Του Γιώργου Δάρτζαλη, δικηγόρου
Έχετε παρατηρήσει, φαντάζομαι, φίλοι αναγνώστες, ότι εδώ και κάμποσα χρόνια, στον ωραίο Τόπο μας, τίποτα δεν γίνεται αμέσως! Όλα, τα πάντα, «υλοποιούνται» ά-με-σα!.. Οι λύσεις στα καθημερινά προβλήματα δίνονται άμεσα, η Κυβέρνηση φροντίζει άμεσα, άμεσα απαντάει και αντιδρά κι η αντιπολίτευση, άμεσα άκουσα και αυτόΝ ακόμη τον ΠρόεδροΝ της Κυπριακής Δημοκρατίας ΝίκοΝ ΑναστασιάδηΝ να εξαγγέλλει με Διάγγελμα ότι θ’ αντιμετωπίσει την οικονομικήΝ κρίσιΝ εις τηΝ ΚύπροΝ!
Αν μέχρι τώρα, φίλε αναγνώστη, δεν το πρόσεξες, παρακαλώ συνερίσου το κι από δω και πέρα παρατήρησε σ’ όποια εφημερίδα διαβάζεις ή στην εκπομπή που ακούς και βλέπεις στο ραδιόφωνο ή την τηλεόραση πόσες φορές γράφεται κι ακούγεται το άμεσα αυτό απ’ το στόμα και πρωθυπουργών ακόμα, υπουργών, άλλων επίσημων δημόσιων παραγόντων, δυστυχώς και εκπαιδευτικών ακόμα (!), δημοσιογράφων και «δημοσιογράφων» πρωινών «Αυτιάδων και Παπαδάκηδων» με τα παράνομα «λαχεία» τους στα οποία χρησιμοποιούν σαν «αβανταδόρους» τους - καλεσμένους στο «πάνελ» - βουλευτές, οι οποίοι ανέχονται αυτόν τον εξευτελισμό χωρίς ντροπή κι αντίδραση έναντι της άγιας δημοσιότητας στην TV κι η Ένωση Συντακτών, η ανύπαρκτη, ανέχεται να ’χει στους κόλπους της τέτοιους «δημοσιογράφους» της λοταρίας και του τζόγου για την «κονόμα»...
Αντιλαμβάνεσθε ότι είναι ένα σοβαρό σύμπτωμα αλλοίωσης της θαυμάσιας Ελληνικής Γλώσσας; Κι είναι να εκφράζει απορία κανείς και να νιώθει ντροπή για την αμορφωσιά και την αγραμματοσύνη όλων αυτών των σοβαρών, υποτίθεται, δημόσιων προσώπων που χειρίζονται την ελληνική γλώσσα με τόση προχειρότητα κι ανευθυνότητα και καταντούν γελοίοι. Άκουσαν ποτέ καμιά Ελληνίδα μάνα να λέει στο μικρό Κωστάκη της:
- Κωστάκη, έλα εδώ ΑΜΕΣΑ!.. Πλύνε ΑΜΕΣΑ τα χεράκια σου και πιες ΑΜΕΣΑ το γάλα σου! Ή ξέρουν Ελληνα καφετζή που όταν του παραγγέλλουν έναν ελληνικό - πια και όχι «τούρκικο» που τον λέγαμε, κι αυτό μας το ’μαθε, μας «το πέρασε» με τη θαυμάσια διαφήμισή του ο σπουδαίος σ’ όλα του, Νίκος Δήμου (1)! «Εμείς τον λέμε Ελληνικό»! (τον καφέ)!.., ν’ απαντάει: Α-με-σα!.. Αμέσως! λέει ο καφετζής, αμέσως κι η μαμά αξιώνει απ’ τον κανακάρη της να πράξει ό,τι τον προστάζει...
