Του Χρήστου Τσαντήλα
ΞΕΡΕΤΕ τι μου θύμισε αυτή η ιστορία με το πλεόνασμα; Το γνωστό ανέκδοτο με τους πόντιους που αγκομαχώντας ανέβαζαν από τις σκάλες ένα βαρύ πιάνο στον έκτο όροφο πολυκατοικίας και αφού κυριολεκτικά... ξεπλατίστηκαν, κατάλαβαν ότι το ανέβασαν μεν στον σωστό όροφο, αλλά σε... λάθος πολυκατοικία!
ΜΟΙΑΖΕΙ με... όνειρο το πλεόνασμα. Αλλά κάνει και για ανέκδοτο. Στην κατάσταση που βρισκόμαστε οι περισσότεροι Έλληνες, το είδαμε και τούτο. Πλεόνασμα σε άδειες τσέπες! Καλύτερα να το βαφτίζαμε «πλεόνασμα ειρωνείας»! Θα μπορούσε να ήταν το επιστέγασμα αυτής της "εθνικής επιτυχίας" (απορώ πώς ουδείς δεν σκέφθηκε να ανακηρύξουμε ως εθνική αργία την ημέρα που μετά από τέσσερα χρόνια εθνικού... ξεζουμίσματος, είδαμε επιτέλους έστω και κάτι ψιλά στην τσέπη μας)! Ένα πλεόνασμα που κάνει περήφανους τους κυβερνητικούς και... τσιτώνει τα νεύρα των πολιτών.
ΠΡΙΝ λοιπόν καθίσουμε στο τραπέζι για να... μοιράσουμε τα ψίχουλα του μισού εκατομμυρίου ευρώ που πήραμε, άντε και λίγο παραπάνω, ας θυμηθούμε τώρα τι ακριβώς δώσαμε.
Δώσαμε πρώτα την εθνική μας κυριαρχία και πουλήσαμε την εθνική μας αξιοπρέπεια. Ύστερα ακολούθησαν όλα τα υπόλοιπα δεινά. Δώσαμε τους κόπους μιας ζωής, τις κρατήσεις από την εργασία μας, βορά στους δανειστές μας, για να χορτάσει το χρηματοπιστωτικό θηρίο. Αφήσαμε να προσβάλλουν τους συνταξιούχους μας, τους απόμαχους της δουλειάς με τη μετατροπή των συντάξεων σε φιλοδώρημα και στερήσαμε την εργασία από ενάμιση εκατομμύριο ανθρώπους. Παρακολουθήσαμε δίχως να αντιδρούμε την αυτοκτονία χιλιάδων Ελλήνων που βρέθηκαν σε οικονομικό αδιέξοδο. Είδαμε τα παιδιά μας, τα παιδιά της Ελλάδος, τους νέους μας, να απογοητεύονται και να φεύγουν κατά χιλιάδες μετανάστες στο εξωτερικό, δρόμο που πιθανότατα θα ακολουθήσουν και αυτά τα βλαστάρια που θα καμαρώνουμε σήμερα και θα χειροκροτούμε στις παρελάσεις. Χάσαμε το δικαίωμα στην περίθαλψη, αφού επιτρέψαμε τη διάλυση της δημόσιας υγείας, ανεχτήκαμε το ξεχαρβάλωμα του εκπαιδευτικού συστήματος, δεχθήκαμε την εχθρική συμπεριφορά της πολιτείας απέναντι στις πολύτεκνες οικογένειες, «ευλογώντας» έτσι την υπογεννητικότητα, κάναμε τα στραβά μάτια στην απρεπή συμπεριφορά της Πολιτείας απέναντι στους ανάπηρους, απέναντι στους εργάτες, στους στρατιωτικούς, στους εκπαιδευτικούς, τώρα και στους γιατρούς, επιτρέψαμε σχεδόν αμαχητί την κατάργηση της εργασιακής νομοθεσίας, αλλά είδαμε, απλώς είδαμε, τη... σφαγή των μισθών και την εκτίναξη των ορίων ηλικίας, τον «θάνατο» των ταμείων και του ασφαλιστικού συστήματος. Όλα αυτά έτσι απλά μάς προσπέρασαν...
ΚΑΙ τι δεν είδαμε δηλαδή, για να φτάσουμε στη στιγμή που θα γιορτάσουμε την επιστροφή 500 ολόκληρων εκατομμυρίων ευρώ! Τέτοια επιτυχία! Και θυμήθηκα τον «αρκουδιάρη» του παρελθόντος, τι έκανε μετά από κάθε παράσταση με το ζώο, τότε ντε που την έβαζε «να κάνει πώς κοιμάται η Βουγιουκλάκη...» - και αυτή ξάπλωνε κάτω. Γύριζε με το ντέφι και του έριχναν μέσα ψιλά... Η αρκούδα πάντα εξαντλημένη από τις γυροβολιές, φυλακισμένη και πονεμένη από τον χαλκά στη μύτη, το πολύ που θα κέρδιζε ήταν η... καραμέλα!
