Του Χρήστου Τσαντήλα
ΑΝΕΚΑΘΕΝ είχα, όπως και όλοι άλλωστε, έναν προβληματισμό με τις απεργίες. Όχι με όλες, αλλά με κάποιες απ' αυτές που έχουν άμεση σχέση με τη ζωή αλλά και με τον θάνατο. Και κάθε φορά, από τη μια θύμωνα με τους απεργούς, πότε της ΔΕΗ όταν βύθιζαν τα νοικοκυριά στο σκότος, πότε των γιατρών όταν δεν τους έβρισκες στα νοσοκομεία, πότε των φαρμακοποιών όταν έκλειναν τα φαρμακεία και δεν έβρισκαν οι βαριά άρρωστοι τα φάρμακά τους, πότε των ιατροδικαστών όταν άφηναν άταφους για μέρες τους νεκρούς και από την άλλη, περισσότερο θύμωνα με τους αρμόδιους υπουργούς που σε κάθε περίπτωση χειρίζονταν τα θέματα. Οι οποίοι, στο όνομα δήθεν της (πολιτικά) βλακώδους δικαιολογίας, ότι... «ο υπουργός δεν εκβιάζεται...» άφηναν τον κόσμο να ταλαιπωρείται, ρίχνοντας για ό,τι και να είχε συμβεί την ευθύνη αποκλειστικά στους απεργούς! Το αποτέλεσμα; Σχεδόν πάντα το... μάρμαρο να το πληρώνει ο κόσμος!
ΠΑΡΑΤΗΡΩΝΤΑΣ λοιπόν τις τελευταίες ημέρες τις ουρές στα φαρμακεία (το γράφω τώρα που έληξε η απεργία μην παρεξηγηθώ από τη συμπαθέστατη τάξη των φαρμακοποιών) μού γεννήθηκε πάλι αυτός ο θυμός. Όπως τότε στο παρελθόν, με την απεργία στη ΔΕΗ, που ένας φίλος κόντεψε, όταν κατέβηκαν οι διακόπτες, να χάσει την γυναίκα του η οποία ζούσε στο σπίτι της με οξυγόνο, αλλά αυτή τη φορά το... ανάθεμα της αγανάκτησης, είχε σοβαρά ελαφρυντικά. Τα ελαφρυντικά βρίσκονταν στο όνομα... Άδωνις. Πάει λέω, άντε να βγάλεις τώρα άκρη. Εδώ, έβαλε έναν βιβλιοπώλη να αποφασίζει για την υγεία των Ελλήνων, τους απεργούς να κατηγορήσω; Μου φαίνεται όμως ότι ούτε αυτή η δικαιολογία επαρκεί. Καθώς δεν υπάρχει δημόσιο «σύστημα» που να διασφαλίζει την απρόσκοπτη παροχή υγείας στον λαό, ή και αν υπάρχει, αυτό δεν φαίνεται να λειτουργεί. Διότι εάν λειτουργούσε, θα απαντούσε (με άμεσες ενέργειες) στα ερωτήματα:
* Με ποια λογική στερεί κανείς από τον άρρωστο το φάρμακο που θα τον κρατήσει στη ζωή; Είναι ή δεν είναι απάνθρωπο να γνωρίζεις ότι έχεις στο συρτάρι σου το γιατρικό που σώζει τον συνάνθρωπο και δεν του το δίνεις για να πιέσεις έτσι, την κυβέρνηση; Ποια κυβέρνηση δηλαδή; Του... Άδωνι! Που έχει βαπτίσει μεταρρύθμιση, το ξεκλήρισμα σχεδόν όλων των αιμοδοτών της εθνικής οικονομίας. Μια μεταρρύθμιση που άφησε ανέργους τους μισούς Έλληνες!
* Με ποιο δικαίωμα κι εσύ υπουργέ, ταλαιπωρείς εκατομμύρια Ελλήνων ασθενών και τους οικείους τους, που ξημεροβραδιάζονται στα πεζοδρόμια, περιμένοντας, όπως για το εισιτήριο στο γήπεδο, από τον (εξαντλημένο) υπάλληλο το φάρμακό του; Πόσο θράσος μπορεί να έχει κανείς για να παίζει κομματικά παιχνίδια, με την υγεία σε βάρος των ανθρώπων; Ποια είναι η ικανότητά σου όταν δεν μπορείς να βρεις λύσεις με τους κλάδους που στηρίζουν την ελληνική οικονομία; Γιατί αφήνεις τον εργαζόμενο, τον καταστηματάρχη, τον επιχειρηματία, να φτάνει στο σημείο να προσφεύγει σε τακτικές που «πληγώνουν» (πολλές φορές ανεπανόρθωτα) τους πολίτες; Τι είναι αυτό που δεν έκανες, πριν κατεβάσει τον διακόπτη ο απεργός της ΔΕΗ και πριν κλείσει το φαρμακείο, ο φαρμακοποιός της γειτονιάς;