Πώς διάολο «τρύπωσε» αυτό το άσχετο «άμεσα» στον γραφειοκρατικό λόγο, γραπτό και προφορικό, στις εφημερίδες, στην τηλεόραση; Πώς έγινε και, μια ωραία και δυνατή λέξη, το επίρρημα το χρονικό, το αμέσως που σημαίνει αστραπιαία κίνηση κι εγρήγορση, το ταχύτερο δυνατόν, τώρα, σήμερα, κατεπειγόντως, χωρίς καμιά χρονοτριβή, χωρίς αναβολές και προθεσμίες και καθυστέρηση, εδώ και τώρα! Hunc et nune, αμελλητί (άνευ μέλλοντος) εξοβελίστηκε απ’ τον «επίσημο» λόγο; ένας λογικός άνθρωπος, στοιχειωδώς εγγράμματος, δεν μπορεί να καταλάβει ούτε να το εξηγήσει: Πρώτα - πρώτα το άμεσα δεν μπορεί να σημαίνει αμέσως διότι δεν είναι χρονικό επίρρημα, αλλά τροπικό, μας δείχνει δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο γίνεται μια ενέργεια. «Στη σωστή χρήση της γλώσσας το «άμεσα» είναι το αντίθετο του έμμεσα. Στη διεστραμμένη χρήση (είναι) η διαφθορά του «αμέσως» (3). Αγοράζω τις πατάτες ΑΜΕΣΑ απ’ τους παραγωγούς κι αποφεύγω τους ΜΕΣΑΖΟΝΤΕΣ έχοντας όφελος.
ΑΜΕΣΑ, λοιπόν, στα Ελληνικά σημαίνει: χωρίς ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΥΣ, απευθείας, ΧΩΡΙΣ ΜΕΣΟΝ... (χωρίς μέσον; Εδώ που τα λέμε, τότε, το επίρρημα Αμεσα, ως τροπικό που δείχνει τον τρόπο που γίνεται μια ενέργεια, πρέπει να σβηστεί απ’ όλα τα ελληνικά λεξικά... Στην Ελλάδα και χωρίς «μέσον;» Πού πας, έρμεεε!..
Κατάντησε, έτσι, το φτιαχτό αυτό κι αηδιαστικό κατασκεύασμα αγράμματων γραφειοκρατών, το άμεσα, κάθε άλλο παρά αμέσως να σημαίνει! Κι ακουστικώς ακόμα θυμίζει το «άσε μας καημένε», «Καλά, ντάξει», αλλά όταν ακούς πια από κάποιον φορέα εξουσίας ή μία Υπηρεσία ή διαβάσεις όπως εγώ τώρα στη σελ. 4, άνω δεξιά έναν τίτλο είδησης που λέει: «ΑΜΕΣΑ Η ΑΔΕΙΑ στον ΤΟΕΒ για υδροληψία μόλις φέρει τα δικαιολογητικά», εσύ να καταλαβαίνεις το εξής: «Ντάξει, είπαμε άμεσα αλλά, ρε αδελφέ, ε να μην περάσουν κι 8 μέρες, 8 βδομάδες, 8 μήνες, 7 χρόνια;».
Ως γνωστόν, ο χρόνος στην Πολιτική έχει τεράστια σημασία. Ο πολιτικός, ο γραφειοκράτης υπόσχεται, ο πολίτης εμπιστεύεται κι έμαθε να ...περιμένει... Ο πολιτικός από το γνωστό παλιό «Θα», «Θα», επειδή αυτό γελοιοποιήθηκε, πέρασε στο ΑΜΕΣΑ, γιατί τρέμει και φοβάται το ΑΜΕΣΩΣ, γιατί ουδέποτε ήταν έτοιμος ν’ αντιμετωπίσει προβλήματα ούτε προετοιμασίες για θετική συμβολή στη λύση τους. Βγήκε βουλευτής κυνηγώντας μια ζωή «σταυρούς» και κάνοντας μικροεξυπηρετήσεις στον κοσμάκη που οι ανάγκες τον στέλνουν στον»πολιτικό». Αλλά επειδή ούτε σ’ αυτές τις μικροεκδουλεύσεις είναι ικανός να συμβάλει ή γιατί ο ίδιος ή οι παρατρεχάμενοί του βρήκαν τρόπους να «πουλάνε» την εξυπηρέτηση στους πολίτες, χρηματιζόμενοι.
