* Του Κων/νου Ι. Παπακωνσταντίνου
Τα τελευταία χρόνια έγιναν τόσες ανατροπές στη ζωή μας, που ποτέ δε γνωρίζαμε, αλλά και ήταν αδύνατο να τις φανταστούμε. Ξανοιχτήκαμε σ` ένα τρικυμιώδες πέλαγος, με τόσες απρόβλεπτες επιπτώσεις, ώστε να χάσουμε τη ρότα μας. Δεν ξέρουμε πού πάμε. Οδεύουμε δίχως πυξίδα. Ζούμε έναν εφιαλτικό πνιγμό και μια ανημποριά καθώς βλέπουμε τους αίτιους, που κατέστρεψαν τη ζωή μας, όχι μόνο να μένουν ατιμώρητοι για τα ασύγνωστα σφάλματά τους, αλλά και να βρίσκονται πάλι στο προσκήνιο, για τη δήθεν σωτηρία μας. Οι νοσογόνοι και διαφθορείς, οι καταχραστές και οι «σεσηπώτες τη ψυχή» βρίσκονται στο απυρόβλητο. Μας οδήγησαν σε μια ελαχιστοποίηση των μέσων διαβίωσής μας, που σκοτώνει κάθε μας ελπίδα. Να μην πούμε για την ανεργία, που συντρίβει τον ψυχισμό των μεγάλων, αλλά και συνάμα που απλώνει πέπλο απόγνωσης, που αναιρεί όνειρα κι ελπίδες των παιδιών μας.
Η αισχροκέρδεια και ο μαυραγοριτισμός ακτύπητοι. Ένα σύστημα ελλιπές και νοσηρό, που νεκρώνει την παραγωγή, ενώ αφήνει τους μεσάζοντες ν` αλωνίζουν θρασείς και ανάλγητοι. Ένα κράτος παραλυτικό, με βαριά νοσούσες δημόσιες υπηρεσίες να εξακολουθεί ακόμα να απομυζά τους έντιμους και συνεπείς πολίτες, ενώ αφήνει στο απυρόβλητο τους φοροφυγάδες, τους μιζαδόρους, εκείνους που με τα σύνεργα της εξουσίας από πένητες ξαφνικά ξημέρωσαν ζάπλουτοι και προβεβλημένοι. Ένα κράτος, που δεν μπορεί να διαφυλάξει τη ζωή των πολιτών του από την καθημερινή μάστιγα του αχαλίνωτου εγκλήματος. Έντιμοι και ανήμποροι πολίτες γίνονται κάθε τόσο θύματα βίας και ληστειών. Σε σπίτια και σε δρόμους. Δεν έχουν τη δυνατότητα να κυκλοφορούν ούτε στη γειτονιά τους.
Η Παιδεία!; Ω!! Η Παιδεία. Όλοι κόπτονται γι` αυτή και όλοι την υπονομεύουν. Το κράτος κάνει μεταρρυθμίσεις, αλλά είναι ανίκανο να τις εφαρμόσει. Προσκρούει στα οργανωμένα συμφέροντα, στον ετσιθελισμό, στην σατραπεία και την ασυδοσία του εξαχρειωμένου συνδικαλισμού ή σε μια μερίδα εκπαιδευτικών, που αδυνατούν ν` αποδεχθούν την ιδέα του καθήκοντος. Το χρέος προς το παιδί. Το ήθος και την υψηλή αποστολή, που τους ανατέθηκε για την Ελληνο-Χριστιανική αγωγή των παιδιών μας.
Να πάμε στο χώρο της υγείας. Εκεί ο χειμαζόμενος λαός μας, τρομάζει. Τρομοκρατείται από την φαρμακευτική και νοσοκομειακή ανεπάρκεια. Από το ανύπαρκτο κράτος πρόνοιας. Συναφής είναι η κατασπατάληση και καταλήστευση των ασφαλιστικών μας ταμείων. Και πάνω απ` όλα τα κόμματα Αριστερά, Κεντρώα, Δεξιά, ονόματα άδεια. Κενά από προγράμματα. Ανίκανοι δρομοδείκτες. Ελλιπή σε δημιουργία ποιότητας ζωής, σε οράματα και ελπίδες. Το καράβι βολοδέρνει σε πέλαγα και δεν θα σωθεί αν δεν ξυπνήσει και δεν ενεργοποιηθεί ο κοινός πολίτης. Όχι βέβαια με επαναστάσεις και κουραφέξαλα, που επαγγέλλονται σκοταδιστές και μηδενιστές. Όσοι κυνηγούν την εξουσία, που οδηγεί στο χάος. ΌΧΙ!! Μόνο με την αυτογνωσία και την αυτοκάθαρση του καθενός μας. Ναι τα χρόνια είναι δύσκολα. Και απαιτούν συστράτευση όλων μας, για να βρούμε την πυξίδα που θα χαράξει τη σωτήρια ρότα μας.
«Ένδον σκάπτε». Ας ψάξουμε μέσα μας. Ίσως βρούμε παθογένειες, πρακτικές ανομίας συνήθως καταδικασμένες από την αφροσύνη, την ηθική και την συλλογική μνήμη και προσπάθεια. Όλοι μας έχουμε τα κρίματά μας. Έστω και κάτι λίγο που μας βαραίνει να το πατάξουμε, για το καλό όλων. Την πονηριά, τον δόλο, τις μικροαπάτες, σε βάρος του Δημοσίου (μέλη του είμαστε όλοι μας). Να ξεχάσουμε την απληστία, την ιδιοτέλεια, τη σπατάλη. Να ενταχθούμε σε μια προσπάθεια συλλογικής δράσης. Κατακερματισμένοι θα αποτύχουμε. Πρέπει να πιστέψουμε πως η σωτηρία μας δεν θα έλθει από τους δανειστές μας, ούτε από τα Ελληνικά κόμματα με τη δεδομένη τους ανικανότητα και ευτέλειά τους.
Θα αργήσουμε να δούμε το επιθυμητό φως στο τούνελ.
Εκτός κι αν αλλάξουμε νοοτροπία και βάλουμε όλοι μας πλάτη ανατροπής της κρίσης, με έξυπνες και δημιουργικές προσπάθειες, όπως πάντα πετύχαινε ο Ελληνισμός, κάθε φορά που περνούσε δύσκολες ώρες.
