Του Χρήστου Τσαντήλα
ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ, αν πλέον υπάρχει στην επικράτεια, έστω και ένας Έλληνας (έχων ... σώας τας φρένας, φυσιολογικός και... ψηφοφόρος), που να νοιώθει την παραμικρή εμπιστοσύνη στο κόμμα που ψηφίζει και που (ενδεχομένως) θα ξαναψηφίσει στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Αλλά όχι μόνο (να μην έχει εμπιστοσύνη) στο κόμμα. Μα και στα πρόσωπα. Που αφιλοκερδώς υπηρέτησαν (και υπηρετήθηκαν) από τους κομματικούς μηχανισμούς, τόσο σε κεντρικό όσο και σε περιφερειακό επίπεδο...
«Μ' ΟΠΟΙΟΝ δάσκαλο καθήσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις» λέει ο σοφός λαός και το θυμήθηκα ακούγοντας τον γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Ν. Ανδρουλάκη (κάτι σαν τον Λαλιώτη δηλαδή) στην τηλεόραση, να λέει ότι το κόμμα του «δεν μπορεί να μείνει σε μια κυβέρνηση με ...Μπαλτάκους»! Για να δηλώσει (ο και υποψήφιος για την Ευρωβουλή νεαρός) πως «με ένα κομμάτι της ΝΔ έχουμε τεράστια ιδεολογική διαφορά!». Το ΠΑΣΟΚ εννοεί... Αλλά δεν βρέθηκε ένας να του πει, στο δικό του κόμμα, πόσοι Μπαλτάκοι βρέθηκαν όλα αυτά τα χρόνια και βρίσκονται ακόμα, αλλά και το κυριότερο, να του εξηγήσει του νεαρού πολιτικού, ποια είναι αυτά τα πολιτικά κόμματα που δημιούργησαν τους ...Μπαλτάκους, με αποτέλεσμα να φτάσουμε σήμερα στο σημείο, μια οργάνωση που τη χαρακτηρίζουν οι διωκτικές αρχές εγκληματική, να ξεσκεπάζει μια (επίσης εγκληματική) πολιτική, η οποία χαρασσόταν από τύπους που τρύπωναν στα ιδιαίτερα γραφεία του ελληνικού Κοινοβουλίου και «αλώνιζαν» κυριολεκτικά έχοντας υπό την (έξυπνη) επιτήρηση, πρωθυπουργούς, αλλά και περισσότερο και πιο εύκολα βεβαίως, υπουργούς...
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ πολιτικοτηλεοπτικό σίριαλ με τον «καλωδιωμένο» βουλευτή Κασιδιάρη και τον αχάριστο (αν και ευεργετηθέντα από τον ίδιο τον πρωθυπουργό) γραμματέα του Υπουργικού Συμβουλίου, ένα σίριαλ που γυρίστηκε μέσα στη Βουλή, δεν είναι παρά μια μικρή λεπτομέρεια, για τα όσα όλα αυτά τα χρόνια, ταλαιπωρούν λαό και Δημοκρατία, τα οποία μάλιστα διαδραματίζονται μέσα στον ίδιο το ναό της...
ΚΑΙ ενώ οι πολιτικοί προσπαθούν να λύσουν τις διαφορές τους είτε αφορούν πρόσωπα, είτε κόμματα, είτε πολιτικές πρακτικές, και αναλίσκονται σε ένα ατελείωτο «μπλα-μπλα», πότε στη Βουλή, πότε (το σύνηθες) στα τηλεπαράθυρα, ο κόσμος, κατά το κοινώς λεγόμενο... «τους έχει πάρει χαμπάρι»! Και προφανώς καταλαβαίνει περισσότερα χωρίς να χρειάζεται να μπαίνει και στα ενδότερα του Κοινοβουλίου. Αφού αυτά βγαίνουν (και με εικόνα πλέον) έξω! Ένα Κοινοβούλιο που δυστυχώς βγάζει τα εσωτερικά του με την ίδια ευκολία που μπορεί να μπει κάποιος μέσα στη Βουλή, να δείρει βουλευτές και να φύγει σαν κύριος από την μπροστινή πόρτα. Και να τον διευκολύνει μάλιστα και η φρουρά!