Από το διαβόητο, λοπόν, «ΘΑ», περάσαμε στο... «Α-με-σα», που αντέχει (;) ακόμα και ξεγελάει καθώς εσκεμμένα επιδιώκουν τα ταυτισθεί με την αστραπιαία κίνηση της έννοιας του επιρρήματος αμέσως!
Επειδή, ωστόσο, κι αυτό το διαβόητο «άμεσα» ο λαός το πήρε χαμπάρι ότι αργεί να... «υλοποιηθεί» (άλλη μια λέξη για θεραπεία στο Γλωσσοκομείο...), για να γίνει, λοιπόν, κάπως πιο... «άμεσα». Επινοήθηκε απ’ τον κύκλο της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς το «ΓΡΗΓΟΡΟΣΗΜΟ»! Δώσε κάτι, βρε αδελφέ για να γίνει η δουλίτσα σου πιο άμεσα! Αυτό το κάτι βαφτίζεται, ως γνωστόν, «δωράκι» ή «φακελάκι»... Πάντοτε υποκοριστικόν(-άκι) ασχέτως του μεγέθους ή του περιεχομένου του που συνήθως είναι φακελάρα... Ή για να το πω πιο λαϊκά: «ΛΑΔΩΜΑ»... Το ’χω ξαναπεί αλλά - μια φορά ακόμα - το ξαναγράφω: Η Ελλάδα, λέει, είναι η τρίτη ελαιοπαραγωγός χώρα στον κόσμο. Ερχεται, όμως, πρώτη στο «λάδωμα»!.. Αλάδωτες μένουν οι ρεζέδες των θυρών των Δημοσίων Υπηρεσιών, που εκπέμπουν το ανατριχιαστικό παράπονό τους!
- Λαδώστε κι εμάς, επιτέλους! Λαδώστε κι εμάς!..
Ο φίλος κ. Γιάννης Μητάκος σε άρθρο του (2) με τίτλο «Να ξαναγνωριστούμε» γραμμένο ως εισήγηση για το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ (4) είχε και την εξής παράγραφο, ενδεικτική της γνωστής ευαισθησίας του Γ.Μ. στην καλή χρήση της Γλώσσας μας!.. «Να ζητήσουμε συγγνώμη απ’ την Ελληνική Γλώσσα, να ζητήσουμε συγγνώμη από τα επιρρήματα που τόσο κακοποιήσαμε!».Είναι, κατά τη γνώμη μου ένα σημαντικό άρθρο που ο εύγλωττος αρχηγός δεν ξέρω αν καταδέχτηκε να το διαβάσει.
Με τον Γιάννη Μητάκο είμαστε φίλοι απ’ τα φοιτητικά μας χρόνια στη Σαλονίκη. Όταν, τυχαία, συναντιόμαστε, εδώ και χρόνια, φωνάζει ο ένας στον άλλο, απ’ το απέναντι πεζοδρόμιο, αντί χαιρετισμού, καλημέρας ή καλησπέρας!
- Ασφαλά, φίλε, ασφαλά!..
Απαντάει ο Γιάννης: Επιθυμώ διακαά! Ανταπαντάω εγώ: «-Βρέχει καταρρακτωδά!», συμπληρώνει ο Γιάννης: Ναι, αλλά «περιοδικά!», συμπληρώνω εγώ. Τέλος, καλεί ο ένας τον άλλον: - έλα από δω, ολοταχά να πάμε για καφέ άμεσα. Τον παραγγέλλουμε. Κι ο καφετζής: ΑΜΕΣΩΣ! ΕΦΤΑΣΕ!
Άκου αμέσως! (Αλλά... αγράμματος θα είναι ο άνθρωπος, τι περιμένεις!).
Αλλά δεν έχουν τελειωμό τα πάθη και τα βάσανα της ΓΛΩΣΣΑΣ μας, της θαυμάσιας και παγκόσμιας (5) και διαχρονικής (5).
