Του Κώστα Γιαννούλα
Τούτες τις μέρες ολοκληρώνεται σιγά-σιγά το παζλ των υποψηφίων δημάρχων και το ενδιαφέρον τους στρέφεται, πλέον, στην κατάρτιση των ψηφοδελτίων, που θα περιλαμβάνουν τα ονόματα των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων. Εξυπακούεται ότι κάθε υποψήφιος δήμαρχος φιλοδοξεί για τον εαυτό του και πασχίζει για ευνόητους λόγους να καταρτίσει ψηφοδέλτιο, αν είναι δυνατόν, με πλήρη σύνθεση, με αντιπροσωπευτική, παράλληλα, εκπροσώπηση όλου του κοινωνικού φάσματος αλλά και με αξιόλογους από κάθε άποψη υποψηφίους.
Γνωρίζω εξ ιδίας πείρας, μια που εκτός της δωδεκαετούς θητείας μου στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Λαρισαίων διετέλεσα στο παρελθόν και υποψήφιος κοινοτάρχης στο χωριό μου, ότι πλην φωτεινών εξαιρέσεων η κατάρτιση ενός τέτοιου ψηφοδελτίου είναι μια πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση, επίπονη, αδιέξοδη αλλά και ανεπιτυχής, πολλές φορές, ως προς το τελικό αποτέλεσμα. Παραθέτω κάποιες απ’ τις δυσκολίες.
Καταρχήν πολλοί δημότες, απ’ αυτούς που διαθέτουν τα ενδεικνυόμενα προσόντα, αρνούνται να συμμετάσχουν ως υποψήφιοι στην εκλογική διαδικασία και ο καθένας έχει τη δικαιολογία του. Ορισμένοι αρνούνται, γιατί δεν επιθυμούν να εκτεθούν με κόμματα και παρατάξεις. Άλλοι, γιατί δεν ταιριάζει στον χαρακτήρα τους. Άλλοι, γιατί αρέσκονται μόνο στην κριτική και αυτή απ’ τον καναπέ. Άλλοι, γιατί αντιλαμβάνονται τις υποχρεώσεις και τη δυσκολία του ρόλου τους σε περίπτωση, που εκλεγούν. Άλλοι, πάλι, γιατί σκέπτονται τα έξοδα της προεκλογικής εκστρατείας και το χρήμα, που πρέπει να δαπανήσουν και δεν το έχουν, για να τους προσέξει ο κόσμος και να τους επιλέξει. Άλλοι, γιατί δέχθηκαν, κάποια φορά, να είναι υποψήφιοι, «κάηκαν απ’ την κουρκούτη και φυσούν και το γιαούρτι». Άλλοι, γιατί δεν τους ικανοποιούν τα κίνητρα. Άλλοι, κυρίως νέοι, αλλά και επιτυχημένοι επαγγελματίες, επιχειρηματίες και οικογενειάρχες με μικρά παιδιά, γιατί προέχουν γι’ αυτούς οι σπουδές τους, η εργασία τους και η οικογένειά τους, οπότε δεν τους περισσεύει χρόνος ενασχόλησης με τις κοινές υποθέσεις και πάει λέγοντας.
Αν κοντά σ’ όλα αυτά προσθέσει κανείς το μέτρο της αναγκαστικής συμμετοχής και σε ποσοστό 30% γυναικών, που δεν φημίζονται ιδιαίτερα για το ενδιαφέρον τους στα κοινά, και κυρίως τον μεγάλο αριθμό των υποψήφιων δημάρχων και κατά συνέπεια των πολλών ψηφοδελτίων, οπότε μόνο για τον Δήμο Λαρισαίων απαιτούνται πάνω από 1.000 υποψήφιοι, για να τα στελεχώσουν, αντιλαμβάνεται κανείς το μέγεθος των δυσκολιών για την κατάρτισή τους.
Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες οι υποψήφιοι δήμαρχοι και τα επιτελεία τους αναγκάζονται, πολλές φορές, να προχωρήσουν σε λύσεις ανάγκης. Για να συμπληρώσουν τον προβλεπόμενο αριθμό υποψηφίων δημοτικών συμβούλων, είτε απευθύνονται σε συγγενείς και φίλους, τους οποίους επιστρατεύουν, κι ας μην έχουν τα προσόντα, είτε συμπεριλαμβάνουν στα ψηφοδέλτια τους υποψήφιους, που ελάχιστα ενδιαφέρονται για την εκλογή τους, γιατί ο ρόλος τους είναι να συμπληρώνουν τα κενά, γεγονός που τραυματίζει την ποιότητα των ψηφοδελτίων.
Ευτυχώς, που υπάρχουν οι εν ενεργεία δημόσιοι υπάλληλοι και προπάντων οι συνταξιούχοι του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που διαθέτουν χρόνο και αποτελούν τις μεγάλες δεξαμενές εξεύρεσης υποψηφίων δημοτικών συμβούλων, μια που γι‘ αυτούς ισχύει το «βρέξει-χιονίσει, η καραβάνα θα γεμίσει», και αμβλύνουν, μεν, κατά κάποιον τρόπο το πρόβλημα, αλλά γεμίζουν τα Δημοτικά Συμβούλια από μεσήλικες και ηλικιωμένους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, καλό ή κακό.
Ως εκ τούτου, ας μην απορούμε, ούτε γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων μετά την ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας εξαφανίζεται, ούτε για την ποιότητα ορισμένων, τουλάχιστον, απ’ τους εκάστοτε δημοτικούς συμβούλους, που παρότι έχουν στόμα, δεν έχουν μιλιά, ούτε και για τον τρόπο λειτουργίας δημοτικών ομάδων και δημοτικών συμβουλίων. Άλλωστε και οι δημότες, για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν ψηφίζουν πάντα τους καλύτερους εκ των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων, αφού τα κριτήριά τους είναι, πολλές φορές, λαθεμένα.
