Πράξεων α’ 1-12)
Από τον Γεώργιο Ν. Ξενόφο
Ο Αναστάς Κύριος έχει συναντήσει τους Μαθητές Του απέναντι από την Ιερουσαλήμ, εκεί ψηλά στο γνωστό όρος των ελαιών. Έχουν περάσει σαράντα ημέρες από την Ανάστασή Του. Στο διάστημα αυτό Τον έχουν ιδεί πολλές φορές. Όμως, κάθε εμφάνισή Του τους προσθέτει και νέα χαρά. Αλλά και τους κάνει να αισθάνονται βαθύτερο το σεβασμό προς τον θείο Διδάσκαλο. Διότι είναι ο Νικητής του Άδη, ο θριαμβευτής του θανάτου. Αντιλαμβάνονται ότι τίποτε το γήινο, τίποτε το μικροπρεπές δεν πρέπει να απασχολεί τη σκέψη τους. Το νου και την καρδιά και όλη την ψυχή τους να φλογίζει ο πόθος να πιστέψουν στον Χριστό όλοι οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ και της Ιουδαίας και της Σαμαρείας, αλλά και όλοι οι άνθρωποι, όπου γης. Ιδιαίτερα συγκινούνται οι Μαθητές, διότι είναι αυτοί οι πρώτοι στους οποίους αναθέτει την τιμητική αποστολή να δώσουν την πρώτη μαρτυρία. Να κάνουν γνωστό στον κόσμο τον πανάγιο βίο Του, τα θαύματά Του και τη θεία διδασκαλία Του. Ο Αναστημένος Διδάσκαλος με φωνή, που πάλλει από τη θεία παντοδυναμία Του, θα τους πει: «και ιδού εγώ αποστέλλω την επαγγελία του πατρός μου εφ’ υμάς». Σας υπόσχομαι ότι θα σας βοηθήσω εγώ αποτελεσματικά. Μην απομακρυνθείτε λοιπόν από την Ιερουσαλήμ «έως ου ενδύσησθε δύναμη εξ ύψους». Έπειτα ο Χριστός σήκωσε με απέραντη στοργή κι αγάπη τα πανάγια χέρια Του, τα τρυπημένα από τα καρφιά του σταυρού και τους ευλόγησε... Οι Μαθητές Τον κοιτάζουν έκθαμβοι! Έχει παύσει πλέον ο Κύριος να πατά στη γη, πράγμα εκπληκτικό! Πορεύεται κατ’ ευθείαν προς τον ουρανό! Τώρα πλέον Τον χάνουν... Νεφέλη φωτεινή Τον περιβάλλει και τους εμποδίζει να τον βλέπουν! Κι όμως οι Μαθητές παραμένουν εκεί ατενίζοντας, έως ότου ξαφνικά δύο Άγγελοι με στολή λευκή, λαμπερή, τους αποσπούν από τη θέα τ’ ουρανού: «Ανδρες Γαλιλαίοι, τι εστήκατε εμβλέποντες στον ουρανό;». Όταν οι άγγελοι έγιναν άφαντοι, οι Απόστολοι επέστρεψαν στην Ιεραουσαλήμ. Την απορία μας τη λύνει ο Ευαγγελιστής Λουκάς: «Υπέστρεψαν εις Ιερουσαλήμ μετά χαράς μεγάλης»! Όμως η παρουσία των αγγέλων τους βοήθησε να καταλάβουν, κατά κάποιο τρόπο, πόσο μεγαλειώδης υποδοχή έγινε στον Ιησού από τα αγγελικά τάγματα στον Ουρανό! Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το κέντρο της ψυχής των Αποστόλων το κατείχε ο Κύριος. Η ένδοξος Ανάστασή Του και η θριαμβευτική Ανάληψή Του, όχι μόνο θεράπευσε το βαθύ πόνο, που είχαν αισθανθεί για τον άδικο θάνατό Του, αλλ’ έγιναν για τους Αποστόλους και για όλους τους πιστούς Χριστιανούς πηγή έμπνευσης. Ανεξάντλητος πηγή δύναμης. Χάρηκαν ακόμη, διότι θα τους έστελνε το Άγιο Πνεύμα όπως το είχε υποσχεθεί. Χάρηκαν και για τη θεία ευλογία Του, που είχαν λάβει κατά την ώρα της Ανάληψής του. Την είχαν αισθανθεί βαθιά μέσα τους και να τους βεβαιώνει, ότι θα είναι παντοτινά ο αόρατος Συμπαραστάτης και ο Παντοδύναμος βοηθός τους. Χάρηκαν ακόμη οι Απόστολοι, διότι ο Κύριος το βράδυ της Μ. Πέμπτης, μετά το Μυστικό Δείπνο, είχε ζητήσει την Αρχιερατική Του προσευχή από τον Πατέρα Του, να απολαμβάνουν κι αυτοί, αλλά κι όλοι οι πιστοί οπαδοί Του, τη δόξα Του. Να συμμετέχουν όλοι στη χαρά και τη μακαριότητά Του στη Βασιλεία των Ουρανών. Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι εκείνη η δόξα είναι η μόνη αληθινή δόξα!