Έχουμε τον παντογνώστη τον Αυτιά να λέει στην εκπομπή του, κάθε τρεις και λίγο, στον συνάδελφο ανταποκριτή του:
- ΠεριΕγραψέ μας, ΑνΕλυσέ μας πώς έγινε αυτό!.. αντί του σωστού: περίγραψε, ανάλυσε κ.ο.κ. γιατί δεν έμαθε ακόμα ότι στην Ελλάδα, ΔΥΟ μόνον, δεν ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΠΟΤΕ ΑΥΞΗΣΗ: Η προστακτική και οι... συνταξιούχοι!.. (κι ας κάνει τον «ειδικό» επί των εργατικών και συνταξιοδοτικών θεμάτων...).
Ή ο άλλος, Ιεράρχης αυτός, στην περιοχή Κάτω Ημιμαθείας, βγαίνει χριστουγεννιάτικα (2013) και στέλνει «Μήνυμα (3) στο ορθόδοξο - τουλάχιστον κατ’ όνομα - ποίμνιόν του γράφοντας: «Εμείς, σαν ορθόδοξοι Χριστιανοί...». Κι εγώ διαπορώ κι εξίσταμαι κι ανατριχιάζω!
ΣΑΝ; ΣΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ; ΣΑΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ; Λοιπόν, σεβασμιότατε Δέσποτά μου, εμείς, παλιά, στο χωριό είχαμε έναν «κουρέα» - ειδικότης κτηθείσα εν τω Στρατώ, που μαζί με τον καθρέφτη και τα’ άλλα σύνεργά του, τσατσάρες, κολώνια και την «ψιλή» είχε και μια ΤΑΝΑΛΙΑ κι έβγαζε δόντια ΣΑΝ οδοντογιατρός, βρε παιδί μου!.. (Γι’ αυτό το ΣΑΝ, σεβασμιότατε, σας επέβαλα, ως Αρχηγός της Αστυνομίας της Γλώσσας που είμαι, μηνιαίο πρόστιμο 1.350 ευρώ, ισοβίως το οποίο παρακαλείσθε να αποδίδετε την 1ην κάθε μηνός στην Α’ Δ.Ο.Υ. Λάρισας.
Στον Αυτιά έβαλα πρόστιμο 2.000 ευρώ ημερησίως και λίγο είναι αν λάβω υπόψη μου ότι αυτός «κονομάει» την ώρα όσα εγώ, ως συνταξιούχος, το μήνα...
Πλάκα - πλάκα αλλά ας το δούμε και στα σοβαρά: Γιατί η έρμη η Γλώσσα μας, βασικό στοιχείο του Πολιτισμού μας, δεν προστατεύεται από την Πολιτεία μας, απ’ το Σύνταγμά μας, από κανέναν νόμο; Αν τα τόσα λάθη που ακούμε και διαβάζουμε, από «επίσημα» - δυστυχώς χείλη - τιμωρούνταν με κάποιο χρηματικό πρόστιμο, ίσως συγκεντρώναμε τα χρήματα για να ξοφλήσουμε το... χρέος προς ΔΝΤ κι Ευρώπη... Βλέπεις παλιότερα είχαμε και ζούσαμε οι Έλληνες με ΙΔΑΝΙΚΑ... Τώρα οι νεοέλληνες, ζούμε (;) με... δανεικά!..
Κι ας κλείσω σήμερα με 3 ακόμα λέξεις που κακοπαθαίνουν:
1. Το επίρρημα κυρίως, που επιμένουν κάποιοι «μαλλιαροί» δημοτικιστάδες προπολεμικής αριστερής νοοτροπίας να το λένε «κύρια», λες κι ο απλός λαϊκός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει όταν του πεις: ετούτο ή εκείνο κυρίως να προσέξεις ενώ νοιώθει, τάχαμου - πιο... πλέρια! - το κύρια (που προφέρεται κύργια!). Μεταξύ μας, σύντροφε, αλλά το πολύ το κύργια-κύργια, είναι για τα πανηγύρια...
2. Στη λέξη συγγραφέας (εμείς, επί τη ευκαιρία, μεγαλώσαμε ξέροντας ως συγγραφείς τον Ντοστογιέφσκι, τον Βικτ. Ουγκώ, τον Καμί. Τώρα, ακόμα και στην πόλη μας, ο ένας στους δύο που συναντάς δηλώνει συgραφέας!..) τα 2 γάμα δεν πρέπει να προφέρονται ως γκ, g όπως στις λέξεις γκάζι ή γκρας (παλιό όπλο), αλλά το πρώτο προφέρεται ως νι, δηλαδή συνγραφέας, συγνώμην κιόλας...
