Του Μ.Ε. Λαγκουβάδου
Η παθητικότητα οδηγεί στην αιματοχυσία, γράφει ο Κουβανός ποιητής Εμπέρτο Παντίλια. Από καιρό σε καιρό το ρόπτρο του πολέμου χτυπάει την πόρτα μας, κι εμείς αντί να υψώσουμε παντού τη φωνή μας, σωπαίνουμε..
Την Κυριακή, μετά την εκκλησία, βρέθηκα σ΄ ένα μικρό καφέ στην οδό Σωτήρη Σκίπη. Μπροστά από μένα καθόταν μια παρέα, που αποτελείτο από τρεις άντρες και μια νεαρή γυναίκα. Κουβέντιαζαν για τις προσεχείς εκλογές. Το θέμα της κουβέντας τους ήταν το Σύνταγμα. «Παραβίασαν το Σύνταγμα», είπε με ζωηρή φωνή, η γυναίκα της παρέας.
Παντού το θέμα των συζητήσεων είναι η πολιτική κατάσταση. Πώς θα βγούμε από την κρίση. Το ενδιαφέρον των πολιτών δεν στρέφεται στην πόλη τους, αλλά σε όλη την Ελλάδα. Οι πολίτες ανησυχούν για τον τόπο τους, σε τόσο μεγάλο βαθμό, που η ανησυχία τους αυτή δεν αφήνει περιθώρια για να σκεφθούν τα προβλήματα της πόλης τους.
Οι υποψήφιοι δεν υπερτονίζουν τα σχέδια που έχουν για την πόλη. Μιλούν όσο γίνεται πιο διακριτικά. Ξέρουν ότι αυτό που ενδιαφέρει τώρα τους πολίτες δεν είναι η πόλη. Φοβούνται μήπως προκαλέσουν την οργή των πολιτών εναντίον τους.
Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τι ενδιαφέρει τους πολίτες, αρκεί να δει τι ενδιαφέρει τον ίδιο, εκτός αν δεν αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα με αυτούς. Ένας τόσο αδαής δεν κάνει και για δήμαρχος ή για δημοτικός σύμβουλος, όταν δεν γνωρίζει αυτό που ενδιαφέρει πάνω από όλα τους συμπολίτες του. Τόση αδιαφορία θα τους εξόργιζε και θα τους έδιωχνε απ΄ τον συνδυασμό του. Θα ήταν ίσως ο μόνος που δεν πήρε είδηση για τα όσα συμβαίνουν και προκαλούν αγωνία και άγχος στους πολίτες της δυστυχισμένης Ελλάδας, με εξαίρεση αυτούς που είναι κοντά ή μέσα στα κόμματα.
Άκουσα χθες τις δηλώσεις του υποψήφιου δημάρχου Καρδίτσας, κ. Ηλία Σχορτσιανίτη στην τηλεόραση: Η φωνή μας, είπε, θα ακουστεί όχι μόνο στο Κέντρο, αλλά θα φτάσει έως την Πόλη. Ο κ. Σχορτσιανίτης μίλησε με βεβαιότητα ότι εκφράζει το αίσθημα της πλειονότητας των συμπολιτών του.
Έδειχνε τέτοια πίστη στον αγώνα που, δεν τον ενδιέφερε η ψήφος ιδίως εκείνων που δεσμεύονται με κάποιο πολιτικό πρόσωπο ή πολιτικό κόμμα. Αυτό που προέχει είναι να εκφράσει το αίσθημα των συμπολιτών του και να τους εκπροσωπήσει προβάλλοντας σε κάθε εξουσία το αίτημά τους, που είναι και αίτημα όλων των Ελλήνων.
Δεν είναι δύσκολο ν΄ ακούσεις το ρόπτρο που χτυπάει την πόρτα καθενός για γενικό προσκλητήριο, Ελευθερία διά μέσου της δικαιοσύνης ζητούν οι πολίτες παντού, σε κάθε πόλη, μικρή ή μεγάλη, στο κέντρο ή στην περιφέρεια, είτε το εκφράζουν φανερά, είτε, για λόγους σκοπιμότητας, το κρύβουν. Φτάνει να ακούσεις τις συζητήσεις των συμπολιτών σου, για να πεισθείς γι΄ αυτό που τους ενδιαφέρει πιο πολύ από όλα, είναι η αβεβαιότητα, η φτώχεια, η ανεργία, η διάλυση του κράτους, η σύγχυση, ο παραλογισμός, η ανευθυνότητα κ.α.
«Από καιρό σε καιρό/ όταν ο πόλεμος δίνει το χτύπημά του,/ όλες οι πόρτες το δέχονται, / και συ άκουγες την κλήση/ και την έκρυβες/ με ζώα πληγωμένα/ ξαφνικά τυφλά./ (...) Από καιρό σε καιρό,/ έρχεται να ρίξει ανάμεσα στους ανθρώπους/ το συνηθισμένο λύκο, που μας μοιάζει». (Εμπέρτο Παντίλια, Ευθύνη 1999, τ. 28ος, σελ. 369)
