Από την Μαρίνα Αποστολοπούλου
...Να και μερικές ακόμη εποικοδομητικές προτάσεις
Διότι πραγματικά είναι ακατανόητη αυτή η στείρα και κακεντρεχής αντιμετώπιση απέναντι σε μία δραστηριότητα η οποία άλλο στόχο δεν έχει, παρά μόνον, να υπηρετεί αφιλοκερδώς το κοινό καλό και μάλιστα σε παγκόσμια κλίμακα. Αλλά, τι τα θέλετε; Έτσι μικρόψυχοι είμαστε οι άνθρωποι. Δεν μπορούμε, η μάλλον δεν θέλουμε, να αναγνωρίσουμε την υπέρτατη προσφορά προς τον συνάνθρωπο, ακόμη και όταν προβάλλει μπροστά στα μάτια μας με ακράδαντες αποδείξεις.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
-ΜΚΟ για την ψυχολογική υποστήριξη των ιγκουάνα, την εποχή που αλλάζουν δέρμα.
-ΜΚΟ για το ξύσιμο της δεξιάς πατούσας Θιβετιανών μοναχών, που τους τρώει το πέρα - δώθε.
-ΜΚΟ για το ξύσιμο της αριστερής πατούσας Θιβετιανών μοναχών, διότι πρέπει να υπάρχει και μία ισορροπία πνευματική τε και σωματική.
-ΜΚΟ για μασάζ και ΣΠΑ στους μεταξοσκώληκες.
-ΜΚΟ για καλλιέργεια γαϊδουράγκαθων στα Γκαλαπάγκος.
-ΜΚΟ μανικιούρ-πεντικιούρ για τα λιοντάρια της Νότιας Αφρικής.
-ΜΚΟ για μιζ αν πλι σε φώκιες με τριχόπτωση.
-ΜΚΟ για θεραπεία...ασπρίσματος στους Αβορίγινες της Αυστραλίας.
-ΜΚΟ για την επιλογή απαλού χαρτιού τουαλέτας ώστε να μην ερεθίζεται ο «απαυτός» των μαϊμούδων.
-ΜΚΟ η οποία θα σκουπίζει με το ειδικό χαρτί τον «απαυτό» των μαϊμούδων, διότι ατυχώς οι καλοί τους τρόποι δεν φθάνουν μέχρις εκεί.
...Και γενικώς ατελείωτες ΜΚΟ μαϊμούδες, οι οποίες και βεβαίως θα πρέπει να εποπτεύονται από μία νέα ΜΚΟ-συντονιστή, διότι το παν είναι η οργάνωση!
Γιατί μας κάνει εντύπωση-αν μας κάνει- που σκάει και η φούσκα των ΜΚΟ;
Δηλαδή, πόσο υποψιασμένος πρέπει να είναι κανείς για να καταλάβει ότι σε μία χώρα τόση δα, ξαφνικά από το ΄90 κάτι και μετά και κυρίως
εκεί γύρω στο 2000, γεμίσαμε χιλιάδες ΜΚΟ, αντικείμενο των οποίων είναι ό,τι πιθανόν και κυρίως απίθανο μπορεί να φανταστεί κανείς. Δηλαδή, πόσο υποψιασμένος πρέπει να είναι κανείς για να κάτσει να ψάξει γιατί μία ΜΚΟ από την Ελλάδα ασχολείται με την Σρι Λάνκα; Από το αντικείμενο που επέλεγαν και μόνον, από τους τίτλους που είχαν ήταν σαφές ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Αλλά μιας και..έρεε το χρήμα και μίας και μέρος της χρηματοδότησης από την ΕΕ έπρεπε να απορροφάται σε τέτοιες κατευθύνσεις, ποιος καθόταν να νοιαστεί; Και γιατί να νοιαστεί; Σιγά το θέμα! «Λεφτά υπήρχαν»! Και «φάγανε, φάγανε, φάγανε» που έλεγε και ο αξέχαστος Παπαγιανόπουλος ως «Γκρούεζας» στο «Υπάρχει και φιλότιμο», μέχρι να σκάσουν και ακόμη παραπέρα.
Και γιατί ήρθε τώρα το θέμα των ΜΚΟ στην επιφάνεια;
Γιατί πατήσανε...νάρκη! Με κείνη την «ναρκαλιευτική» ΜΚΟ που ίδρυσε πρώην δημοσιογράφος η χάρη του οποίου έφθανε μέχρι τον Γιώργο Παπανδρέου. Και παρότι από τις αρχές της δεκαετία του 2000 η ύποπτη υπόστασή της είχε κινήσει το ενδιαφέρον, χρειάστηκε να περάσουν τόσο χρόνια για να σκάσει η... νάρκη με ελεγχόμενη έκρηξη και να έρθουν στην επιφάνεια τα έργα και οι ημέρες των ΜΚΟ γενικώς. Όχι ότι δεν υπάρχουν και ΜΚΟ που προσφέρουν έργο και ασχολούνται με αντικείμενα που και νόημα έχουν και στην ουσία των πραγμάτων στέκονται. Αλλά «κοντά στα ξερά καίγονται και τα χλωρά». Και καθώς τα «ξερά», φαίνεται ότι είναι πολύ περισσότερα και βεβαίως πολύ πιο εύφλεκτα η ανάφλεξη είναι γενική όπως και η καχυποψία.
Για να μην μιλήσουμε για τον συντονισμό!
Άλλος δημοσιογράφος εκεί και άλλος γνωστός πρώην πρωθυπουργού, αυτή τη φορά του Κ. Καραμανλή. Που έγινε λέει αυτή η ΜΚΟ για να «συντονίζει» και να...μετράει με άβακα τις άλλες ΜΚΟ. Δηλαδή το βασικό προαπαιτούμενο ήταν να ξέρει κανείς να μετράει, έστω και με τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών, στην μεγάλη ανάγκη, για να μπορεί ανενόχλητος να βουτήξει στο χρήμα.
Τι μας λένε δηλαδή όλα αυτά;
Ότι οι Μίζες Καλά Οργανώνονται και είναι παντός καιρού. Κρίση-ξεκρίση τίποτα δεν μας σταματά. Από το πετρέλαιο μέχρι τις ΜΚΟ και ακόμη παραπέρα. Γιατί στην Ελλάδα, πάντα υπάρχει το «παραπέρα».