3. Έτσι κι έδωσες κάποιο γαλόνι ή τον διώρισες τον πατριώτη μας, την πάτησες: έχεις να κάνεις πια με την ΥπΕρεσία! Παρά που όλοι ξέρουμε ότι το Υπό σημαίνει κάτω (αυτόν που υπακούει) και το Υπέρ θα πει επάνω (αυτόν που διατάζει, που δίνει εντολές), ο νεοέλληνας δημόσιος υπάλληλος, που τον πληρώνουμε εμείς οι άλλοι (λαός) για να μας υπηρετεί, κάνει το ΚΑΤΩ... ΑΝΩ. Γίνεται Αφέντης, τύραννος και τρωκτικό. Πώς; Ε, τώρα τι να τα λέμε, ξέρετε. Κι αρχίζουν απ’ την προφορά! Δεν τους ακούτε; Ποια ΥπΗρεσία... Αυτοί είναι ΥπΕρεσία! Ιδίως κάποιοι Υπουργοί από Πελοπόννησο μακριά... ΥΠΕΡΕΣΙΑ, ΥΠΕΡΕΣΙΑ, σιγά μην είναι η... ΠΕΡΣΙΑ.
Πάντως, τι θα λέγατε, φίλοι, να κάναμε, που λέει κι ο άλλος «μια τριμελής επιτροπή από 5-6 άτομα» και να στέλναμε το κείμενο αυτό στους: Ηρκο και Στάντη Ρ. Αποστολίδηδες, Χρ. Γιανναρά, Κ. Γεωργουσόπουλο, Ν. Δήμου, Γιάννη Κακουλίδη, Χ. Κλυν, Λ. Λαζόπουλο, Γ. Μπαμπινιώτη, Π. Μπουκάλα, Π. Τακόπουλο, Θεοδόσιο Τάσιο που ξέρουν γράμματα και στους συνταγματολόγους Ν. Αλιβιζάτο, Αντ. Μανιτάκη και Χρυσόγονο ώστε όλοι αυτοί μαζί να ξεκινήσουν έναν αγώνα για αποτελεσματική προστασία της Γλώσσας από αγράμματους γραφειοκράτες και άσχετους «πολιτικούς»;
Υ.Γ.: Γράφω, τέλη Μαρτίου 2014, νοσηλευόμενος στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας μια θαυμάσια νοσηλευτική Μονάδα του τόπου μας, με την συνεχή ιατρική φροντίδα, ανθρωπιά κι αγάπη των άξιων επιστημόνων Ιωαν. Λουκ. Στεφανίδη, καθηγητή, Κ. Φουρτούνα, αν. καθηγητή, των ειδικευόμενων γιατρών Μ. Ρεμούνδου, Λ. Καρακώστα, Π. Μακρή και του νοσηλευτικού προσωπικού - προϊσταμένη Β. Μιχαλοπούλου - από Σ. Μίσσου, Α. Φετφατζή, Β. Βογιατζή, Β. Γαρυφαλοπούλου, Κ. Βαρώνου, Σ. Τσόγια, Κ. Λιάκου, Δ. Γούναρη, Γ. Βλάχου, Α. Λούτα. Προς όλους εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου και δημόσια επαινώ την Προσφορά τους.
Γ. Δάρτζαλης
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
1. ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΟΥ: ΕΙΡΩΝΙΚΟ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΕΞΙΚΟ, ΠΑΤΑΚΗΣ
2. «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ΛΑΡΙΣΑΣ, ΦΕΒΡ. 2013
3. «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» ΛΑΡΙΣΑΣ, 25/12/2013, σελ. 1
4. ΚΟΣΜΑΣ ΜΑΡΚΑΤΟΣ: Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ, 1998
...και προσέχετε πώς μιλάτε στο λαό
βολεμένοι, μασκαράδες γραφειοκράτες!
Πάρτε πίσω αμέσως
το σκάρτο σας το «άμεσα!»
